Αγωγή του πολίτη. Του πολιτικού όχι;
Ωραία μιλάνε στη Βουλή. Δεν θα σταθώ στο τι λένε (μεταξύ τους) αλλά στο πώς τα λένε (πάλι μεταξύ τους). Μια ιδέα θα είναι να παραδίδουν ταχύρυθμα μαθήματα σε οργανωμένους οπαδούς ομάδων που, όταν αλληλοτρακάρονται στο γήπεδο, ανταλλάσουν λόγια… αγάπης.
Η Βάσω Παπανδρέου, ας πούμε, θα μπορούσε κάλλιστα να κάνει τον μέσο ΠΑΟΚτζή να ξεχάσει αυτά τα ντεμέκ βορειοελλαδίτικα «γαλλικά» και να του μάθει να μιλάει… κοινοβουλευτικά. Εκεί να δεις μαγκιά.
Η Βάσω Παπανδρέου, ας πούμε, θα μπορούσε κάλλιστα να κάνει τον μέσο ΠΑΟΚτζή να ξεχάσει αυτά τα ντεμέκ βορειοελλαδίτικα «γαλλικά» και να του μάθει να μιλάει… κοινοβουλευτικά. Εκεί να δεις μαγκιά.
Στο γήπεδο, ως γνωστόν, δεν πας παρέα με ένα οχτάχρονο που δεν θέλεις να ακούσει τον διπλανό ξαναμμένο οπαδό να αναλύει το προπατορικό αμάρτημα γιατί πρώτον δεν μπορείς να κλείσεις τα αυτιά του παιδιού την ώρα του πέναλτι και δεύτερον δεν μπορείς να πείσεις τον οπαδό να μιλάει πιο κόσμια. Μήπως μπορείς να τον πας στη Βουλή, θα πείτε; Εδώ και το κανάλι του Κοινοβουλίου θέλει πια ειδική σήμανση και -γιατί όχι- μια γερή καμπάνα από το ΕΣΡ για «υποβάθμιση προγράμματος».
Πρόσφατα η κόντρα Βάσως Παπανδρέου – Μανώλη Κεφαλογιάννη, με την πρώτη να απευθύνεται στον συνάδελφό της βουλευτή όπως ακριβώς ο Ελληνάρας όταν παρακολουθεί μπάλα ή όταν κρατάει το τιμόνι, θύμισε σε πολλούς τα περί ποδοσφαιροποίησης της πολιτικής. Ψιλά γράμματα. Την ποδοσφαιροποίηση την λέγαμε παλιά για να θυμίσουμε τη λογική της ισοπέδωσης των ιδεών, της μπάλας που πετιέται στην εξέδρα όταν απουσιάζουν σοβαρά πολιτικά επιχειρήματα, κ.ά.
Εδώ το πράγμα έχει ξεφύγει. Όταν ένας βουλευτής αποκαλεί τον άλλο «μαλάκα» ή όταν ακόμα καλύτερα στο καφενείο της Βουλής ο ένας συναντά τον άλλο και του προτείνει να βγουν έξω να τον «γ…σει» οι αναλύσεις περιττεύουν. Στα τμήματα Πολιτικών επιστημών του Πανεπιστημίου θα πρέπει να συμπεριληφθεί και μάθημα για τον τσαμπουκά και τη μαγκιά. Οι πιο ρεαλιστές από εμάς ( με μια δόση αγανάκτησης Συντάγματος) θα πουν ότι είναι περισσότερο σκληρά αυτά που αποφασίζουν οι πολιτικοί για εμάς παρά το πώς διατυπώνουν τις ενστάσεις ο ένας στον άλλο. Σε μια χώρα και μια εποχή όπου όλα έχουν καταρρεύσει, όταν μιλάμε για κοσμιοτάτη συμπεριφορά κοινοβουλευτικών ανδρών και γυναικών, είναι σαν να ζητάμε από τον άστεγο να βάλει στο ψυγείο το σούσι για να μη μυρίσει και την επομένη δεν σερβίρεται!Παραδοσιακά το γήπεδο είναι χώρος που ο φίλαθλος, και περισσότερο ο οπαδός, ξεδίνει με λεκτική βία και μάλιστα χωρίς συνέπειες. Πλείστες πραγματείες έχουν γραφτεί για την συμπεριφορά του θεατή στην κερκίδα, που στο υποσυνείδητό του έχει συνδέσει το γκολ με τη σεξουαλική πράξη και την εστία του αντιπάλου ως καυτή προσδοκία.
Δεν μας ενοχλεί στο γήπεδο, μας ενοχλεί στη Βουλή. Κι, όμως, αφού έχουμε το ποδόσφαιρο που μας αξίζει θα πρέπει να δεχθούμε ότι έχουμε και την πολιτική (που ασκείται από τους πολιτικούς που ψηφίσαμε) που μας αξίζει. Και τα δυό στην Ελλάδα χάλια είναι…ΑΓΑΠΟΥΛΑ, που θα έλεγε ο Μάκαρος! Αλλά πού να τον βρεις πια για να στο πει…
