Διαβάζω πάντα με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον τα δημοσιεύματα του Der Spiegel. Παρότι βαριά ανθελληνικό, κανείς δεν μπορεί, αν το παρακολουθεί, να αμφισβητήσει τα εμπεριστατωμένα ρεπορτάζ του, τα καλογραμμένα κείμενα και τα δημοσιογραφικά αντανακλαστικά του.
Τελευταίο «χτύπημα» ένα δημοσίευμα που, σε γενικές γραμμές, αναφέρει ότι η Γερμανία προετοιμάζεται για ελληνική χρεοκοπία – ουσιαστικά, δηλαδή, εξετάζεται ο τρόπος με τον οποίο θα βοηθηθούν οι γερμανικές τράπεζες, σε περίπτωση που η Ελλάδα δεν πληρώσει τα ομόλογα που έχει εκδώσει, ώστε να μη χρεοκοπήσουν.
Το δημοσίευμα αυτό ήρθε να προστεθεί σε ένα αντίστοιχο του Bloomberg, λίγες ώρες πριν, το οποίο σε αντίθεση με ό,τι κυκλοφόρησε δεν βασιζόταν στο γνωστό email για χρεοκοπία, αλλά… σε κυβερνητικές πηγές.
Και τα δύο δημοσιεύματα διαψεύστηκαν από το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών, ωστόσο και ακριβή αν ήταν υπήρχε περίπτωση να επιβεβαιώνονταν; Καμία!
Ασφαλώς και δεν πάω να ισχυριστώ ότι χρεοκοπούμε, δεν είμαι σε θέση να το γνωρίζω, όμως αν ήμουν υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, αν μη τι άλλο, θα προετοίμαζα τις τράπεζες της χώρας μου για το ενδεχόμενο.
Συγκεκριμένα, θα τις προετοίμαζα για όλα τα ενδεχόμενα: Για ένα νέο «κούρεμα» του χρέους, για επιθετικό «κούρεμα» του χρέους, ακόμη και για έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ.
Παράλληλα, παρακολουθώ την ομιλία του πρωθυπουργού από την παρηκμασμένη εδώ και χρόνια ΔΕΘ, τον ακούω να μιλάει για μία άλλη χώρα, όχι για αυτή στην οποία εργάζομαι εγώ. Και ως απλός πολίτης, στην καλύτερη περίπτωση, έχω απλά τρομοκρατηθεί:
Φοβάμαι για τη δουλειά μου, αν είμαι υπάλληλος.
Φοβάμαι για τα χρήματα μου, αν μετά από χρόνια δουλειάς έχω κάνει ένα κομπόδεμα.
Φοβάμαι ότι αύριο δε θα μπορώ να πληρώσω το δάνειό μου και θα βρεθώ στο δρόμο.
Όσο για το αν είμαι επιχειρηματίας – ακόμη και αν έχω χρήματα, πράγμα εξαιρετικά απίθανο με το αλαλούμ που γίνεται με τη φορολογία, το ΦΠΑ και τις ακάλυπτες επιταγές – δεν επενδύω σε καμία περίπτωση τα χρήματά μου σε μία χώρα, όχι που κινδυνεύει να χρεοκοπήσει, αλλά που δεν έχει καν ένα φορολογικό πλαίσιο να βασίσω κάποιο business plan.
Και ερωτώ: Πώς θα ανασχεθεί η ανεργία, αν κανείς δε θέλει να επενδύσει; Η πραγματική μάστιγα δεν είναι η ύφεση, αγαπητοί κυβερνήτες, αλλά η ανεργία. Χωρίς αγοραστική δύναμη πώς θα βγούμε από την κρίση;
Αφήνω τα παραπάνω σαν ένα μεγάλο αναπάντητο ερώτημα και συνεχίζω: Παρακολούθησα με πολύ προσοχή τη δημοσιοποίηση της λίστας των εταιρειών που χρωστούν στην εφορία: ΔΕΚΟ, κλειστές εταιρείες κτλ… φιάσκο! Το Δημόσιο δε θα εισπράξει ούτε ένα ευρώ από τα 30 δισ.
Πηγαίνω σε ένα τρίτο θέμα: Μέσα στην εβδομάδα που μας πέρασε ήρθε στα γραφεία μας ακόμη ένα μακροσκελές δελτίο Τύπου, του υπουργού Ανάπτυξης, στο οποίο μας πληροφορούσε ότι «ολοκληρώθηκε η διαδικασία αξιολόγησης στο πρόγραμμα «Εξωστρέφεια-Ανταγωνιστικότητα των Επιχειρήσεων» της Γενικής Γραμματείας Βιομηχανίας του υπουργείου Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας και εντάχθηκαν στις διατάξεις του 746 επιχειρήσεις» συνολικού προϋπολογισμού περί τα 100 εκατ. ευρώ.
Επικοινωνώ στο τέλος της εβδομάδας με φίλους-επιχειρηματίες που είχαν καταθέσει τα χαρτιά τους, ουδείς έχει λάβει ειδοποίηση. Κοινώς το υπουργείο ενημέρωσε τους δημοσιογράφους ότι δίνει χρήματα από το ΕΣΠΑ, αλλά αυτοί που θα τα λάβουν ψάχνουν να τα βρουν…
Πριν από μερικές ημέρες, ο υπουργός Οικονομικών έδιωξε κακήν κακώς την Επιτροπή Προϋπολογισμού της Βουλής που απαρτίζεται από καθηγητές Οικονομικών, επειδή τόλμησαν να πουν την αλήθεια, ότι το έλλειμμα βρίσκεται εκτός ελέγχου – το αποδεικνύει, άλλωστε, και ο νέος φόρος που ήρθε από τη ΔΕΘ. «Δεν ξέρουν τι λένε», ήταν ουσιαστικά η αποστροφή Βενιζέλου…
Πριν από δύο εβδομάδες ανακοινώθηκε το mega deal της Alpha με τη Eurobank για να ακολουθήσει ένα ολοήμερο πάρτυ στο Χρηματιστήριο, με άδοξο τέλος… Άλλωστε, όλοι γνωρίζουμε ότι χωρίς συγχωνεύσεις οι ελληνικές τράπεζες οδεύουν ολοταχώς προς κρατικοποίηση.
Τα παραπάνω κρούσματα, μόνο των τελευταίων εβδομάδων, είναι αμέτρητα. Όμως, αν κανείς παρακολουθεί τα διεθνή ΜΜΕ δε θα συμφωνήσει με τον πρωθυπουργό που μίλησε για σπέκουλα κατά του ευρώ. Είναι πολύ πιθανό να ισχύει και αυτό, αλλά η αλήθεια είναι ότιενδεχόμενη κατάρρευση της Ελλάδας μπορεί να είναι φθηνότερη από τη διάσωσή της για τους ευρωπαίους που βλέπουν την κυβέρνηση ανήμπορη να προχωρήσει σε πραγματικές και ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις.
Βλέπουν, όπως και όλοι μας άλλωστε, μία κυβέρνηση που βαράει αλύπητα τους συνήθεις υπόπτους, αλλά δεν τολμά να αγγίξει το «βαθύ ΠΑΣΟΚ». Εξήγγειλε νέα μέτρα στα ακίνητα, αλλά ακόμη δεν έχει στείλει τα «ραβασάκια» για την είσπραξη του ΕΤΑΚ του 2009…
Και αναρωτιέμαι: Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, είναι δυνατόν να μη συμβεί το απευκταίο;
