ΣΙΝΕΜΑ
ΑΙ ΕΙΔΟΙ ΤΟΥ ΜΑΡΤΙΟΥ
Του Τζορτζ Κλούνεϊ με τον ίδιο και τους Ράιαν Γκόσλινγκ, Ιβαν Ρέιτσελ Γουντ, Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν, Πολ Τζιαμάτι.
Σπάνιο είδος σταρ ο Κλούνεϊ: παντρεύει το σεξ απίλ με την πολιτική σκέψη και κριτικάρει το σύστημα (ακόμα και το προοδευτικό) παίζοντας με τους δικούς του όρους.
Τον ανέχονται γιατί κάνει επιτυχίες κι όσο κάνει επιτυχίες μπορεί να τους κριτικάρει όσο θέλει.
Έξι χρόνια λοιπόν μετά το αιχμηρό «Καληνύχτα και Καλή Τύχη», το οποίο αναφερόταν στην αντικομουνιστική υστερία του 50, ο Κλούνεϊ αποφασίζει να καταπιαστεί με το σήμερα. Δεν φοβάται μάλιστα να βάλει σε πρώτο πλάνο το κόμμα που υποστηρίζει- το Δημοκρατικό- και να αφήσει στην άκρη την απλοϊκότητα του στυλ «καλός Δημοκρατικός- κακός Ρεπουμπλικάνος».
Εξάλλου, το θεατρικό έργο στο οποίο βασίζεται («Φάραγκουτ Νορθ» του Μπο Γουίλιμον) είναι εμπνευσμένο από την προεκλογική εκστρατεία του Δημοκρατικού κυβερνήτη του Βερμόν Χάουαρντ Ντιν, ο οποίος έχασε το χρίσμα για τις Προεδρικές εκλογές του 2004.
Προχωρώντας όμως πιο πέρα από το θεατρικό ο Κλούνεϊ- που έγραψε ο ίδιος το σενάριο μαζί με τον Γκραντ Χεσλοβ- επιλέγει ως τίτλο μια ξεχασμένη έκφραση την οποία την αναδεικνύει σε τολμηρή αλληγορία: «Φοβού τας ειδούς του Μαρτίου» είχε πει ένας μάντης στον Ιούλιο Καίσαρα, εννοώντας την 15η του μήνα. Εκείνος αγνόησε την προειδοποίηση και όταν, την ίδια εκείνη μέρα, συνάντησε τον μάντη καθώς πήγαινε προς στη σύγκλητο, του είπε περιπαικτικά: «ήλθον αι ειδοί του Μαρτίου», για να πάρει την απάντηση «ήλθον αλλά δεν παρήλθον». Λίγα λεπτά αργότερα δολοφονήθηκε στην είσοδο της συγκλήτου.
Η ευθύνη δηλαδή πέφτει ακέραιη στις πλάτες όσων συνεχίζουν να μην παίρνουν κανένα μέτρο μολονότι έχουν προειδοποιηθεί με σαφήνεια.
Κεντρικοί ήρωες της ταινίας είναι ένας Δημοκρατικός κυβερνήτης ο οποίος διεκδικεί το χρίσμα (Κλούνεϊ) και ο υπεύθυνος τύπου της εκστρατείας του (Γκόσλινγκ). Γύρω από αυτούς στήνεται η πλοκή ενός τυπικού πολιτικού θρίλερ, το οποίο όμως ο Κλούνεϊ έχει την ευφυΐα να μετατρέψει γρήγορα σε ψυχολογικό δράμα, εστιάζοντας στους χαρακτήρες και συνδυάζοντας τα προσωπικά τους πάθη με τα πολιτικά αποτελέσματα.
Κρατώντας συνεχώς τις, εξόχως δύσκολες, ισορροπίες και αποφεύγοντας την καταγγελία και την αδιέξοδη αισιοδοξία ανάλογων ταινιών, ο Κλούνεϊ κάνει μια ταινία εύστοχη, σκληρή, συναρπαστική, γρήγορη και συγκινητική.
Τα Όσκαρ τον περιμένουν.
ΜΙΑ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΕΚΡΗΞΗ
Του Βασίλη Μαυρογεωργίου σε σκηνοθεσία του ίδιου και του Κώστα Γάκη. Σκην.-Κοστ.: Μαργαρίτα Χατζηιωάννου. Μουσική-στίχοι: Κώστας Γάκης. Πρωταγωνιστούν: Γιώργος Πυρπασόπουλος, Κατερίνα Μαυρογεώργη, Μαρία Φιλίνη.
ΘΕΑΤΡΟΝ Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος», από τις 20 Οκτωβρίου μέχρι και τις 31 Νοεμβρίου.
Πειραιώς 254, Ταύρος τηλ.: 212 254 0300
Ένα από τα καλύτερα ελληνικά θεατρικά κείμενα των τελευταίων χρόνων έδωσε πέρυσι την ευκαιρία στον Γιώργο Πυρπασόπουλο να κάνει μια εξαιρετική κωμική ερμηνεία στο θέατρο του Νέου Κόσμου.
Αυτή η παράσταση των ευτελών υλικών, των υπέροχων ρυθμών και των σπάνιων αισθημάτων επαναλαμβάνεται φέτος στο Θέατρο του «Ελληνικού Κόσμου»
Στην πραγματικότητα το «Μια Τεράστια Έκρηξη» είναι ένας μονόλογος πανέξυπνα τεμαχισμένος και μοιρασμένος σε ένα σολίστα και είκοσι έξι υποστηρικτικές φωνές οι οποίες δραματοποιούν την ροή της συνείδησής του. Στην παράσταση οι φωνές αυτές συμπυκνώνονται σε δυο ηθοποιούς: την Κατερίνα Μαυρογεώργη και την Μαρία Φιλίνη.
Όσο για την ροή της συνείδησης του Γιώργου δεν είναι παρά ένα τρυφερό παραλήρημα μοναξιάς και φόβου.
Κι ενώ ο Γιώργος (Πυρπασόπουλος) αφηγείται στο κοινό την μοναξιά, τον φόβο και την αποτυχία της ζωής του, οι δύο κοπέλες δημιουργούν γύρω του το φανταστικό περιβάλλον μιας ιδανικής απουσίας. Αυτό δηλαδή που ξετυλίγεται στην μικρή σκηνή του υπογείου του Θεάτρου του Νέου Κόσμου είναι ένας βίος που δεν βιώθηκε ποτέ.
Φαντάσματα του παρελθόντος, παιδικά τραύματα, όνειρα μιας μεγάλης επιτυχίας, έρωτες και- κυρίως- χυλόπιτες όλων των ειδών ορίζουν αυτόν το βίο.
Τα ίδια τα συμβάντα του παρελθόντος όμως δραματοποιούνται με απίστευτο σαρκασμό, σαν να μην πιστεύει ούτε ο ίδιος ο κεντρικός χαρακτήρας ότι έζησε –ή δεν έζησε- όλα αυτά που αφηγείται.
Δεν θα ειπωθούν, σε αυτό το έργο, «μεγάλες αλήθειες» κι ούτε θα αναπτυχθούν ιδεολογικά σχήματα πρωτότυπων χαρακτήρων. Αυτό είναι όμως και το βασικό του προτέρημα: η απλότητα και η ειλικρίνεια με την οποία επεξεργάζεται τους κοινούς τόπους της τηλεοπτικής ηθογραφίας. Είναι σα να ποδοπατάει την «Πολυκατοικία» και να βγάζει αυτούσια χρυσά κομμάτια ποίησης και χαμένης αθωότητας.
Ευφυέστατη η σκηνοθεσία χτίζεται πάνω σε εξαίσιες μουσικές και τραγούδια, την ώρα που ο Πυρπασόπουλος φτιάχνει τον καλύτερο μέχρι στιγμής ρόλο της καριέρας του: ξεκαρδιστικός, τρυφερός και ακριβής δεν σε αφήνει ούτε λεπτό να πάρεις τα μάτια σου από πάνω του.
Υπέροχη είναι και η Κατερίνα Μαυρογεώργη, η οποία μπαινοβγαίνει με ιδιαίτερη χάρη στους διαφορετικούς χαρακτήρες που ερμηνεύει και ισορροπεί τέλεια με την πλαστικότητα και την κωμική γκάμα της Μαρίας Φιλίνη.
ΤΟ ΕΛΙΞΙΡΙΟ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ
Όπερα του Γκαετάνο Ντονιτσέττι, σε σκηνοθεσία του Σταμάτη Φασουλή και μουσική διεύθυνση του Ισίν Μετίν. Σκηνικά Γιώργος Γαβαλάς, κοστούμια Ντένη Βαχλιώτη φωτισμοί Λευτέρης Παυλόπουλος.
ΕΘΝΙΚΗ ΛΥΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ – ΘΕΑΤΡΟ ΟΛΥΜΠΙΑ, Ακαδημίας 59-61,
Τηλ. 210 3662 100, 210 3612 461, 210 3643 725
Τηλ. 210 3662 100, 210 3612 461, 210 3643 725
Το εκπληκτικό “Una furtiva lagrima” (ένα κλεφτό δάκρυ) της ιδιαιτέρως αγαπητής όπερας του Ντονιτσέτι αποτελεί την ιδανική έναρξη της νέας σεζόν της Λυρικής Σκηνής, η οποία –υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Μύρωνα Μιχαηλίδη- βρίσκει την πρωτοτυπία, την τόλμη και την ευελιξία που απαιτείται από μια τέτοια κρατική σκηνή.
Τολμηρή και πρωτότυπη είναι η επιλογή του σκηνοθέτη: Ο Σταμάτης Φασουλής, στην πρώτη του συνεργασία με την Εθνική Λυρική Σκηνή, μεταφέρει το μελόδραμα του Νεμορίνο και της Αντίνα σε ένα εργοστάσιο του μεσοπολέμου.
Η ασπρόμαυρη καταθλιπτική ατμόσφαιρα που αντικατοπτρίζει την συναισθηματική κατάσταση του Νεμορίνο, ο οποίος διεκδικεί ανεπιτυχώς την πλούσια και όμορφη Αντίνα, δίνει την θέση της στην εφορία που προκαλεί το ελιξίριο και οι «μαγικές» του ιδιότητες.
Η όπερα αυτή, καθιέρωσε τον Ντονιτσέττι, ο οποίος διαδέχεται τον Ροσσίνι στο είδος της κωμικής όπερας, διατυπώνοντας μια προσωπική γλώσσα πολύ διαφορετική από αυτή του διάσημου συναδέλφου του.
Ο φτωχός χωρικός Νεμορίνο ερωτεύεται την όμορφη, πλούσια και φιλάρεσκη Αντίνα. Πιστεύει ότι αν πιεί ένα μαγικό ελιξίριο εκείνη θα τον αγαπήσει. Την αφέλειά του εκμεταλλεύεται ο πλανόδιος αγύρτης Δρ. Ντουλκαμάρα, που τού πουλά αντί για ελιξίριο ένα μπουκάλι κρασί Μπορντώ. Ο Νεμορίνο δεν έχει χρήματα. Έτσι, προκειμένου να το αγοράσει, κατατάσσεται στο στρατό, γεγονός που του αποφέρει άμεσα το επιθυμητό ποσό. Όταν το μαθαίνει, η Αντίνα πείθεται για τη δύναμη των αισθημάτων του, ομολογεί πως εκείνη τον αγαπά και η υπόθεση οδηγείται σε αίσιο τέλος.
