Η Εθνική μας Πινακοθήκη είναι ένα παλιό κτήριο, περασμένης τεχνολογίας . Σήμερα, δεν καλύπτει και δεν εγγυάται την ασφάλεια των έργων που εκτίθενται .
Το υπουργείο Πολιτισμού δεν καλύπτει ούτε καν στοιχειώδεις ανάγκες για τη λειτουργία του , πόσο μάλλον τη συνολική ανακατασκευή του κτηρίου , παρά τις αιτήσεις της διευθύντριάς της , κυρίας Μαρίνας Λαμπράκη-Πλάκα.
Τα γνωρίζω αυτά από πρώτο χέρι, διότι πριν από μερικά χρόνια είχα κάνει έκθεση και αντελήφθην με έκπληξη ότι τα Σαββατοκύριακα η Πινακοθήκη παρέμενε κλειστή! Λειτουργούσε με ωράρια δημοσίων γραφείων και, μάλιστα, ημέρες που το κοινό θα είχε ευκαιρίες να το επισκεφθεί περισσότερο από άλλοτε. Αποτέλεσμα: πλήρωνα με δικά μου χρήματα τους θυρωρούς για να μένει ανοιχτή η Πινακοθήκη το Σαββατοκύριακο.
Τα γράφω όλα αυτά, διότι είναι προφανής η προσπάθεια να χρεωθεί η ληστεία ως πλημμελής παράλειψη της διευθύντριας, η οποία όμως επί 20 χρόνια εργάστηκε σκληρά και ανέβασε το κύρος της Πινακοθήκης σε σημαντικό επίπεδο. Η ληστεία αυτή ήταν τόσο καλά οργανωμένη , ώστε μπορεί να είχε σχεδιαστεί από συμμορίες εκτός Ελλάδος.
Ας μην ξεχνάμε ότι η Τζιοκόντα του Leonardo da Vinci στο Μουσείο του Λούβρου και τα Ηλιοτρόπια του Van Gogh, είχαν κλαπεί από Μουσεία υψίστης ασφαλείας και βρέθηκαν πολύ αργότερα . Το παρήγορο είναι ότι αυτά τα έργα δεν μπορούν να μεταπωληθούν ούτε σε Μουσεία, ούτε σε ιδιώτες , διότι η απώλειά τους έχει ανακοινωθεί σ’ όλο τον κόσμο.
Τα έργα που εκλάπησαν είναι καυτή πατάτα στα χέρια των ληστών.
