νεότερου Ελληνισμού. Ένα νέο αυτή την φορά επίσης αρκετά μεγάλο κύμα Ελλήνων μεταναστών που έρχονται κυνηγώντας το όνειρο. Αναζητώντας την ελπίδα για μια καλύτερη ζωή. Ένα καλύτερο αύριο. Μέλλον για τα παιδιά τους.
Υπολογίζεται ότι περισσότεροι από 70.000 Έλληνες έχουν έρθει νόμιμα στις ΗΠΑ. Ένα μεγάλο μεταναστευτικό ρεύμα με πολλά και διαφορετικά ποιοτικά χαρακτηριστικά. Ξέρουν τι θέλουν. Δεν πάνε στα τυφλά. Έχουν πτυχία. Masters. Διδακτορικά. Αλλά παρόλα αυτά ξεκινούν από απλές δουλειές της καθημερινότητας. Και από τις πρώτες ημέρες όλοι τους αλλάζουν συναισθήματα. Γεμίζουν ελπίδα και αρχίζουν και κάνουν όνειρα. Κάνουν σχέδια. Χτίζουν το προσωπικό τους όραμα.
Τον 19ο και 20ο αιώνα οι Έλληνες που ήρθαν στην Αμερική απλώς αναζητούσαν μια καλύτερη ζωή. Στην Όλοι μεγάλη πλειοψηφία τους δεν είχαν σπουδές και προσόντα για καριέρα. Άνθρωποι απλοί. Μεροκαματιάρηδες. Δούλεψαν στα πιάτα, στα εστιατόρια, στις πίτσες και τις οικοδομές. Στα χρόνια που πέρασαν έκαναν λεφτά. Δούλεψαν και απέκτησαν. Έφτιαξαν την μεγαλύτερη και την πλέον εύρωστη οικονομικά κοινότητα. Με κόπους. Με θυσίες. Με μόχθο. Έχτισαν σχολειά, Εκκλησίες κοινοτικά και πολιτιστικά κέντρα. Η Ελλάδα στις θύμισες και τις συζητήσεις τους ήταν κάτι για το οποίο μιλούσαν με δέος. Με σεβασμό. Με αγάπη. Με ιερή προσέγγιση.
Σήμερα, σε αντίθεση με το χτες, οι 10αδες χιλιάδες που έχουν κατακλύσει τις αμερικανικές πολιτείες είναι εξαγριωμένοι με την Ελλάδα! Μιλούν με τα χειρότερα λόγια - όχι βέβαια για την πατρίδα - αλλά για αυτούς που την κυβέρνησαν τις τελευταίες 10ετιες. Μιλούν με οργή. Με αγανάκτηση. Θυμωμένοι και οργισμένοι με την νοοτροπία των τελευταίων ετών. Νοοτροπία που εξέθρεψε το πολιτικό σύστημα δεκαετιών πριν. Νοοτροπία του βολέματος. Του ρουσφετιού. Της μίζας και της απάτης.
Ο Νίκος και ο Αναστάσης είναι δυο νέοι, 40αρηδες και οι δυο. Έφυγαν από την Ελλάδα πριν από λίγα χρόνια. Αρχές της 10ετιας του 2000. Ήρθαν στην Αμερική έκαναν χρήματα και σε πολύ λίγο διάστημα ξανά επέστρεψαν να τα επενδύσουν στην πατρίδα. Αγανάκτησαν και επέστρεψαν στην Αμερική. Τους συναντήσαμε στο πιο γνωστό στέκι της νεολαίας και των 40αρηδων στην Astoria της Νέας Υόρκης στο café Avenue εκεί στην 30η λεωφόρο και 36 street . Τα όσα μας είπαν και κατέγραψε ο τηλεοπτικός φακός είναι βιώματα και εμπειρίες από την ζωή τους.
"Αγαπώ την Ελλάδα και πληρώνω για να είμαι έλληνας στην Αμερική. Πληρώνω το παιδί για να μαθαίνει ελληνικά γιατί αγαπώ την χώρα μου. Αγαπώ την πατρίδα μου και τα παιδιά μου θέλω να μείνουν Ελληνόπουλα. Αλλά είμαι θυμωμένος. Οργισμένος. Αγανακτισμένος με αυτούς εκεί κάτω. Με όλους. Με τους πράσινους. Τους κόκκινους. Τους γαλάζιους. Όλοι με εξαπάτησαν! Με εξαπάτησαν. Μας εξαπάτησαν». Μας λέει ο Νίκος με εμφανή τον θυμό αλλά και τα βουρκωμένα μάτια. Αφήνουμε τον ίδιο να μας τα πει. Τα λέει και τα περιγράφει τόσο μα τόσο καθαρά που δεν χρειάζεται μεσάζοντες και ειδική παρουσίαση. Μιλάει χωρίς να μασάει τα λόγια του. Μιλά με την καρδιά και την βιώματα που κουβαλά μέσα του από την Ελλάδα έχοντας χαράξει βαθιά μέσα στην μνήμη του με φανερά ανεξίτηλα τα σημάδια της «πολιτικής και κοινωνικής κακοποίησης από ένα αρρωστημένο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα» όπως χαρακτήρισε συνολικά την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα.
Δείτε το video
Στο ίδιο μήκος κύματος πιο ήρεμος ο Αναστάσης . Μας μιλάει και περιγράφει με τον πιο γλαφυρό τρόπο όσα έζησε στην Ελλάδα πριν την εγκαταλείψει οριστικά. Μιλά για την Ελλάδα του Χρηματιστηρίου, το μεγαλύτερο σκάνδαλο στην χώρα. Μιλάει για τα ρουσφέτια. Μιλάει και καταγγέλλει αυτά που σήμερα για όλους μας είναι κατακριτέα.
«Απογοητεύτηκα και έφυγα. Έχασα πολλά λεφτά. Μου τα έφαγαν. Με εξαπάτησαν με το χρηματιστήριο. Αλλά στην Ελλάδα θα πάω. Την Ελλάδα την αγαπώ. Όμως δεν έχεις καμία ευκαιρία. Είμαι εδώ κάνω καλά λεφτά. Ήρθα εδώ χρεωμένος. Χρώσταγα. Και σήμερα δεν χρωστάω σε κανένα. Η χώρα που αγαπώ μου λέει φέρε τα λεφτά σου και σήκω φύγε! Ήρθα στην χώρα αυτή και μου έδωσε ξανά την ευκαιρία και ξανά έκανα λεφτά. Από την ώρα που θυμάμαι τον εαυτό μου μας κυβερνάνε Καραμανλήδες Παπανδρέοι, Μητσοτάκηδες! Οι ίδιες οικογένειες. Είναι χειρότεροι και από βασιλιάδες… δεν τα έχω με τους πολιτικούς… αυτοί την δουλειά τους κάνουν.. μαγαζάκια ανοίγουν. Εμείς φταίμε. Ο λαός εμείς τους επιλέγουμε εμείς που τους ψηφίζουμε..για την ακρίβεια εγώ πρέπει να διαμαρτυρηθώ. Πρέπει να αλλάξουν οι νόμοι. Να καταργηθεί η βουλευτική ασυλία. Που ακούστηκε. Να πάνε 200 χρόνια πίσω και να τους ψάξουν… » μας είπε πολλά. Μίλησε μέσα από την καρδιά του.
Ας τον ακούσουμε.
Και οι δυο νεαροί που ακούσαμε και μας κατήγγειλαν με πόνο ψυχής όσα μας κατέθεσαν, όπως και οι δεκάδες άλλοι με τα ίδια βιώματα τις ίδιες αντιλήψεις την ίδια πίκρα και τον ίδιο πόνο που τους ενώνει και τους έφερε στην Αμερική, τονίζουν ότι κάποια στιγμή θα πάνε στην Ελλάδα για να στηρίξουν την Ελλάδα! Αυτό από μόνο του ως μήνυμα λέει πολλά...
Και κάτι ακόμα που έχει την δική του σημασία και αξίζει να επισημανθεί: όλοι τους ζητούν μεγαλύτερη βοήθεια από την οργανωμένη ομογένεια και την τοπική Εκκλησία...
http://www.protothema.gr/greece/article/?aid=137315
