Περνάνε τελικά τα χρόνια…
Γιορτάζουμε τις γενέθλιες μέρες, σβήνουμε κεράκια, κερνάμε γλυκά, δεχόμαστε ευχές, αγκαλιές και φιλιά. Άλλες φορές αισθανόμαστε όμορφα, είμαστε χαρούμενοι κι άλλες ένα τσιμπηματάκι στο στήθος και ένα πέπλο στα μάτια χαμογελά στη θλίψη!
Πάντα κάτι λείπει ίσως από μια τέτοια μέρα. Γιατί χαιρόμαστε άραγε και γιατί λυπόμαστε μια τέτοια μέρα; Γιατί αυτή τη μέρα; Πόσες ευχές μας άραγε έχουν πραγματοποιηθεί; Πόσες από αυτές που πήραμε ή κάναμε οι ίδιοι ήταν πραγματικά για εμάς, ήταν πραγματικές; Σκέφτομαι οτι ίσως θα έπρεπε όλοι μια τυχαία μέρα,σήμερα,αύριο....δεν ξέρω να ευχηθούμε κάθε μέρα να γιορτάζουμε γενέθλια πραγματικά!
Αν κάθε μέρα κάνουμε και βιώνουμε έστω και μια μικρή αλλαγή,τότε ναι θα μπορούσαμε να το κάνουμε.Τώρα είμαι εδώ,μπροστά στο χαρτί και γράφω. Σε λίγο κάτι θα έχει αλλάξει. Κάτι καινούριο θα έχω στην ψυχή μου, κάτι δικό μου! Κάθε δευτερόλεπτο που περνάει αφήνει εκεί που εγώ θέλω ένα σημάδι.
Δεν είμαι ποτέ ίδια. Αυτό δεν το ξέρει κανεις άλλος παρά μόνο εγώ! Στο επόμενο λεπτό κάτι θα ακούσω, κάτι θα σκεφτώ, κάτι θα δω. κάτι θα νιώσω που θα αφήνει και αυτό το δικό του σημάδι. Μια καλημέρα το πρώι, ένα χαμόγελο, μια επιτυχία, μια απογοήτευση, ένα βλέμμα αγάπης, μια καλή κουβέντα, ένα λάθος, μια αρχή, ένα τέλος και είμαι αλλιώς.
Αλλάζω κάθε στιγμή, αλλάζουμε κάθε στιγμή!
Κάθε φορά που κοιτάζουμε τον καθρέφτη με τα μάτια της ψυχής δεν είμαστε ποτέ οι ίδιοι ακόμα κι αν αυτό πιστεύουμε. Κάθε μέρα κάθε ώρα και κάθε λεπτό ας θυμηθούμε να γιορτάζουμε αυτή την αλλαγή κι ας κερνάμε τους γύρω μας με αγάπη!
Κλείνοντας δε θα μας ευχήθω "ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ" λοιπόν, αλλά "ΣΤΙΓΜΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ" , σε όλους μας. Ευχές δε θα κάνω γιατί έτσι κι αλλιώς έχουν πραγματοποιηθεί εδώ, τώρα!
Ξαναγεννιέμαι και αυτό μου φτάνει.... Αύριο.... βλέπουμε.....
