Βρέθηκα, πολύ πρόσφατα, σε μια συζήτηση με ιδιοκτήτη ποδοσφαιρικής εταιρείας, να ακούω την διήγηση μιας εκ των τελευταίων συνεδριάσεων που έκαναν οι επιχειρηματίες του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, για να αναπτύξουν τον προβληματισμό τους σχετικά με την μειωμένη ζήτηση και απήχηση του προϊόντός τους.
Ανάμεσα στα άλλα, οι ιδιοκτήτες των ΠΑΕ συμφώνησαν, για ακόμη μια φορά, ότι η δημόσια συμπεριφορά τους είναι συχνά βλαπτική για το προϊόν τους.
Μετά το «στημένο» καλοκαίρι που πέρασε, έδωσαν ξανά τα χέρια για να δεσμευτούν ότι θα σταματήσουν τις φασαρίες για τη διαιτησία, ότι θα βάλουν τέλος στον δημόσιο τσακωμό και το ξεκατίνιασμα για τις διαιτησίες, δηλαδή ότι θα πάψουν να δηλητηριάζουν τα μυαλά των ποδοσφαιρόφιλων, ώστε να πάψουν, τουλάχιστον με τη δημόσια συμπεριφορά τους, να σιγοντάρουν το «είναι στημένο» σύνθημα, που έχει γίνει το σουξέ στα χείλη των «πελατών» οπαδών.
Μερικές εβδομάδες μετά την τελευταία φορά που έδωσαν όλοι τον λόγο τους, οι περισσότεροι τον έχουν ήδη αθετήσει. Η κουβέντα για τη διαιτησία έχει ήδη ανάψει, σε κάθε ασήμαντη αφορμή. Οι μισές ΠΑΕ έχουν ήδη εκδώσει ανακοινώσεις ή έχουν κάνει δημόσιες παραστάσεις. Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός ξεκατινιάζονται σχεδόν καθημερινά. Οι ίδιοι παράγοντες που δέχθηκαν ότι αυτή η συμπεριφορά βλάπτει τα συμφέροντά τους, επειδή απαξιώνει το προϊόν και αναγκάζει τους πελάτες – ποδοσφαιρόφιλους να το απορρίψουν, ακυρώνουν εαυτούς και ξαναλερώνουν τη φήμη του προϊόντος τους.
Πολύ πρόσφατα παρακολούθησα την ομιλία του καθηγητή Πίτερ Οικονομίδη σχετικά με την ανάγκη της Ελλάδας να κάνει επιτέλους rebranding και έπιασα τον εαυτό μου να με ρωτάει αν κάθισε ποτέ το επαγγελματικό ποδόσφαιρο να προβληματιστεί πάνω στο μάρκετινγκ που (δεν) κάνει. Αν έκατσε να αναγνωρίσει το προϊόν του, να βρει τον τρόπο να το παρουσιάσει ως ελκυστικό, να το γυαλίσει και να το καθαρίσει από τη βρωμιά, για να το μοσχοπουλήσει στον μέσο Ελληνα, ο οποίος ψάχνει αυτό τον καιρό απεγνωσμένα για μια φτηνή ψυχαγωγική διέξοδο. Οι ίδιοι οι επιχειρηματίες, αυτοί που χάνουν λεφτά στο ποδόσφαιρο, όπως ισχυρίζονται, δεν έχουν καθίσει ποτέ να φτιάξουν ένα στρατηγικό σχέδιο για να επαναλανσάρουν το προϊόν «ελληνικό ποδόσφαιρο» και να πείσουν τον Ελληνα ότι αξίζει τον κόπο να ξαναβρεί τον δρόμο για το γήπεδο. Αντί να κάνουν αυτό, κάνουν το ακριβώς αντίθετο: βάζουν οι ίδιοι δηλητήριο στον Έλληνα, με τη διαιτησία, και του δημιουργούν αποστροφή για το ποδόσφαιρο.
Την ίδια ώρα, η ισπανική ένωση των επιχειρηματιών του ποδοσφαίρου, αντιλαμβάνεται την ανάγκη να στήσει ολόκληρο τηλεοπτικό κανάλι στο youtube για να προμοτάρει το clasicoτων 500 εκατομμυρίων τηλεθεατών ανά τον πλανήτη. Δεν μένει στο επίτευγμα της δημιουργίας του μεγαλύτερου brand name ποδοσφαιρικού αγώνα, που είναι εδώ και χρόνια το Ρεάλ – Μπαρτσελόνα. Συνεχίζει να το γυαλίζει, και επενδύει πολλά χρήματα πάνω στο λανσάρισμα του clasico μέσα από τα social media, για να αναγκάσει και την τελευταία τηλεοπτική αγορά της γης να ψωνίσει το δικαίωμα της ζωντανής αναμετάδοσής του.
Μετά από τέτοιο χαστούκι, σαν αυτό που δέχθηκε το καλοκαίρι με τα «στημένα», το ποδόσφαιρο, που ζει πολύ δύσκολα λόγω κρίσης και ψάχνει μανιωδώς νέα έσοδα,δεν βάζει μυαλό. Και συνεχίζει να κατρακυλά προς τον πάτο της λίστας των ψυχαγωγικών προτιμήσεων του Ελληνα. Αλλά εδώ δεν αντιλαμβάνεται η ίδια η Ελλάδα την ανάγκη να κάνει rebranding, θα την αντιληφθεί το ποδόσφαιρο;
ΥΓ. Εύχομαι στην aixmi.gr να τα χιλιάσει! Και ,κυρίως, να συνεχίσει να νιώθει, να σκέφτεται και να φωνάζει ελεύθερα!
