Αν έχουν δε,και περίεργες προθέσεις/ διαθέσεις σου κολλάει μια ρετσινιά εις τους αιώνας των αιώνων! Εγώ κοκκινίζω όταν αναφέρονται στο όνομα μου! Είχανε περίεργες προθέσεις / διαθέσεις οι γονείς μου... και αυτόματα μου περάσαν την ιδέα ότι πρέπει να το στηρίξω! Δεν πρέπει; Αλκιβιάδης, τι ωραίο... Ε… πρόκειται περί ρετσινιάς! Δεν ξέρω κανέναν Κωστάκη που να φουσκώνει σαν παγόνι όταν τον φωνάζουν Κωνσταντίνο... Εγώ πάλι...
«...να και ο Άλκης ο μικρός μας... με το ροκ του μελλοντός μας...» Αμ τη μισή μου κατάθλιψη Νιόνιο θα τη χρωστάω σε σένα και στο Κο Χατζιδάκι την υπόλοιπη μισή! «Να σας χαρίσω και τραγούδια...και καπνό»!! Που να τα βρω; Ούτε να φέρω το ροκ στο παρόν μας, ούτε στην καινούργια εποχή, ούτε να σας χαρίσω τραγούδια, ούτε μεθυσμένα κορίτσια, ούτε τίποτα! Παλεύω και προσπαθώ, δεν θα τα παράταγα εύκολα ούτε και πρόκειται να τα παρατήσω αλλά δε βλέπω να βγαίνει!... Είδατε, δεν το πάω καν στην ετυμολογία της λέξεως, ούτε στο βάρος του να φέρεις το ίδιο όνομα με τον λαμπρό Στρατηγό των Αθηνών/Σπάρτης και περιχώρων... Γιατί με μεγαλώσαν με φιλειρηνικές προθέσεις/διαθέσεις... «αλκή και βία», «επίμονος και τολμηρός», «θρασύς και επιδιξιομανής» όπως ο αρχαίος... Θα ήταν σωστό να διακόψω και να σας αναφέρω το «θείο δώρο» του να έχεις μεγάλο αδερφό... Είναι αυτός που σε κρατάει στη γη, και ίσως αυτός που σε προετοιμάζει για την κοινωνία από όλες τις πλευρές... Ταπείνωση! Τα ονόματα που με φώναζε άπειρα μα ΠΟΤΕ ΑΛΚΙΒΙΑΔΗ, τα παρατσούκλια άπειρα μα ΠΟΤΕ ΣΤΡΑΤΗΓΕ! (για παράδειγμα), και τα υποκοριστικά; Εκεί έχει ενδιαφέρον! Από Αλκιβιάδης ξαφνικά ένιωθες Κούλης! Κούλης; Ποιος; Εγώ; Κι όμως τώρα το εκτιμώ! Σε ευχαριστώ αδερφέ! Γιατί το βάρος του να νιώθεις «Αλκιβιάδης» για όλη σου τη ζωή είναι δυσβάσταχτο! Ισχύει όμως! Είσαι ό,τι σε φωνάζουν... ή καλύτερα είσαι ό,τι σε βαφτίζουν! Είσαι ό,τι λέει η ταμπέλα ρε παιδί μου... Παντοπωλείο; Σούπερ μάρκετ; Ψιλικά; Μανάβικο;
Τις πρώτες εκείνες μέρες που είχαμε μετακομίσει στη περιοχή που μένω, προσφερόμουν να πηγαίνω για όλες τις εξωτερικές δουλειές/ψώνια του σπιτιού. Είχα αρχίσει το τσιγάρο και ήταν η κατάλληλη ευκαιρία για να «σκάω» ένα στα γρήγορα, που λέει και ο φίλος μου ο Σωτήρης. Πάνω στο δρόμο του σπιτιού μας ήταν το μαγαζάκι του Μήτσου. Σαν πλατό ταινίας ήταν. Εκεί άραζαν όλοι! Ο Κροκόδειλος, η Τσαν-λε Μπιρκίν, ο Τσίκο...Δεν υπάρχει σχετική κωδικοποίηση/μύθοι γύρω από τα ονόματα αυτά...Ο πρώτος ήταν άνθρωπος που θύμιζε κροκόδειλο, και οι υπόλοιποι δύο: σκύλα, γάτος που ... έτσι απλά ακούγαν σε αυτά τα ονόματα... Και έτσι έμειναν στην ιστορία της γειτονιάς μου και έτσι θα τους θυμόμαστε! Άρα τα ονόματα συνδέονται με τους ανθρώπους που τα έχουν... Αν μου γνωρίσετε ένα φίλο σας, που τον λένε Τσίκο, δε θα τον κοιτάω περίεργα;
Δεν είναι τα ζώδια, αλλά τα ονόματα αυτά που φτιάχνουν τα χαρακτηριστικά σου! Δεν εξαρτάται από τις θέσεις των πλανητών την ημέρα της γέννησής σου αλλά από τις περίεργες προθέσεις / διαθέσεις των γονέων σου την ημέρα, εκείνη της βάφτισης! Ποιός Γιώργος δεν είναι και μάλαμα!; Όχι πείτε μου! Σας προκαλώ και μη μου φέρετε σαν παράδειγμα τον Παπαδόπουλο της Χούντας γιατί... ντάξει η άποψή μου χωλαίνει κάπου, αλλά ένας μαλάκας δεν θα μου χαλάσει ολόκληρη την κοσμοθεωρία!!! Ποιος Γιάννης δεν είναι περίεργος αλλά καλός χαρακτήρας...; Ποιος Νικόλας δεν έχει χρυσή καρδιά; Σας προκαλώ να σκεφτείτε και να μου φέρετε αντίρρησεις! Ποιός Κώστας δεν είναι «γαμώ τα άτομα», αλλά συγχρόνως αλλόκοτος; Ποια Μαρίνα δεν είναι καλή παρέα, αλλά περίεργη όσο δεν παίρνει; Ποια Ειρήνη δεν έχει πολλή πλάκα, αλλά συγχρόνως και πολύ μαζεμένη... Ποιά Αναστασία δεν είναι περιπτωσάρα; (με τη καλή και τη κακή εννοια) Δεν θέλω να συνεχίσω αλλά αν γκρουπάρετε τους φίλους σας ανάλογα με το όνομά τους θα δείτε άπειρες ομοιότητες! Είμαι πολύ υπερήφανος για αυτή μου την ανακάλυψη αλλά παράλληλα με πιέζει πολύ αυτό το γκρουπάρισμα! Γιατί με το που δώ ένα Παντελο-ειδές θα ψιλοτραβηχτώ, και είναι κρίμα γιατί αμα τελικά δεν ισχύει η θεωρία μου, κρίμα τον άνθρωπο που του δάνεισα το πλαστό εικοσάευρο που δε μπορούσα να ξεφορτωθώ τόσο καιρό!
Βέβαια ήδη σας έχω πει ότι χωλαίνει λίγο η θεωρία γιατί ο κόσμος πια έχει αρχίσει και δίνει ονόματα στους απογόνους του που θυμίζουν λίγο πολύ τα κυνηγόσκυλα του παππού μου, σπίθα, μούργο, θάτσερ, μέρκελ κ.ο.κ. και άλλα που δε μπορώ να τα κατατάξω κάπου, κάτι Νεφέλες, Αμφιτρίτες κ.ο.κ. Αλλά αυτά όλα τα ονόματα κουβαλάνε το βάρος της αναφοράς τους κάπου, στη μυθολογία; Σε κάποιο τραγούδι της Χαρούλας; Σε κάποιο τραγούδι κάποιου πονεμένου ή κουβαλάν το βάρος της πρωτοτυπίας!; Όπως και να χει σε βαραίνει το όνομα με τις πράξεις αυτού που το ‘χε πριν από σένα και εγώ αυτό το θεωρώ έγκλημα!!! Αν ήμουν ινδιάνος θα με φωνάζαν τρελό καρπούζι, ή μαλλιαρή κοτρώνα ή μπορεί και μακρύ αγγούρι, αλλά τουλάχιστον θα με φώναζαν κάτι που θα χαρακτήριζε την υπαρξή μου! Φαντάζεστε να βγάζαν το ινδιανάκι απο τη πρώτη κιόλας ημέρα «βαρύ πεπόνι» (μόνο και μόνο επειδή λέγαν τον παππού του έτσι;), άντε μετά να του φτιάξουν τη διάθεση...
Είναι μεγάλη η προσπάθεια να υποστηρίζω το ονομά που φέρω! Δεν μπορώ να το κουμαντάρω ούτε και να απαλλαχτώ από αυτό! Αλλά πως να το κάνουμε... δεν είμαι σκληρός και τολμηρός! Και με βαραίνει η ιστορία του ονόματός μου! Είμαι ντροπαλός! -Σε ικετεύω της λέω, με φωνή δραμματική!!, πάμε στα παρασκήνια να του μιλήσουμε!! –Ωωωω εντάξει ρε Άλκη...και μόλις φτάνουμε καταπίνω τη γλώσσα μου... Ευτυχώς που παντρεύτηκα γκόμενα αεράτη και μοιραία... -«Κύριε Ζουγανέλη, ο Άλκης σας θαυμάζει πάρα πολύ, ξέρει απ’έξω όλους τους διαλόγους του ‘Ας περιμένουν οι γυναίκες’, σας παρακολουθεί από τα Κουφώματα... αλλαααά ...δε μιλάει Ελληνικά...»!Ρόμπα... Για αυτό είμαι μες στη κατάθλιψη! Δεν μπορώ να κουμαντάρω τη βαρύτητα του ονόματός μου!
Δεν θέλω να το παίξω, ούτε βαθυστόχαστος, ούτε χιουμορίστας. Απλά αν σκεφτείτε με ανοιχτό μυαλό, στο διαδύκτιο μπορείτε να βρείτε ό,τι παπαριά ποθείτε για να περάσει η ώρα σας... Και η προσπάθεια μου να σας πείσω μπορεί να βρει υποστηρικτές και κάποια μέρα να γίνω… εγώ, η αντίστοιχη Λίτσα Πατέρα... Και που ξέρεις όταν αποδειχθεί ότι τα ονόματα και όχι τα ζώδια είναι αυτά που καθορίζουν τις επόμενες κινήσεις μας μπορεί να ρθει η προαναφερόμενη να μου ζητήσει δουλειά !! – «Άλκη μου να πάμε στους Γιώργους, Γιώργος: σήμερα είστε το ίδιο μαλάκες με χθες απλά αν συνεχίσετε να φέρεστε με αυτό το τουπέ θα σας παρατήσει και η μάνα σας, όχι μόνο η γκόμενά σας ή οι φίλοι σας! Γιάννης: είστε τόσοι πολλοί που θα ‘πρεπε να κάνετε τη γιορτή σας όλοι μαζί στο Terra Vibe της Μαλακάσσας και λογικά δε θα χατε και πολύ κόσμο παλιοτσιφούτηδες, το πάρκινγκ στο χώρο είναι τρισάθλιο και το περπάτημα πολύ!»
Σύντομα βαφτίζω τη μικρή μπουμπού! Θα την φωνάζουμε και εμείς με ένα όνομα που θα πρέπει να το κουβαλάει μέχρι το τέλος της ζωής της! Εγώ θα επιλέξω αν θα ναι Στέλλα, ή Μαρία...ή… ή... δεν έχει γνώμη! Αν την βγάλω Γαλήνη λέτε να παίξει ρόλο στην εφηβεία της; Όχι, λέω μήπως παίξω διπλωματικά το χαρτί μου! Άλλωστε το όνομά μας, δεν μας το δίνουν για να ξεχωρίζουμε στο πλήθος, μας το δίνουν για να μας μαντρώσουν με το πλήθος και να γυρνάμε όταν μας φωνάζουν... Και ας παλεύουμε εμείς να ξεχωρίσουμε... σαν Γιώργηδες, σαν Γιάννηδες, σαν Άλκηδες ...κάποιοι τα καταφέρνουν κάποιοι όχι! Ζωγραφία, έτσι λένε μια φίλη από τη Λέσβο, Καλένια μια άλλη, Ζαχαρούλα μια τρίτη! Μη φανταστείτε ότι δεν έχω κάνει το τεστ... Την φωνάζω με άπειρα ονόματα και γυρνάει μόνο σε δυο... Έτσι λοιπόν κι εγώ θα της δώσω αυτά τα δύο, το όνομα της μητέρας μου και της πεθεράς μου!
Όπως και να χει εγώ της έδωκα την ευκαιρία που εμένα δε μου δώκανε!!!!!...
Αλκιβιάδης
http://musicspins.blogspot.com/2011/08/3.html
