Σήμερα φάγαμε
μακαρόνια από χτες.
Δεν μαγειρεύουμε
πια κάθε μέρα.
Βάνα Βαβέτση,
Νεοκατοχικό ημερολόγιο.
- Ο βοσκός με την (αφελή; πονηρή; απερίσκεπτη;) επίκληση «Βοήθεια, Λύκος» τελικά έχασε όλα του τα πρόβατα (αφού είχε ήδη απωλέσει την αξιοπιστία του). Αυτό το παραμύθι δεν διδάσκει τίποτα στους πολιτικούς διαχειριστές που φωνάζουν συνέχεια επί τρία χρόνια:«Βοήθεια, πτώχευση»;
- Ως γνωστόν η χαριστική βολή είναι μία και τελειωτική. Σ’ αυτή τη χώρα κάτι περίεργο συμβαίνει. Ή κάποιοι δεν σημαδεύουν σωστά ή εμείς είμαστε εφτάψυχοι. Πώς αλλιώς να εξηγηθεί το φαινόμενο ότι επί τρία χρόνια δίνεται «η χαριστική βολή» (στο εμπόριο, στη γεωργία, στη ναυτιλία) και εξακολουθούμε να είμαστε ζωντανοί;
- Με τόσες κόκκινες γραμμές που χαράζουν καθημερινά οι αρχηγοί των συνεργαζόμενων κυβερνητικών κομμάτων θα’ πρεπε ή η χώρα μας να έχει γίνει «κουμμουνιστική» ή κάποιοι να κοκκινίζουν από ντροπή.
Το ότι τίποτα από τα δύο δεν συμβαίνει, σημαίνει απλώς ότι οι γραμμές χαράσσονται με αόρατο μελάνι.
- Ψευτόμαγκες ή ψοφίμια; Άλλα δηλώναμε για τις αντιστάσεις μας στα «χαράτσια» κι άλλα, τελικά, κάναμε. Η Ελλάδα των αυτό-βαυκαλισμών.
- Τελικά μέσα στον «κατασκευασμένο» χαμό θα εκλάβουμε τους ενόχους ως σωτήρες. Σ’ αυτό δεν αποσκοπούν, άλλωστε, οι ηρωοποιήσεις υπουργών του ΠΑΣΟΚ;
- Πώς είναι δυνατόν όλοι να λένε ότι πρέπει οι άλλοι να αναλάβουν τις ευθύνες τους, ενώ οι ίδιοι κρύβονται πίσω από νομο-τεχνάσματα και «πολιτικές» διαδικασίες (αλληλο)δικαίωσης;
- Κουϊζ για δυνατούς λύτες:
Πώς γίνεται
οι πολιτικοί νάνοι
να μπορούν να σταθούν
στο ύψος
των εθνικών κινδύνων;
