Έβλεπα και
άκουγα
άκουγα
τον Γιώργο
Παπανδρέου
Παπανδρέου
στην Κοινοβουλευτική
ομάδα του ΠΑΣΟΚ
και προσπαθούσα
να καταλάβω αν
έχει καθόλου
αίσθηση
αίσθηση
της σημερινής,
οδυνηρής
πραγματικότητας.
Δεν έφτασα καν στην επόμενη σκέψη, στο αν δηλαδή αντιλαμβάνεται την τεράστια προσωπική ευθύνη του για το κατάντημα του τόπου. Δε χρειάστηκε.
Σε όλη την ομιλία του δεν εκστόμισε ούτε μια λέξη αυτοκριτικής.
Παντού έκανε τομές η κυβέρνησή του. Σε όλα τα πεδία συγκρούστηκε με τα οργανωμένα συμφέροντα. Καθημερινά έδινε μάχες για να σπάσουν οι αγκυλώσεις δεκαετιών. Δεν προσκύνησε. Δε συμβιβάστηκε.
Το μόνο λάθος -αν έκανε κάποιο λάθος- ήταν ότι δεν ολοκλήρωσε τις προσπάθειες ή άργησε να τις ξεκινήσει.
Όλες, όμως, ήταν σίγουρα προς τη σωστή κατεύθυνση. Έδωσε αγώνα, στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, για τη διάσωση της χώρας. Και τα κατάφερε.
Πώς το λέει ο πρωταγωνιστής της σούπερ διαφήμισης;
«Πω πω πω… όνειρο ζω, μη με ξυπνάτε»…
Άλλος, λοιπόν, έλεγε ότι «λεφτά υπάρχουν», όχι μόνο προεκλογικά, αλλά και στη συνέντευξη για τις 100 μέρες της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ στην εξουσία (στο Ζάππειο).
Άλλος έκανε μυστικές διαπραγματεύσεις με τον Στρος Καν για το ΔΝΤ, ενώ ταυτόχρονα δήλωνε ότι «δεν υπάρχει κανένα θέμα ΔΝΤ».
Άλλος έλεγε ότι οι διοικητές των εφοριών, των νοσοκομείων και οι γενικοί γραμματείς των υπουργείων θα επιλεγούν απ’ το opengov, αφήνοντας επί μήνες παράλυτο το κράτος στην πιό δύσκολη στιγμή μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ενδεικτικά μόνο αναφέρω ότι ο προϊστάμενος της εφορίας Πειραιά ορίστηκε μετά από 6 μήνες και ο διοικητής του νοσοκομείου Ρόδου μετά από 9 μήνες.
Άλλος μίλαγε για πράσινη ανάπτυξη (και πράσινα άλογα) στα υπουργικά συμβούλια, καλώντας δήθεν ειδικούς να κάνουν διαλέξεις γυμνασιακού επιπέδου, ενώ η χώρα είχε φτάσει ήδη στο παγόβουνο.
Άλλος δεν έπαιρνε κανένα μέτρο επί 6 μήνες, παρά τις πιέσεις υπουργών αλλά και ΜΜΕ, και ενώ οι αγορές έκλειναν για την Ελλάδα.
Άλλος διασύρθηκε στο Νταβός από Άγγλο δημοσιογράφο και άλλος πήγε ατάραχος, στη συνέχεια, να δει την ειδική προβολή του «Άβαταρ».
Άλλος κυβέρνησε με φίλους και υπαλλήλους, περιφρονώντας κάθε έννοια αξιοκρατίας.
Άλλος δεν έκανε καμιά διαπραγμάτευση με την τρόικα (και τους πολιτικούς προϊσταμένους της) για τη σύνταξη του πρώτου Μνημονίου, τον Μάιο του 2010.
Άλλος άφησε την κυβέρνηση να βολοδέρνει επί 12 μήνες, χωρίς να παρακολουθεί το μηδενικό έργο πολλών υπουργών και χωρίς να παίρνει καμιά πρωτοβουλία για να αλλάξει τη φορά των πραγμάτων.
Άλλος θα κατέρρεε τον περασμένο Ιούνιο, όταν η τρόικα κατάλαβε ότι δεν έχουμε τηρήσει καμιά απ’ τις δεσμεύσεις και μας έβαλε το μαχαίρι στο λαιμό, με το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα.
Άλλος εξήγγειλε Δημοψήφισμα, χωρίς καμιά προειδοποίηση των δανειστών, με συνέπεια να απειληθεί η Ελλάδα με άμεση αποβολή από την Ευρωζώνη;
Άλλος πρότεινε για πρωθυπουργό την πρώην νταντά του και τον αρχικηπουρό του, όταν υποχρεώθηκε να παραιτηθεί.
Άλλου πρωθυπουργού ο υπεύθυνος Τύπου έλεγε ανενδοίαστα ψέματα (τη 12η ώρα) ότι δήθεν ο Παπαδήμος έθετε όρους για να αποδεχθεί την πρωθυπουργία.
Άλλος, προφανώς, θα ήταν. Διότι αν ο Γιώργος Παπανδρέου διέσωζε την Ελλάδα επί 2 χρόνια, τότε πώς σήμερα παραμένει ένα βήμα πριν από την καταστροφή ή την πανάκριβη για τους Έλληνες σωτηρία;
Άλλος τα έκανε όλα αυτά. Ο «κανονικός» Γιώργος, όχι ο άλλος, έχει να αναμετρηθεί πλέον μόνο με την ιστορία…
