Η Άγγελα Μέρκελ και ο Νικολά Σαρκοζί συμφώνησαν χθες να παραμείνουν…
κατώτεροι των περιστάσεων που επιβάλλουν την άμεση θέσπιση ευρωομολόγου και να πουν ένα κατηγορηματικό «no» στην πιθανότητα να σωθεί η Ευρωζώνη από την κρίση που απειλεί να τη βουλιάξει σε μία άνευ προηγουμένου ύφεση.
Ιδιαίτερο, μάλιστα, ενδιαφέρον είχε η παρακολούθηση της γλώσσας του σώματος των δύο ηγετών κατά τη διάρκεια της κοινής συνέντευξης Τύπου που παραχώρησαν.
Ο κοντός Νικολά σαν, παιδάκι, δέχτηκε μία-δύο παρατηρήσεις της πανίσχυρης Καγκελαρίου, που ως άλλη δασκάλα επιχειρεί να διδάξει στο Γάλλο πρόεδρο, αλλά και στην Ευρώπη, πώς να κάνει περικοπές, περικοπές και περικοπές.
Κάθε σοβαρός άνθρωπος δεν μπορεί παρά να συμφωνήσει με την κ. Μέρκελ στα εξής: υπάρχει άμεση ανάγκη για ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, για περιορισμό των ελλειμμάτων των χωρών της Ευρωζώνης, ακόμη και για συνταγματική κατοχύρωση αυτών των προϋποθέσεων.
Ανάλογα δε με την άποψη που έχει κανείς για την προοπτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν μπορούμε να αποκλείσουμε ότι η ανάγκη για πολιτική σύγκλιση με τη θέσπιση της θέσης του Προέδρου της Ευρωζώνης είναι πιθανότητα ένα θετικό βήμα.
Όμως, η επέκταση της κρίσης σε μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις, όπως η Ιταλία, αλλά ακόμη και η υποβάθμιση της μεγαλύτερης οικονομικής δύναμης του πλανήτη υπογραμμίζουν… την παγκοσμιοποίηση της κρίσης και την ανάγκη για τολμηρές πρωτοβουλίες, που η Καγκελάριος δεν έχει σε καμία περίπτωση την πολιτική πυγμή να αναλάβει.
Παρά την τεράστια βούλησή της να κυριαρχήσει στην Ευρώπη, υπολείπεται δραματικά άλλων ηγετών που είχαν τη διορατικότητα να προβλέψουν την Ενωμένη Ευρώπη και έκαναν άλματα για να της δώσουν μορφή.
Σύμφωνα με τις απόψεις εγκυρότατων οικονομολόγων, όπως για παράδειγμα του νομπελίστα Τζ. Στίγκλιτζ, η ΕΕ έχει άμεση ανάγκη από τη θέσπιση ευρωομολόγου που ίσως σώσει το Νότο από μία βαθιά ύφεση που είναι μπροστά μας και όχι πίσω μας.
Αντ’ αυτού η κοντόφθαλμη κ. Μέρκελ κάνοντας ως συνήθως ένα βήμα μπρος και τρία πίσω, απέκλεισε όχι μόνο το Ευρωομόλογο, αλλά ακόμη και την επέκταση του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, βάζοντας την Ευρωζώνη σε ένα νέο κυκεώνα αστάθειας, σε περίπτωση που δημιουργηθεί πρόβλημα σε οικονομίες όπως η Ιταλία και η Ισπανία.
Το ακόμα χειρότερο είναι ότι στα άδυτα του Μεγάρου των Ηλυσίων, ο Γάλλος πρόεδρος προφανώς δεν κατάφερε να αποσπάσει ούτε ένα «ναι», αλλά αντιθέτως έκανε σειρά υποχωρήσεων, με αντικειμενικό σκοπό ποιον; Να βγει και να κάνει μία δήλωση που ευελπιστεί να καθησυχάσει τις αγορές;
Εξ ίσου βέβαιο είναι ότι αν δεν μπορεί ο Γάλλος πρόεδρος να… υψώσει το ανάστημά του σε μία Μέρκελ που αδυνατεί να προχωρήσει την ΕΕ ένα βήμα μπροστά και, αντιθέτως, την καθηλώνει – μέσω σκληρών μέτρων – σε ένα νέο γύρο ύφεσης, ποιος θα μπορούσε να το κάνει;
Ο Μπερλουσκόνι βρίσκεται με το πιστόλι στον κρόταφο για νέα μέτρα ώστε να αποφύγει την προσφυγή στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, ενώ ο Θαπατέρο ετοιμάζεται να αποχωρήσει έχοντας ήδη προκηρύξει πρόωρες εκλογές.
Και ολόκληρη η Ευρώπη βρίσκεται στο έλεος μίας κυρίας που την οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στον γκρεμό…
