“Κάθε άνθρωπος έχει ανάγκη να πιστέψει σε κάτι, σε κάποιον‘’, λέει
η ψυχολογία όταν θέλει να εξηγήσει με την λογική για ποιο λόγο ο
κόσμος εξαρτάται τόσο από τις θρησκείες .Αν προχωρήσουμε όμως ένα βήμα παρακάτω αυτή την φράση, θα
διαπιστώσουμε ότι παντού ψάχνουμε να πιστέψουμε σε κάποιον ή κάτι .Τα εφηβικά μας είδωλα, ο-η αγαπημένος-η μας δάσκαλος-α, τ’ άτομα
που μας εμπνέουν είναι λίγα από τα παραδείγματα που θα μπορούσαν να
επικαλεστούν για να πείσουν πως σχεδόν πάντα ψάχνουμε τον ανώτερο, τον
καλύτερο από μας, τον εμπνευστή μας, όχι για να προστατευτούμε
απαραίτητα, απλά γιατί θέλουμε να έχουμε ένα σημείο αναφοράς για να
εξελιχθούμε, λιτά γιατί μέσα από αυτούς εκπληρώνουμε δικές μας επιθυμίες
που πιθανόν εμείς δεν μπορούμε να πραγματοποιήσουμε την συγκεκριμένη
στιγμή, απέριττα γιατί κάποιες φορές φοβόμαστε πως η δικιά μας έμπνευση θα
στερέψει και την ψάχνουμε αλλού.
Μ’ αυτά τ’ άτομα είμαστε αμείλικτοι , απαιτούμε απ’ αυτά την τελειότητα ,ξεχνώντας πως και αυτοί είναι άνθρωποι με αδυναμίες και ελαττώματα .Αν λοιπόν αυτά τ’ άτομα ‘’αμαρτήσουν ’’ και εκπέσουν της θέσης που εμείς τους έχουμε εναποθέσει η ελαφρύτερη ποινή είναι δημόσιος λιθοβολισμός .
Ε κάτι τέτοιο υφίσταται και αύτη την στιγμή το πολιτικό σύστημα της Ελλάδος .Μέχρι πριν κάποια χρόνια οι Έλληνες βουλευτές ή πολιτευτές ήταν στο απυρόβλητο , ήταν οι άψογοι , οι αλάνθαστοι για τους οπαδούς τους και ξαφνικά 2 χρόνια πριν –σαν σε σπίθα φωτιάς σε δάσος που τα καίει όλα στο τέλος- όλα άλλαξαν.
Οι Έλληνες βουλευτές, συνδικαλιστές και πολιτευτές κρίνονται και πολλές φορές κατακρίνονται όχι πλέον μόνο από τους αντιπάλους. Οι Έλληνες αποκτούν ξαφνικά πολιτική συνείδηση, αποποιούνται την κομματική τους ταυτότητα και απαιτούν την ριζική αλλαγή στο πολιτικό σύστημα που τους εκπροσωπεί .
Παρ’ όλα αυτά ο Ελληνικός λαός πριν αναλάβει το ρόλο του δικαστή-τιμωρού , πριν καταδικάσει εις θάνατον το σημερινό πολιτικό σύστημα , ας αναλογιστεί και τις δικές του ευθύνες που αυτό το σύστημα απέτυχε και ας σκεφτεί πως τόσο καιρό εθελοτυφλούσε για να εξυπηρετήσει τα δικά του μικροσυμφέροντα!!
Μ’ αυτά τ’ άτομα είμαστε αμείλικτοι , απαιτούμε απ’ αυτά την τελειότητα ,ξεχνώντας πως και αυτοί είναι άνθρωποι με αδυναμίες και ελαττώματα .Αν λοιπόν αυτά τ’ άτομα ‘’αμαρτήσουν ’’ και εκπέσουν της θέσης που εμείς τους έχουμε εναποθέσει η ελαφρύτερη ποινή είναι δημόσιος λιθοβολισμός .
Ε κάτι τέτοιο υφίσταται και αύτη την στιγμή το πολιτικό σύστημα της Ελλάδος .Μέχρι πριν κάποια χρόνια οι Έλληνες βουλευτές ή πολιτευτές ήταν στο απυρόβλητο , ήταν οι άψογοι , οι αλάνθαστοι για τους οπαδούς τους και ξαφνικά 2 χρόνια πριν –σαν σε σπίθα φωτιάς σε δάσος που τα καίει όλα στο τέλος- όλα άλλαξαν.
Οι Έλληνες βουλευτές, συνδικαλιστές και πολιτευτές κρίνονται και πολλές φορές κατακρίνονται όχι πλέον μόνο από τους αντιπάλους. Οι Έλληνες αποκτούν ξαφνικά πολιτική συνείδηση, αποποιούνται την κομματική τους ταυτότητα και απαιτούν την ριζική αλλαγή στο πολιτικό σύστημα που τους εκπροσωπεί .
Παρ’ όλα αυτά ο Ελληνικός λαός πριν αναλάβει το ρόλο του δικαστή-τιμωρού , πριν καταδικάσει εις θάνατον το σημερινό πολιτικό σύστημα , ας αναλογιστεί και τις δικές του ευθύνες που αυτό το σύστημα απέτυχε και ας σκεφτεί πως τόσο καιρό εθελοτυφλούσε για να εξυπηρετήσει τα δικά του μικροσυμφέροντα!!
Γράφει η Αθηνά
Ελευθερίου
http://press-gr.blogspot.com/2011/11/blog-post_1455.html
