Πάνω στην ώρα που ο Λουκάς Παπαδήμος έπαιρνε τα κλειδιά του Μαξίμου από τον ΓΑΠ, οι Ελληνες παίρναμε μια βαθιά ανάσα, σταυρώναμε τα δάχτυλα και κάναμε την ευχή αυτή, η «μεταβατική», «υπηρεσιακή», ή όπως αλλιώς χαρακτηρίσαμε την κυβέρνηση συνεργασίας να μας ανακουφίσει και να μας πείσει ότι υπάρχει ελπίδα να δούμε στον τόπο μια κανονική κυβέρνηση που θα νοιαστεί για τους πολίτες.
Πάνω στον μήνα που πάει να συμπληρωθεί, η πρώτη εντύπωση είναι ανησυχητική. Κι αν η υπόθεση του αθλητισμού, και ειδικά του ποδοσφαίρου, είναι ένα τυπικό δείγμα της λειτουργικότητας, της αποτελεσματικότητας, των αντιστάσεων και της μεθοδικότητας αυτής της κυβέρνησης, θα το διατυπώσω με απλά ελληνικά: ζήτω που καήκαμε.
Μετά το πιο καυτό καλοκαίρι στην ιστορία του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, με τη μεγαλύτερη και βαθύτερη έρευνα που έγινε ποτέ πάνω στη διαφθορά, το φθινόπωρο μας έβρισκε με την εντύπωση και την ελπίδα ότι θα επιβληθούν παραδειγματικές ποινές και θα αλλάξουν οι προδιαγραφές του επαγγελματικού πρωταθλήματος ώστε αυτό, τουλάχιστον, να μοιάζει πιο καθαρό και αξιόπιστο. Και, πράγματι, κάπως έτσι κυλούσαν τα πράγματα μέχρι τα τέλη του Οκτώβρη, όταν κάπου εκεί η υψηλή κοινωνία της αγοράς του ποδοσφαίρου, μαζί της και το παραποδόσφαιρο, άρχισαν να αντιλαμβάνονται ότι η μηχανή της κυβέρνησης χτυπούσε πειράκια και άρχιζε να βαράει διάλυση.
Τι ακολούθησε; Με εργαλείο την Επιτροπή Εφέσεων της ΕΠΟ, το παραποδόσφαιρο, χέρι χέρι με τη διοίκηση του ποδοσφαίρου, έβαλαν στο μαγικό πλυντήριό τους όλη τη μπλέμπα της αγοράς του αθλήματος και την έβγαλαν καθαρή.
Το ένα σκάνδαλο διαδέχθηκε το άλλο και, μέσα σε διάστημα ολίγων ημερών, ξαναμπήκαν άφθαρτοι και αμόλυντοι στον χορό όλοι αυτοί που λέρωσαν την τιμή, την υπόληψη και την αξιοπιστία του ελληνικού προϊόντος που αποκαλείται «επαγγελματικό ποδόσφαιρο». Θυσιάστηκαν μόνο οι Τσακογιάννης, Μπέος, Ψωμιάδης. Για το ξεκάρφωμα.
Κι όταν παράνομοι, διεφθαρμένοι, λαμόγια, τυχοδιώκτες και νταραβερητζήδες αντιλήφθηκαν, στις αρχές του Νοεμβρίου, ότι πλέον δεν τους ελέγχει κανείς, δηλαδή όταν πήραν χαμπάρι ότι και ο γενικός γραμματέας Αθλητισμού Πάνος Μπιτσαξής, ο τελευταίος φρουρός παρέδωσε τα όπλα και φόρεσε το κοστούμι του υπηρεσιακού, της κυβέρνησης Παπαδήμου, το ποδόσφαιρο άρχισε να σπριντάρει με εκκίνηση το κακό και προορισμό το χειρότερο.
Και, κάπως έτσι, φτάσαμε στην ημέρα που ο στιγματισμένος διαιτητής Καλλόπουλος, στον οποίο έχει ασκηθεί δίωξη για τα «στημένα», μετά την αλήστου μνήμης συμπεριφορά του στο «Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός» στο Καραϊσκάκη, ξαναπήρε την σφυρίχτρα της Superleague στα χέρια του!
Είναι πια γενική η παραδοχή: με παραδομένη την κυβέρνηση, η οποία ασκεί πλέον τυπικώς τα καθήκοντά της σε όλα τα πεδία της ελληνικής ζωής πλην της οικονομίας, το παραποδόσφαιρο επιστρέφει στην κεντρική πλατεία και ξαναστήνει το γλέντι του.
Να είστε σίγουροι, το επαγγελματικό ποδόσφαιρο τάσσεται ανεπιφύλακτα υπέρ της κυβέρνησης Παπαδήμου. Θα της έδινε ψήφο εμπιστοσύνης και με τα δύο χέρια. Και θα ευχόταν αυτή η κυβέρνηση να πάει όχι μόνο μέχρι τις 20 Μαΐου του 2012, αλλά αν είναι δυνατόν και μέχρι το 2022.
ΥΓ. Στην διεύθυνση theinsiders.gr θα συναντήσετε πολλούς ανθρώπους που ζουν τον αθλητισμό από μέσα και ανησυχούν πολύ για τη ζωή του και την επιβίωσή του.
