όλοι γύρω μου, τις
εξελίξεις και τα
γεγονότα, που
συμβαίνουν στη χώρα
μας τον τελευταίο
καιρό.
Οικονομικοί αναλυτές, δημοσιογράφοι, πολιτικοί σχολιάζουν, επισημαίνουν, κατακρίνουν, προτείνουν. Και ο απλός κόσμος δεινοπαθεί. Και τα παιδιά, όσα μπορούν να αντιληφθούν την άσχημη κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε, κλείνουν τα μάτια κι ονειρεύονται… Αυτά, τουλάχιστον, μπορούν να ονειρευτούν. Έστω και λίγο.
Λένε πως η ιστορία επαναλαμβάνεται. Γυρνώ πίσω, λοιπόν, στο μακρινό παρελθόν. Βλέπω έναν άλλο Πρωθυπουργό της Ελλάδας, σε μία παρόμοια περίπτωση κρίσης, να παραδέχεται πως «Επτωχεύσαμεν» και να αναρωτιέται «Τις πταίει». Είχε, άραγε, διαβεβαιώσει τους πολίτες ο Χαρίλαος Τρικούπης πριν από αυτές τις δηλώσεις πως… «Λεφτά υπάρχουν»; Τι κρίμα που δεν μπορούμε να μάθουμε!
Και, φεύγοντας από αυτή την εποχή, ας βάλουμε για λίγο στην άκρη τα τωρινά μας προβλήματα, ας ρίξουμε ένα υποτιμητικό βλέμμα σε όσους μας έφεραν σε αυτό το σημείο, ας αφήσουμε την Κρίση παράμερα κι ας θυμηθούμε το ένδοξο παρελθόν της Ελλάδας μας. Τις Δάφνες, τις Νίκες, τη Δόξα, την Υπερηφάνεια, την Αυταπάρνηση, την Ταυτότητά μας. Ναι, η χώρα μας βρίσκεται σε κρίσιμη θέση. Εμείς σε ακόμα χειρότερη. Ναι, θα περάσουν χρόνια, πολλά χρόνια για να ανακάμψουμε. Θα περάσουμε κι άλλες δύσκολες μέρες. Ο κύβος ακόμα δεν ερρίφθη. Όμως, είμαστε Έλληνες. Κι αυτό τίποτα δεν μπορεί να το αλλάξει. Τίποτα και κανείς. Γιατί «η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει, δεν τη σκιάζει φοβέρα καμιά. Μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς τη δόξα τραβά!»… Ας ξαποστάσουμε λίγο καιρό, λοιπόν. Κι ας τραβήξουμε ξανά προς τη δόξα! Τίποτα δεν τελείωσε. Ακόμα.
http://www.aixmi.gr/index.php/ellada-pote-pethainei/
