Το βαρκάκι της ψυχής του Θανάση Βέγγου πλέει εδώ και αρκετές εβδομάδες στα γαλήνια νερά της θάλασσας του...
Παραδείσου. Το ανεκτίμητο έργο που άφησε πίσω του ο σημαντικότερος έλληνας ηθοποιός όλων των εποχών θα ζει εσαεί μέσα από τις ταινίες του. Κυρίως όμως όσοι τον αγάπησαν – η οικογένεια, οι φίλοι, οι συνεργάτες και οι θαυμαστές του – θα έχουν οδηγό την καλοσύνη και το ήθος του. Και – παρενθετικά για την επικαιρότητα – σίγουρα ο Βέγγος δεν φαντάστηκε ποτέ μια χώρα στο έλεος των ταξιτζήδων. Ήταν ένας πραγματικός Έλληνας που αγαπούσε την πατρίδα του και δεν θα τη δυσφημούσε ποτέ όπως οι ταξιτζήδες.
Δεν είχα την ευκαιρία να γράψω ή να πω δύο λόγια γι αυτό τον ΄Ανθρωπο. Όταν ταξίδεψε στο επέκεινα εκείνη την ηλιόλουστη μέρα του Μαίου δεν μπόρεσα να τον αποχαιρετήσω.Επέλεξα, λοιπόν, να σιγήσει μέσα μου η θλίψη για την απωλειά του και σήμερα είμαι έτοιμος μέσα από το aixmi να προσθέσω μια πινελιά αγάπης στον καμβά των αναμνήσεων για το Θανάση Βέγγο.
Η Σώτη Τριανταφύλλου έγραψε ότι ο θάνατος του Βέγγου διατάραξε το ισοζύγιο της ανθρωπιάς και της καλοσύνης στη μικρή μας χώρα. Μπορεί αυτή η σκέψη να είναι ό,τι πιο όμορφο διάβασα ποτέ στη ζωή μου. Γνώρισα τον Θανάση Βέγγο και του μίλησα μια φορά για μόλις πέντε λεπτά πριν δώδεκα χρόνια σε μια θεατρική παράσταση που έδωσε στη Ραφήνα. Θα θυμάμαι πάντα το βλέμμα του και τα γλυκά λόγια που μου είπε. «Να αγαπάς τους ανθρώπους παιδί μου και να κάνεις πάντα το καλό». Τον αγκάλιασα, έκλαψα από χαρά που τον είχα γνωρίσει, έβγαλα μια φωτογραφία μαζί του και δεν τον ξαναείδα ποτέ.
Μεγάλωσα με τις ταινίες του. Γέλασα ατέλειωτες ώρες. Τον μιμήθηκα. Στο γραφείο μου έχω τη φωτογραφία μαζί του. Δίπλα με τους δικούς μου που έχουν φύγει. Τους γονείς και την αδελφή μου. Ο Θανάσης Βέγγος ήταν κάτι σαν οικογενειά μου. Από παιδί του γυμνασίου κατάλαβα ότι αυτός ο Άνθρωπος δεν ήταν απλά ένας κωμικός ηθοποιός. Ήταν ένα φως καλοσύνης. Ένα κεράκι ελπίδας που θα κρατάς και δεν θα σβήσει ποτέ.
Ο Θανάσης Βέγγος περπάτησε μόνο στο δρόμο της αθωότητας. Της Δημοκρατίας. Της πίστης στην οικογένεια. Του χιούμορ.
Και να φανταστείτε ότι οι χαρτογιακάδες της εποχής δεν του έδιναν άδεια εξάσκησης επαγγέλματος. Τον θεωρούσαν ατάλαντο.
Και κάτι ακόμη: Ο Βέγγος είναι ένα καλλιτεχνικό κράμα από Σαρλό, Λουί ντε Φινές, Πίτερ Σέλλερς, Χονδρό – Λιγνό, Φράνκο – Τσίτσο, τρίο Στούτζες. Με μία διαφορά ότι κανένας απ όλους αυτούς δεν ήταν Έλληνας. Άρα ο Βέγγος! Ο μοναδικός μυστικός πράκτωρ Θου Βου. Που με κάθε κίνηση, βλέμμα, γκριμάτσα, ατάκα ή γκάφα σε έστελνε σε έναν μαγικό κόσμο, πασπαλισμένο με αγάπη, αθωότητα και ευωδιές.
