Είμαστε ή δέν είμαστε ο ομφαλός τής γής;
Εξαρτάται από τήν οπτική τού
παρατηρητή.
Γιά τόν παρατηρητή Ιαπετό είμαστε. Γιά τόν Δαναό μπορεί
ναί, μπορεί όχι.
Μιά ανάλογη οπτική έχουν καί οι πολιτικοί. Καί οι
αρχηγοί κομμάτων. Καί οι πρωθυπουργοί. Ο καθένας μας.
Έχει κάποια σημασία αυτή η οπτική στό πολιτικό γίγνεσθαι; Μπορεί νά
επηρεάσει μιά παρόμοια οπτική τής κοινωνικής πλειοψηφίας τήν
καθημερινότητα;
Η απάντηση είναι σαφής. Ναί. Καί εξηγούμαι.
Η
καθημερινότητα τής ζωής μας έχει νά κάνει μέ τά πάντα. Άν πίνουμε φρέσκο
ή παστεριωμένο γάλα. Ρακί ή Ουΐσκυ. Κόκα-Κόλα ή ήβη χυμό. Γερμανικό ή
γιαπωνέζικο αυτοκίνητο. Βιολογικό προϊόν ή άψογα πακεταρισμένο προϊόν
ολλανδέζικου υβρίδιου. Χώρα γεμάτη πλαστικά μπουκάλια καί σακκούλες ή
καθαρή. Παράνομες χωματερές ή βιολογικά διαχειρήσιμες. Ίμια ή Καρντάκ.
Ευρώ ή δραχμή. Τσιφτετέλι ή Ρόκ. κ.ο.κ.
Αυτή είναι η πολιτική ή κοινωνική διαθεσιμότητα, ανοχή καί παραδοχή
μιάς κοινωνίας. Καί αυτό έχει σχέση μέ τό κοινωνικό πρότυπο καί
ζητούμενο πού μάς έχει εμφυτευθεί ώς κοινωνία καί ώς άτομα.
Η Σισύφεια
παράδοση είναι δική μας, όπως καί η δελφική αξίωση ότι είμαστε ο ομφαλός
τής γής.
Οι αρχαίοι πατέρες μας αποδέχθηκαν γιά μεγάλο διάστημα
συγκεκριμένους ιερούς κανόνες καί άβατα απαραβίαστα. Είναι αυτό πού μέ
περίσσευμα θράσους ή έκδηλου θαυμασμού καί προθυμία βίωσης ανακυκλώνεται
μέχρι τίς μέρες μας.
Τί νόημα έχει π.χ. η συζήτηση γιά εθνική αξιοπρέπεια; Πώς μετριέται;
Υπάρχει ένα ασφαλές αξιοπρεπόμετρο;
Νά επαναλάβω τό τετριμμένο καί
χιλειοειπωμένο. Σκότωσε καί κατέστρεψε ο χριστιανισμός τό αρχαίο μας
κλέος ή είναι η φυσιολογική συνέχειά του;
Μεταφέροντας τό ερώτημα στήν τρέχουσα πολιτική,ώς πρός τό τί είναι ο
κάθε ή ο κάθε αναγνωρίσημος πολιτικός καί τί εξυπηρετεί, η απάντηση
είναι η συχνά διατυπούμενη απαξίωση τού πολίτη «όλοι ίδιοι είναι».
Είναι
η υπεκφυγή ή άρνηση τού πολίτη νά θέλει νά βιώσει τήν δική του δύσκολη
πολιτική καί βιωματική καθημερινότητα, καταφεύγοντες στίς εμπεδωμένες
καί ιδανικοποιημένες εικόνες τού παρελθόντος του;
Λύνει έτσι τό πολιτικό
του πρόβλημα ή τό μεταθέτει γιά τήν «άλλη» ζωή του;
Ή τέλος παντων
νομίζει ότι έχει παρακμάσει τόσο πολύ καί δέν μπορεί όπως ο Αθηναίος
πρόγονός του νά «πέσει» πάνω σέ έναν Περικλή;
Καί ο αρχαίος Αθηναίος επέλεξε τόν Αλκιβιάδη, «πρόσφερε» τό κώνειο
στόν Σωκράτη καί καταδίκασε σέ θάνατο τόν Θεμιστοκλή γιά μηδισμό. Ναί τά
έκανε όλα αυτά. Καί θαυμάζεται γιά τό έργο του. Είχε όμως κάποιες
σταθερές. Πίστευε καί σεβόταν τό μαντείο τών Δελφών. Γιόρταζε τά
Παναθήναια. Σεβόταν τό ιερό άσυλο. Έθαβε τούς νεκρούς του καί τούς έκανε
«τρισάγιο». Στό ιερό τού ολύμπιου Δία καί στόν ελλανοδίκη. Πἰστευε σέ
πέντε αρχές πού προσδιόριζαν τήν ελευθερία τού. Τήν δική του ελευθερία,
όπως τήν νοούσε. Στόν ελληνικό τόπο καί τρόπο.
Ο Ιαπετός θέλει νά στηρίξει ένα πολιτικό πού πιστεύει ότι η Ελλάδα
είναι ο ομφαλός τής γής.
Δέν ξέρω άν τό πιστεύει πραγματικά, άν τό
δέχεται, ή είναι ένα σύγχρονο πολιτικό υβρίδιο καί αυτός.
Η θέση του
Σαμαρά γιά τήν Μακεδονία, θέση πολιτικού εξουσίας πού τού κόστισε
ακριβά, είναι μιά βάση εμπιστοσύνης.
Μπορεί νά διαψευσθώ στήν πολιτική
μου επιλογή. Αυτήν όμως κάνω καί είναι συνειδητή. Δέν κρίνω τόν Σαμαρά
από τήν καθημερινή του πολιτική πράξη, αλλά από τήν πολιτική του
στόχευση καί τού αναγνωρίζω τό δικαίωμα τού πολιτικού ελιγμού.
Η επιλογή
μου έχει σχέση μέ τόν Σαμαρά καί όχι σώνει καί καλά μέ τό κόμμα τής ΝΔ.
Εκεί ανδρώθηκε πολιτικά, από εκεί αποχώρησε, εκεί ξαναβρέθηκε. Τό κόμμα
τής ΝΔ έχει καί άτομα μέ ήθος καί ανήθικα. Όλα εξαρτώνται από τίς
πολιτικές συγκυρίες καί τό πνεύμα τού ηγετικού πυρήνα.
Ιαπετός
