Υπάρχει αλήθεια κάποιος που μέσα σε αυτήν την καταχνιά,θα μπορούσε να εμπνεύσει τους ανθρώπους;Στεκόμαστε ακίνητοι να κοιτάμε τη ζωή μας και απέναντι κάτι γερασμένα μυαλά σε νεανικά σώματα, σμιλεμένα σε κομματικούς και ιδεολογικούς σωλήνες.
Ηλικιωμένοι προύχοντες που οχυρώνουν την πνευματική ανημποριά τους πίσω από θεσμούς.
Σε σκοτεινές εποχές, σε καιρούς απόγνωσης και αδικίας, ο πρόεδρος, ο πρωθυπουργός, ο αρχηγός, ο ηγέτης είναι αυτός που τρέχει, που δεν ησυχάζει λεπτό. Που ζει λιτά σε ένα μικρό σπίτι, όπως όλοι οι άνθρωποι. Γιατί όλοι είναι ίσοι. Όλοι! Αν κάποιοι τελικά είναι πιο ίσοι από τους άλλους, τότε πρόκειται για την Οργουελική Φάρμα των Ζώων κι εκεί έρχεται κάποτε η στιγμή που δε μπορείς να ξεχωρίζεις τους ανθρώπους από τα γουρούνια.
Ιδίως στις δύσκολες εποχές, οι ηγέτες βρίσκονται στο δρόμο. Δεν φοβούνται τη σκιά τους. Γίνονται η σκιά κάθε απελπισμένου.
Δεν κάνουν μούτρα στους πονεμένους. Δεν απολογούνται για το «εγώ» τους, δεν το υπερασπίζονται με πάθος. Γιατί δεν υπάρχει το εγώ τους. Βλέπουν με κατανόηση ακόμα κι εκείνους που παραφέρονται- κυρίως εκείνους. Ο λαός κάνει λάθη. Είναι σοφός, αλλά οι αποφάσεις του πολύ συχνά δεν είναι σοφές. Οι ηγέτες ενώνουν το λαό, τον εμπνέουν με τον ρηξικέλευθο λόγο τους και τον αντίστοιχο τρόπο ζωής τους. Όχι τυπικές κουβέντες, σαν σε βαρετή σχολική γιορτή, που θα τις βαφτίσουν με το ζόρι «βαρυσήμαντες». Κάθε λόγος και κάθε πράξη, κάθε πρωτοβουλία και δράση πρέπει να είναι εμπνευσμένα. Γι αυτό βρίσκονται εκεί. Αν δεν το κάνουν, τότε δεν έχουν λόγο να κρατούν το αξίωμα και τον συμβολισμό του, παρά μόνο για να ικανοποιήσουν την προσωπική φιλοδοξία και τη βολή τους.
Κι έτσι τότε απομένουν μόνο οι τύποι, μόνο μαυσωλεία, αποκαΐδια της βασιλείας, απομεινάρια ενός κόσμου που ανήκει στο παρελθόν και καταδυναστεύει κάθε παρόν.
Και πιστέψτε με. Ποτέ δε θ’ αλλάξει κάτι, αν δε φανταστούμε ξεκάθαρα την ίδια την αλλαγή. Και θα απομείνουμε να υπερασπιζόμαστε αιωνίως θεσμούς, που δεν υπερασπίζονται τους ανθρώπους.
Προτιμούμε την επίπονη ασφάλεια της υποκρισίας, παρά ν’ αλλάξουμε τη ζωή μας.
Μα θυμηθείτε…
Οι υποκριτές, η «ενάρετη» καθεστηκυία τάξη είναι εκείνη που δίνει το κώνειο, εκείνη που νίπτει τα χείρας της ή βάζει καρφιά σ’ έναν σταυρό, προστατεύοντας τον εαυτό της και ΜΟΝΟΝ αυτόν. Κι έχει μαζί της τον φοβισμένο όχλο για δεκανίκι. Η ιστορία είναι παλιά. Η αλήθεια είναι που μοιάζει πάντοτε καινούρια.
ΥΓ. Λέγεται Mr. Freeman.
Είναι ένα κινούμενο σχέδιο. Πρωταγωνιστεί σε σύντομα βίντεο που πρωτοανέβηκαν στο Youtube το 2009. Στο καρτουνίστικο πρόσωπό του, η προσωρινώς αποβλακωμένη νεολαία της Ρωσίας βρήκε την έμπνευση, το όραμα. Αφού ξεπέρασαν το αρχικό σοκ του σκοτεινού, σαρκαστικού, αινιγματικού λόγου που αρθρώνει ο Mr Freeman, αφού ξέμπλεξαν με τις ταμπέλες (προσπάθησαν όλοι να τον προσεταιριστούν, όπως γίνεται πάντα. Αριστεροί, δεξιοί, όλα τα άκρα, θρησκόληπτοι και άθεοι- αλλά για κακή τους τύχη έτρωγαν τα μούτρα τους σε κάθε επόμενο βίντεο) τότε άρχισαν να μελετούν με προσοχή το νόημα της ύπαρξής του.
Ξαφνικά κάποιος δεν τους κολακεύει. Ξαφνικά κάποιος τους μιλά ξεκάθαρα, με απλά λόγια- που έχουν, όμως, φιλοσοφικό υπόβαθρο. Ξαφνικά κάποιος δεν τους ζητά ψήφο, αξίωμα, θαυμασμό, χειροκρότημα, αντάλλαγμα.
Εκατομμύρια νέοι στη Ρωσία άρχισαν να ψάχνουν τα βίντεο του Mr Freeman. Υποτιτλίστηκαν σε δεκάδες γλώσσες. (κάποιος είχε την καλοσύνη να το κάνει και στα ελληνικά).
Υπήρξαν άνθρωποι που αναζήτησαν το νομικό κενό, για να θέσει ο Mr Freeman υποψηφιότητα στις προεδρικές εκλογές της Ρωσίας το 2012.
Ένα Καρτούν για Πρόεδρος!
Ο Mr. Freeman απαντά. Απαντά σκληρά σε εκείνους που αρκούνται στο να τον θαυμάζουν, που περιμένουν να τους πάρει απ το χεράκι και να τους καθοδηγήσει. Να τους διοικήσει.
Κανείς δεν ξέρει πώς θα καταλήξει ο Mr. Freeman. Πώς θα καταλήξουν, δηλαδή, οι άνθρωποι που τον δημιούργησαν (επισήμως δεν είναι γνωστά τα ονόματά τους. Υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις, έως και αποδείξεις, για συγκεκριμένους Ρώσους καλλιτέχνες). Δεν είναι, όμως, αυτό που μας απασχολεί. Εσείς και μόνο εσείς θα κρίνετε αν έχει κάτι να σας προσφέρει.
Δεν μας νοιάζει ο ψηφιακός Mr Freeman.
Αλλά ο δικός μας αληθινός Ελεύθερος Εαυτός.
