Ο υπουργός
Πολιτισμού
Πολιτισμού
Παύλος
Γερουλάνος
Γερουλάνος
εξέφρασε τον
φόβο ότι τα
φόβο ότι τα
αποτροπιαστικά
σε έναν αγώνα
ποδοσφαίρου στο
Πορτ Σάϊντ της Αιγύπτου θα μπορούσαν να επαναληφθούν σε ένα ελληνικό γήπεδο. Δεν αποκλείεται να υπάρξουν ακρότητες και στην Ελλάδα, με αφορμή το ποδόσφαιρο. Αλλά μπορεί να υπάρξει μια ανάλογη, με της Αιγύπτου, κοινωνική εξέγερση; Πιστεύουμε πως όχι, έστω κι αν τα πράγματα έχουν γίνει δύσκολα για τους Έλληνες, που ξεβολευόμαστε άγρια από την μακαριότητα των τελευταίων ετών. Μπορεί να γίνει η Ελλάδα Αίγυπτος;Πιστεύουμε πως όχι. Και τούτο διότι είναι διαφορετικές οι συνθήκες εκεί από ό,τι εδώ.
Η κατάσταση στην Αίγυπτο μπορεί να εξηγηθεί μόνον αν λάβουμε υπόψιν την πρωτοφανή δημογραφική έκρηξη που οδήγησε στην ραγδαία αύξηση του πληθυσμού εκεί. Σε μια εποχή, που ο πληθυσμός στην Ευρώπη και στην Ελλάδα γερνάει, στον αραβικό κόσμο μεγαλώνει με γοργούς ρυθμούς. Στην Αίγυπτο μόνον, της οποίας ο πληθυσμός έχει υπερβεί τα 70 εκατομμύρια (και σύντομα θα έχει φθάσει στα 80 εκατ), οι νέοι άνθρωποι κάτω των 30 ετών αποτελούν το 70% του συνολικού πληθυσμού. Και αυτοί οι νέοι δεν μπορούν να ζήσουν υπό τις συνθήκες που έζησαν οι γονείς και οι παπούδες τους.
Το Ιντερνετ, οι νέες μορφές επικοινωνίας, η κοινωνική δικτύωση, η διάχυση της πληροφορίας με πρωτοφανείς τρόπους (άλλωστε, χάρις στο ίντερνετ πήρεφωτιά η λαϊκή εξέγερση) έμαθαν σε αυτούς τους νέους ανθρώπους άλλους τρόπους ζωής στη Δύση κι αλλού, που οι γονείς τους δεν θα μπορούσαν ποτέ να τους πληροφορηθούν. Κατά συνέπεια, οι άνθρωποι αυτοί, που βγαίνουν καθημερινά στους δρόμους του
Καΐρου, της Αλεξάνδρειας και των άλλων πόλεων, δεν διαδηλώνουν μόνον γιατί είναι φτωχοί η ακόμα γιατί πεινάνε. Οι γονείς τους δεν ζούσαν καλύτερα.
Καΐρου, της Αλεξάνδρειας και των άλλων πόλεων, δεν διαδηλώνουν μόνον γιατί είναι φτωχοί η ακόμα γιατί πεινάνε. Οι γονείς τους δεν ζούσαν καλύτερα.
Αλλά αυτοί γνωρίζουν ότι υπάρχει ένας άλλος, καλύτερος κόσμος εκεί έξω, που οι γονείς τους δεν γνώριζαν ότι υπήρχε. Και ξέρουν ότι τουλάχιστον πρέπει να τον διεκδικήσουν. Γι’ αυτό εξεγείρονται κατά του Μουμπάρακ. Και θα το έκαναν εναντίον οποιουδήποτε δεν μπορεί να τους εξασφαλίσει έναν καλύτερο τρόπο ζωής.
Αυτό, δηλαδή, που βλέπουμε στην Αίγυπτο είναι μια περιπλοκή μαλθουσιανού τύπου στην σύγχρονη εποχή της πληροφορίας και της τεχνολογίας, που υποδαυλίζεται από την δημογραφική έκρηξη. Και γι’ αυτό είναι σχεδόν αδύνατον να αποτύχει η εξέγερση. Όπως είναι σχεδόν αδύνατον όταν πετύχει, να πετύχει στους ουσιαστικούς της στόχους, που θα είναι η εκπλήρωση του ονείρου των νέων Αιγυπτίων για μια καλύτερη και πλουσιότερη ζωή. Υπό τις σημερινές συνθήκες καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να την εξασφαλίσει. Κι αυτός είναι ο κίνδυνος για την Αίγυπτο, για τους άραβες, και για τη Δύση αλλά και για τον κόσμο ολόκληρο.
Διότι το δίλημμα για όποιους διαδεχθούν τους στρατιωτικούς – κι από ότι φαίνεται θα είναι οι σκληροπυρηνικοί Αδελφοί Μουσουλμάνοι – είναι αν θα μπορέσουν να λύσουν τα τεράστια προβλήματα φτώχειας, που αντιμετωπίζει ο πολυπληθής λαός της Αιγύπτου, που έχει τα τελευταία 40 χρόνια υπερδιπλασιασθεί. εξαιτίας της γειτνίασης μας με τον κόσμο αυτό, όπως είναι το μεταναστευτικό κι όχι μόνο.
Κι η αλήθεια είναι αδήριτη. Παρά την ανατροπή του καθεστώτος Μουμπάρακ πριν από ένα χρόνο και παρά τις εκλογές του φθινοπώρου, η φτώχεια αντί να μειώνεται διευρύνεται. Και κανείς δεν δείχνει να μπορεί κάτι να κάνει.
