«Είσαι εθισμένος στο κάπνισμα; Αδιαφορώ! Να το κόψεις πάραυτα και όταν είσαι στην δουλειά και όταν ταξιδεύεις και όταν διασκεδάζεις. Είναι για το καλό σου γιατί το κάπνισμα σκοτώνει. Αν, βέβαια, πρόκειται να πάρω μερικά ευρώ, το πράγμα αλλάζει. Τότε μπορείς να καπνίσεις και να βλάψεις τον εαυτό σου και τους γύρω σου ελεύθερα»!
Αυτό μοιάζει να λέει η Πολιτεία στους Έλληνες καπνιστές, με την εγκύκλιο που εξέδωσε το υπουργείο Υγείας, καθώς ανοίγει ένα ακόμη παραθυράκι για τη μη εφαρμογή του πολυδιαφημισμένου αλλά δυσανάλογα εφαρμοζόμενου αντικαπνιστικού Νόμου.
Η τεράστια ανάγκη για ζεστό χρήμα φαίνεται πως έκαμψε τις αντιδράσεις του Πρωθυπουργού που είχε ζητήσει την καθολική απαγόρευση του καπνίσματος . Έτσι, εκδόθηκε η εγκύκλιος που προβλέπει ότι οι ιδιοκτήτες νυχτερινών κέντρων με ζωντανή μουσική, και των καζίνο με επιφάνεια μεγαλύτερη των 300 τετραγωνικών μέτρων, έχουν το δικαίωμα να δημιουργήσουν χώρο ειδικά διαμορφωμένο για καπνίζοντες που μπορεί να καταλαμβάνει το μισό εμβαδόν της επιχείρησής τους. Για αυτούς θα ισχύσει άλλος νόμος.
Αρκεί, βέβαια, να βάλουν το χέρι στην τσέπη πληρώνοντας 200 ευρώ τον χρόνο για κάθε τετραγωνικό μέτρο.
Η αλήθεια είναι ότι όστις γνωρίζει την ελληνική πραγματικότητα δεν περίμενε να εφαρμοστεί ο Νόμος για την απαγόρευση του καπνίσματος.
Η αλήθεια είναι ότι όστις γνωρίζει την ελληνική πραγματικότητα δεν περίμενε να εφαρμοστεί ο Νόμος για την απαγόρευση του καπνίσματος.
Στην αρχή είχαμε την περίοδο προσαρμογής, τους δημάρχους που δεν έδιναν εντολές για αυστηρούς ελέγχους ελέω ψήφων, την έλλειψη ελεγκτών, καταγγελίες που έπεφταν στο κενό μετά το καλοκαίρι που ο κόσμος καπνίζει έξω και το πρόβλημα δεν φαίνεται.
Στην πράξη ο Νόμος ελάχιστα εφαρμόζεται. Όποιος βγαίνει έξω το ζει. Την ώρα που ιδιοκτήτες καφετεριών, εστιατορίων και νυχτερινών κέντρων κυνηγούν τους πελάτες με το τουφέκι, ποιος θα τολμήσει να απαγορεύσει σε αυτόν που θα καθίσει, τελικά, στο μαγαζί του να ανάψει τσιγάρο;
Εδώ που τα λέμε, η φιλοσοφία του Νόμου είναι σε λάθος κατεύθυνση, καθώς στοχεύει στην καταστολή και όχι στην πρόληψη. Κι όπως είναι γνωστό, όταν κάποιος είναι εθισμένος αντιδρά στην καταστολή. Πόσω μάλλον όταν αυτή επιχειρείται με ερασιτεχνικό τρόπο. Οι σκηνές που εκτυλίσσονται είναι για γέλια και για κλάμματα.
Έστω ότι δημοτικοί αστυνομικοί μπαίνουν άγρια χαράματα σε νυχτερινό κέντρο για να κάνουν έλεγχο. Βλέπουν μία μεγάλη παρέα θεριακλήδων θαμώνων, οι οποίοι έχουν κατεβάσει ένα μπουκάλι ουίσκι, να καπνίζουν. Τους πλησιάζουν, τους λένε ότι απαγορεύεται και τους ζητούν τα στοιχεία τους. Αυτοί απαντούν ότι δεν έχουν την ταυτότητά τους μαζί τους και δίνουν τα υποτιθέμενα ονοματεπώνυμά τους. Οι δημοτικοί αστυνομικοί είναι υποχρεωμένοι να καλέσουν την αστυνομία για εξακρίβωση στοιχείων. Ποιος θα τους εμποδίσει να φύγουν;
Ο διευθυντής της δημοτικής αστυνομίας Στέλιος Κρασσάς μου έλεγε χθες ότι από τότε που ξεκίνησαν οι έλεγχοι στα νυχτερινά κέντρα δημοτικοί αστυνομικοί παίζουν την ζωή τους κορώνα-γράμματα. Θαμώνες τους βρίζουν την ώρα των ελέγχων, σε κάποιες περιπτώσεις βιαιοπραγούν εναντίον τους, ενώ αρκετά είναι τα περιστατικά επιθέσεων και στα περιπολικά της δημοτικής αστυνομίας με πέτρες και γκαζάκια.
Τώρα, όλοι αυτοί που αντιδρούν έχουν ένα ακόμη επιχείρημα: ότι η Πολιτεία δεν νοιάζεται πραγματικά για την υγεία τους, καθώς έναντι κάποιων αργυρίων το φουμάρισμα επιτρέπεται ελεύθερα στις μπουζουκλερί και τα καζίνο. Και δεν αντιδρούν μόνο οι θαμώνες αντιδρούν και οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες των μεγάλων κέντρων που εν μέσω κρίσης βλέπουν τα μαγαζιά τους να αδειάζουν και δεν τους περισσεύουν χρήματα για ένα ακόμη χαράτσι που λέγεται καπνόσημο. Ανάμεσά τους υπάρχουν κάποιοι που αντιδρούν περισσότερο: είναι αυτοί που υπήρξαν συνεπείς όταν πρωτοεφαρμόστηκε ο Νόμος και πλήρωσαν τεράστια ποσά για να κατασκευάσουν τα διαχωριστικά που αρχικά προβλέπονταν. Έχουν άδικο να νιώθουν κορόϊδα και να μετανιώνουν που υπήρξαν νομοταγείς όταν ο νόμος αλλάζει με τα φεγγάρια;
Οι ιδιοκτήτες κέντρων διασκέδασης έχουν προσφύγει στο Συμβούλιο Επικρατείας, ζητώντας να ακυρωθεί ο Νόμος ως αντισυνταγματικός. Η υπόθεση εκδικάζεται στις 11 Οκτωβρίου, ανεξαρτήτως όμως της απόφασης της Θέμιδας, ο Έλληνας έχει αποφασίσει να μην τον τηρεί. Είναι ο ίδιος Έλληνας που, όταν ταξιδεύει σε ευνομούμενες χώρες του εξωτερικού, τηρεί τους Νόμους κατά γράμμα. Εδώ δεν το κάνει, διότι πρώτον θεωρεί ότι κι αυτοί που κυβερνούν δεν τους σέβονται, δεύτερον ξέρει ότι δεν υπάρχουν οι μηχανισμοί να τον τιμωρήσουν και τρίτον δεν θέλει να πληρώσει το πρόστιμο επειδή δεν ξέρει πού θα πάνε τα λεφτά του.
