«Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;
Είναι
οι βάρβαροι να φθάσουν σήμερα.
Γιατί μέσα στη Σύγκλητο
μια τέτοια απραξία;
Τι κάθοντ’ οι Συγκλητικοί και δεν
νομοθετούνε;
Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Τι
νόμους πια θα κάμουν οι Συγκλητικοί;
Στους στίχους αυτούς του Καβάφη, ο
Γιώργος Σεφέρης διακρίνει ένα τόνο βυζαντινό, φαναριώτικο, που εκφράζει
την πτώση μιας αυτοκρατορίας ιδωμένης από το Φανάρι.
Κι εμείς
σήμερα διαπιστώνουμε, δυστυχώς, πως οι στίχοι του ποιητή ταιριάζουν με
την καταρρέουσα σύγχρονη Ελλάδα, γιατί… οι Τροϊκανοί σαν έλθουν θα
νομοθετήσουν… Όμως, υπάρχει και η αντίθετη άποψη. Όπως παρατήρησα στα
σχόλια των αναγνωστών του άρθρου μου «Όχι στη νέα Γερμανική κατοχή», με
περίσσιο πάθος εκφράζεται η ανάγκη ξένης καθοδήγησης, ακόμη και
κατοχής -όπως γράφεται- καθώς εμείς οι Έλληνες έχουμε… χρεοκοπήσει ως
ανθρώπινες προσωπικότητες. Έτσι, παρηγοριέμαι όταν σκέπτομαι
ότι η ξένη επιτροπεία,- η οποία κατά σχόλιο αναγνώστη δεν μας τιμά,
σίγουρα πάντως μας αξίζει -μπορεί να λειτουργήσει πλέον ως… διά βίου
εκπαίδευση των Ελλήνων. Θα μας βάλουν, επιτέλους, σε τάξη και λαϊκά… θα
μας στρώσουν. Αρκεί να μη… στρώσουν και τη νεκρική μας κλίνη!
Με
σεβασμό, λοιπόν, στην άποψη των αναγνωστών, παραθέτω τους τελευταίους
στίχους του ίδιου ποιήματος, που δένουν αρμονικά μαζί της.
«Γιατί
αδειάζουν γρήγορα οι δρόμοι κ’ οι πλατέες,
κι όλοι
γυρνούν στα σπίτια τους πολύ συλλογισμένοι ;
Γιατί
ενύχτωσε κ’ οι βάρβαροι δεν ήλθαν.
Και μερικοί έφθασαν
απ’ τα σύνορα,
και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν.
Και
τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.
Οι άνθρωποι αυτοί
ήσαν μια κάποια λύσις».
*Η Καθηγήτρια Στέλλα
Πριόβολου είναι πρόεδρος στο Τμήμα Ιταλικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου
Αθηνών.
