Το τρίτο τραγούδι που συνέθεσε αποκλειστικά για το aixmi.gr o Γιάννης Ζουγανέλης σε στίχους του δημοσιογράφου – συγγραφέα Χρήστου Φασούλα.
Στίχοι: Χρήστος Φασούλας
Τρία πουλάκια κάθονται ανάμεσα στους στύλους
όχι του Ολυμπίου Διός που κάποτε ήταν στήλες
μα απέναντι απ’ του Άγνωστου Στρατιώτη την πλατεία
που περιστέρια τάιζαν κάποτε οι τουρίστες
Τηρούν ζερβά, τηρούν δεξά, τηρούνε και αντίκρυ
τηρούν ως πέρα στη Βουλή, σύρματα δεν θωρούνε
κι έτσι αεροκάθονται το wireless βλαστημώντας
κι αναπολώντας τα παλιά τα χρόνια που περάσαν
Την εποχή που υπουργός ήταν ο Βενιζέλος
την εποχή του Πάγκαλου που ’ταν κοντές οι φούστες
τότε π’ ακόμα σύρματα εδένανε στους στύλους
και τα πουλάκια βρίσκανε μεριά να ξαποστάσουν
«Το δυο χιλιάδες έντεκα θε’ να ’τανε νομίζω
τότε που τούτη την οδό τη λέγανε Σταδίου»
είπε το νιότερο πουλί τηρώντας τ’ άλλα δύο
που ξύναν τα νυχάκια τους, τα νυχοποδαράκια
Τότε το γέρικο πουλί ραμφίζοντας μια μύγα
λόγια σοφά τιτίβισε με πόνο και με δάκρυ
«Το δυο χιλιάδες έντεκα ο Πάγκαλος δεν ζούσε
κι ο Βενιζέλος άγαλμα ήτονε και μουσείο»
Τότε το τρίτο το πουλί ελάλησε και είπε
«Πάει, τα ’παιξες, ω πάππο μου, σε βάρεσε τ’ Αλτσχάιμερ
ο Πάγκαλος ο στρατηγός είχε κι ένα εγγόνι
που να μην έσωνε ποτέ απόγονους να κάνει»
«Κι ο Βενιζέλος ο χοντρός απλή συνωνυμία
τα κόκαλα στον τάφο του τρίζουν του Λευτεράκη
μ’ όλο ετούτο το κακό» είπε και το νεούδι
«Πάψε να ζεις στην Κατοχή, οι Γερμανοί ξανάρθαν»
«Θυμάμαι ως τώρα να ’τανε» ξανάπε το μεσαίο
«Το δυο χιλιάδες έντεκα, χρονιά τραγουδισμένη
π’ αχός βαρύς ακούστηκε, θαρρείς ντουφέκια πέφταν
μήπως σε γάμο ρίχνονταν μήπως σε χαροκόπι;»
«Μηνά σε γάμο ρίχνονταν μηνά σε χαροκόπι»
το νεοπούλι μίλησε, κελάηδησε και είπε
«ο Βενιζέλος γλίστρησε, κατάχαμα εξαπλώθη
Κι ακούστηκε αχός βαρύς, λες κι έπεσε μολότωφ»
«Ναι τώρα ενθυμήθηκα», ομίλησε ο γέρος
«τότ’ ήτονε πρωθυπουργός ο Γιώργος Παπανδρέου
Που κάμαμε Ανένδοτο, που κάμαμε αγώνα
Το ένα ένα τέσσερα, λίγο πριν απ’ τη χούντα»
«Καλά τα πας, ω πάππο μου, όλο και πλησιάζεις»
του ’πε αναστενάζοντας το νιο, το ξυπνοπούλι
«θα φτάσεις και στον εγγονό, τον γιόκα του Αντρέα
που του ’κατσε η Μάργκαρετ και την πληρώνουμ’ όλοι»
«Πληρώσαμε τα κέρατα τα τράγιά τους μέσα»
είπε και τ’ άλλο το πουλί με βλέμμα λυπημένο
«κι οι Γερμανοί μας πήρανε σώβρακα και κιλότες
και τώρα η Σταδίου πια λέγεται Στάντιον στράσε»
Τρία πουλάκια κάθονται με τα φτερά κομμένα
εκεί π’ αλλάζουνε σκοπιά οι Γερμανοτσολιάδες
εκεί πάνω απ’ τη Μέρκελ Πλατς, ιστορική πλατεία,
που μια φορά κι έναν καιρό Συντάγματος τη λέγαν…
