εμφανίζοντας την “παιδιάστικη” επιθυμία να αναζητούν κάποιου είδους επιβράβευσης σε ότι και να κάνουν. Η συμπεριφορά αυτή συναντάται κυρίως στα μικρά παιδιά που ζητούν την προσοχή των γονιών τους σε κάθε τους “επίτευγμα”.
Η άποψη ανήκει στην Baroness Greenfield, καθηγήτρια φαρμακολογίας στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Η Greenfield υποστηρίζει ότι η επανειλημμένη ενασχόληση σε υπηρεσίες κοινωνικής δικτύωσης μπορεί να προκαλέσει στους ανθρώπους “κρίση ταυτότητας”.
Συμπληρώνει επίσης ότι η ραγδαία αύξηση των Διαδικτυακών «φίλων» καθώς και των ωρών που αφιερώνουμε στα video games θα μπορούσαν να “επανακαλωδιώσουν” διαφορετικά τον εγκέφαλο. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα τη μειωμένη συγκέντρωση, την αύξηση της ανάγκης για επιβράβευση αλλά και την αποδυνάμωση των μη λεκτικών δεξιοτήτων επικοινωνίας, όπως για παράδειγμα η επαφή των ματιών κατά τη διάρκεια μιας συνομιλίας.
Όσον αφορά τα εκατομμύρια χρηστών του Twitter, ο Greenfield θεωρεί εντελώς κοινότυπο το περιεχόμενο των μηνυμάτων του. “Γιατί κάποιος να νοιάζεται για το πρωινό που έφαγαν οι φίλοι του; Μου θυμίζει τα μικρά παιδιά που συνέχεια φωνάζουν: Μαμά! Μαμά! έκανα αυτό! Έκανα το άλλο!” τονίζει. Είναι σχεδόν σαν να παθαίνουν οι άνθρωποι κρίση ταυτότητος με την έννοια της διαστρέβλωσης του χρόνου, συμπληρώνει.
Σχετικά με τους χρήστες του Facebook, ο καθηγητής πιστεύει ότι ένα μεγάλο ποσοστό τους νοιώθει την ανάγκη να γίνουν «μικροί celebrities» που έχουν το κοινό τους να τους παρακολουθεί σε καθημερινή βάση. Φανταστείτε τι επιπτώσεις έχει το γεγονός οι άνθρωποι να ανησυχούν περισσότερο για το τι σκέφτονται οι άλλοι για τους εαυτούς τους, παρά οι ίδιοι γι’ αυτούς.
http://to-kounavi.blogspot.com/2011/08/facebook-twitter.html
