Στον κόσμο της τηλεόρασης, οι άνθρωποι έχουν μεταλλαχτεί σ΄ ένα άλλο είδος, φαίνονται πιο γραφικοί από ποτέ. Με το ένα πόδι στο ένδοξο παρελθόν και το άλλο σ΄ ένα ετοιμόρροπο παρόν, όπου τα...
αισθήματα δεν έχουν χώρο ή αληθινές συνθήκες χρόνου, διαβάζω την αγωνία τους να παραμείνουν επίκαιροι, μιλώντας για ένα μέλλον που αγνοούν, πιθανολογώντας προβλέψεις και γεγονότα που τις περισσότερες φορές δεν επαληθεύονται. Στην προσπάθειά τους να θεραπεύσουν την ανησυχία γύρω τους ή να διατηρήσουν ανέπαφη την εικόνα τους, το μόνο που καταφέρνουν να δώσουν στο θεατή, είναι μια άχαρη εικόνα, ένα πρόωρα γερασμένο βλέμμα. Κυριευμένοι από την έντονη επιθυμία να παραμένουν νέοι σ΄ ένα κουρασμένο περιβάλλον, μοιάζουν με καρικατούρες του εαυτού τους.
Παρακολουθώντας τα πρόσωπα και τις ομιλίες τους για αρκετή ώρα, κινδυνεύει κι ο ίδιος ο θεατής να γίνει γραφικός κι η μόνη κίνηση που απομένει είναι το πάτημα ενός κουμπιού. Η διαπίστωση ότι η ιλουστρασιόν τηλεοπτική πραγματικότητα, στην οποία για ολόκληρα χρόνια, είχε βουλιάξει σχεδόν ολόκληρη η χώρα, επιτέλους φθίνει, είναι τουλάχιστον ανακουφιστική.
αισθήματα δεν έχουν χώρο ή αληθινές συνθήκες χρόνου, διαβάζω την αγωνία τους να παραμείνουν επίκαιροι, μιλώντας για ένα μέλλον που αγνοούν, πιθανολογώντας προβλέψεις και γεγονότα που τις περισσότερες φορές δεν επαληθεύονται. Στην προσπάθειά τους να θεραπεύσουν την ανησυχία γύρω τους ή να διατηρήσουν ανέπαφη την εικόνα τους, το μόνο που καταφέρνουν να δώσουν στο θεατή, είναι μια άχαρη εικόνα, ένα πρόωρα γερασμένο βλέμμα. Κυριευμένοι από την έντονη επιθυμία να παραμένουν νέοι σ΄ ένα κουρασμένο περιβάλλον, μοιάζουν με καρικατούρες του εαυτού τους.
Παρακολουθώντας τα πρόσωπα και τις ομιλίες τους για αρκετή ώρα, κινδυνεύει κι ο ίδιος ο θεατής να γίνει γραφικός κι η μόνη κίνηση που απομένει είναι το πάτημα ενός κουμπιού. Η διαπίστωση ότι η ιλουστρασιόν τηλεοπτική πραγματικότητα, στην οποία για ολόκληρα χρόνια, είχε βουλιάξει σχεδόν ολόκληρη η χώρα, επιτέλους φθίνει, είναι τουλάχιστον ανακουφιστική.
Ενώ τα φτηνά τηλεοπτικά προιόντα τελειώνουν, είναι η κατάλληλη ευκαιρία για να γεννηθεί κάτι καινούριο, ακριβότερο και πιο ουσιαστικό, διατηρώντας μια ανθρώπινη υπόσταση, χωρίς το στήσιμο των περιττών κινήσεων, την ανάγκη της τεχνητής ομορφιάς.
Γράφει η Λίνα Φυτιλή
