Πριν από λίγες μέρες, είχε βγει ο Σαββόπουλος στην «Πρωινή Ενημέρωση» της ΝΕΤ, και είπε, ερωτηθείς για την κρίση, ότι η Ελλάδα έχει περάσει πολέμους, εμφυλίους, χούντες, και δεν είναι δυνατόν να πανικοβαλλόμαστε με μια οικονομική κρίση. Συμφωνώ και επαυξάνω.
Δεν αμφιβάλλει κανείς ότι διανύουμε μια δυσκολότατη περίοδο, όπου πολλές οικογένειες δοκιμάζονται, πολλοί νέοι ζούνε με το άγχος της ανεργίας. Τι πρέπει να κάνουμε, όμως;
Το να σπάμε πεζοδρόμια, να καίμε αυτοκίνητα και κάδους σκουπιδιών, να κλείνουμε τους δρόμους και να κάνουμε καταλήψεις στα Πανεπιστήμια, είναι πράξεις που βοηθούν τη χώρα μας να βγει από την κρίση; Ή μήπως της δίνουμε μια σπρωξιά να πέσει γρηγορότερα στο γκρεμό;
Έχει περάσει πια η περίοδος που η κάθε κυβέρνηση έκανε πίσω επειδή οι διάφορες συνδικαλιστικές οργανώσεις αντιδρούσαν στην απώλεια των »κεκτημένων» τους… Εκείνο που χρειάζεται, κατά την γνώμη μου, είναι καταρχήν ψυχραιμία. Έπειτα, να συγκεντρωθεί ο ΚΑΘΕΝΑΣ στον εαυτό του, και αφού κάνει έναν απολογισμό και μια αυτοκριτική -δύσκολο »σπορ» για τον Έλληνα – να κάνει τη ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ όσο καλύτερα μπορεί, να ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΤΟΥΣ ΦΟΡΟΥΣ ΤΟΥ, και να διατηρεί κάπου, σε κάποιο μέρος της καρδιάς του, μια αισιοδοξία.
Δεν μπορεί ο λαός μας να αναδείχνει ψυχική ανάταση και ομοψυχία όταν προκύπτει ένας πόλεμος, και να μην έχει τώρα, που δοκιμάζεται η πατρίδα μας, εν καιρώ ειρήνης και Δημοκρατίας…. Τώρα θα αποδείξουμε αν είμαστε λαός γεννημένος για τα δύσκολα, ή αν ο περιβόητος «ηρωισμός» μας έχει γεράσει…
Aισιοδοξία, λοιπόν, σε πείσμα των καιρών…
Ας αλλάξουμε σελίδα, γιατί αυτή έχει παλιώσει…
