Η ιστορία είναι εξ αρχής γραμμένη.
Για να πάει όπου είναι να πάει χρησιμοποιεί εμάς (δεν έρχεται κάποιο πνεύμα να τα φτιάξει). Αυτό που κάνει είναι τι; Σου στέλνει όσα θα σε κάνουν να βγάλεις το αποτέλεσμα που θέλει. Αν δεις τι σε θέλει να φέρεις και το κάνεις, προχωράς την ιστορία. (Ούτως ή άλλως θα το κάνεις, θα σε αναγκάσει, απλά όταν το ξέρεις ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙΣ!!! Αυτή είναι η μόνη διαφορά. Ή συμμετέχεις στο σενάριο που παίζεται ΚΑΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ή είσαι έρμαιο και σε πάει όπου αυτή θέλει με το στανιό.)
Αυτά που νιώθω τα προκαλούν αυτά που μου στέλνει. Κοιτάζοντας τα αισθήματα που μου προκαλούνται αντιλαμβάνομαι τι θέλει να κάνω και πάω. Αφήνομαι. Άφοβα.
Το όλο σκεπτικό μπορεί να είναι λάθος, όμως κάνει τη ζωή να δείχνει ανίσχυρη στα μάτια μου (και) «καταντά» εμένα πολύ δυνατή. Η συνέχεια βρίσκεται στον αντίποδά της, τον θάνατο.. Κανείς δεν ξέρει την αλήθεια για το μετά, ούτε ποτέ θα την βρει. Με τη λογική ο άνθρωπος προσπαθεί μάταια όλα του τα χρόνια να βρει τις σωστές εξηγήσεις.Επειδή δεν το καταφέρνει μένει να τον φοβάται.
Για μένα ο θάνατος δεν είναι κάτι αρνητικό. Ίσα-ίσα, θεωρώ ότι η ζωή είναι το δύσκολο κομμάτι της ύπαρξης, ένα μεσοδιάστημα ανάμεσα στο πριν και το μετά σου, στο οποίο μόνο "εκ"παιδεύεσαι. Κοίτα τώρα.. αυτή τη σκέψη δεν μπορώ να τη βεβαιώσω (επαληθεύσω). Ακριβώς όπως και κάποιος με λογική σκέψη δεν μπορεί να βεβαιώσει ό,τι εκείνος βρήκε.Παρόλα αυτά, η δική μου εκδοχή με κάνει να τον αψηφώ, οπότε νιώθω ισχυρότερή του, ενώ αυτός που προσπαθεί σκεπτόμενος να καταλάβει παθαίνει το αντίθετο.. Πού βρίσκεται το λάθος και πού το σωστό; (Εκ του αποτελέσματος ξεχωρίζει το λάθος από το σωστό).
Στεφανία Λυγερού
Υ.Γ. Αν αφουγκραστείς θα καταλάβεις, αν καταλάβεις θα αφεθείς στη ζωή, άφοβα. Αν αφεθείς άφοβα θα συμπράξεις, θα είσαι μέρος της, μέρος του όλου. Τότε, ακόμη κι αν χαθείς, ο θάνατος θα είναι τέλειος, στην ώρα του, αφού θα έχεις φέρει το αποτέλεσμα που γεννήθηκες για να φέρεις.
http://www.trelokouneli.gr/2011/11/blog-post_8667.html
