Αρχίζω από τα
διαμάντια. Από
το 2007 έχει
θεσπισθεί ένας
διαγωνισμός
Ολυμπιάδας
Μαθηματικών
των χωρών
νοτιοδυτικής
Ευρώπης, με...
δυνατότητα παγκόσμιας συμμετοχής και που αφορά σε πρωτοετείς και δευτεροετείς φοιτητές Μαθηματικών και συναφών τμημάτων. Το ακρωνύμιο του διαγωνισμού είναι SEEMOUS. Εφέτος έγινε ο 6ος διαγωνισμός στο Blagoevgrd της Βουλγαρίας.
Σε όλους τους διαγωνισμούς είχαμε διακρίσεις ως χώρα και ειδικά το τμήμα Μαθηματικών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Αυτό που συνέβη εφέτος είναι πέρα από κάθε προσδοκία λαμβάνοντας υπόψη ότι οι συμμετέχουσες και αποκαλούμενες «πρώην ανατολικές χώρες» έχουν σπουδαία παράδοση στα μαθηματικά.
Τα παιδιά μας πήραν τα εξής βραβεία:
Από το τμήμα Μαθηματικών του Πανεπιστημίου Αθηνών:
Εσκενάζης Αλέξανδρος, Δευτεροετής φοιτητής του Αθήνας, χρυσό.
Μπογιόκας Δημήτριος, Δευτεροετής φοιτητής, χρυσό.
Τσουβαλάς Κωνσταντίνος, Πρωτοετής φοιτητής, αργυρό.
Ζέμας Κωνσταντίνος, Δευτεροετής φοιτητής, αργυρό.
Παπάς Γεώργιος. Δευτεροετής, αργυρό.
Τσαρέας Αθανάσιος, Πρωτοετής φοιτητής, αργυρό.
Από το τμήμα Σχολή Ηλεκτρονικών Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών (ΣΗΜΜΥ) του ΕΜΠ:
Κωνσταντινίδης Στέλιος, Πρωτοετής φοιτητής, αργυρό.
Από το τμήμα Πληροφορικής του Πανεπιστημίου Αθηνών
Αγγελής Εμμανουήλ, Πρωτοετής φοιτητής του Τμήματος, χάλκινο.
Τα παραπάνω εξαιρετικά αποτελέσματα είχαν ως συνέπεια να καταταγεί η Ελλάδα 2η ως χώρα και πρώτο το τμήμα Μαθηματικών!
Τα παιδιά που συμμετείχαν προετοιμάστηκαν και υποστηρίχτηκαν από νέους υψηλού επιπέδου καθηγητές διαφόρων βαθμίδων του τμήματος Μαθηματικών αμισθί!
Σε όλους τους παραπάνω αξίζουν θερμά συγχαρητήρια για την επιτυχία τους και ένα μεγάλο ευχαριστώ για τη χαρά που μας έδωσαν αυτόν το δύσκολο καιρό.
Ως πρόσφατα αφυπηρετήσασα από το τμήμα αισθάνομαι πολύ περήφανη που αποχωρώντας και συγκρίνοντας το τμήμα μας με το παρελθόν είμαι σε θέση να διαπιστώσω ότι η ποιοτική ανέλιξή του υπήρξε εξαιρετικά ανοδική – τόσο εκπαιδευτικά όσο και ερευνητικά.
Σε μια εποχή που οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι απαξιώνονται συλλήβδην θα ήθελα να τονίσω ότι υπάρχουν πάρα πολλοί που, πέρα από τα εκπαιδευτικά καθήκοντα τους και τις ερευνητικές δραστηριότητες τους, προσφέρουν ανιδιοτελώς υπηρεσίες όπως οι παραπάνω από το υστέρημα του χρόνου τους. Κι αυτό δεν συμβαίνει μόνο στο τμήμα μας. Καθημερινά διαβάζουμε για διάφορες πρωτοπόρες ερευνητικές δραστηριότητες και επινοήσεις φοιτητικών ομάδων που παίρνουν και διεθνείς πατέντες.
Αυτά είναι διαμάντια. Αλλά διαμάντια είναι και οι επιτυχίες μας στον αθλητισμό, για παράδειγμα το πρόσφατο χρυσό του κ. Δημήτρη Χονδροκούκη, οι Κυρίες του Πόλο και πολλά άλλα που περνάνε σχεδόν απαρατήρητα. Διαμάντια είναι και η επιχειρηματικότητα καλλιεργειών με θεραπευτικές ιδιότητες (σπιρουλίνα μοναδική στον κόσμο, κ.λ.π.) και πολλών άλλων σιωπηλών ανθρώπων, που χωρίς να διατυμπανίζουν τις δραστηριότητες τους προσφέρουν στην οικονομία και στη χώρα, που δεν τους προσφέρει αυτά που αξίζουν, ούτε καν τους διευκολύνει στη διεύρυνση των επιχειρήσεων και των δραστηριοτήτων τους.
Σε μια χώρα που βιώνει την οικονομική κρίση, που έχει ανατρέψει τις ισορροπίες στη ζωή των ανθρώπων, υπάρχουν διαμάντια που αποκαλούνται «δράσεις αλληλεγγύης». Απίστευτος αριθμός πολιτών με συνείδηση συλλογική και όχι ατομική και απλά καταγγελτική, έχει αναλάβει πρωτοβουλίες για να απαλύνει τις βίαιες επιπτώσεις των οικονομικών μέτρων στη ζωή τους. Είναι τόσο πολλές που θα πρότεινα ο κάθε δήμος να αναρτήσει τις δράσεις αυτές, έτσι ώστε οι πολίτες να γνωρίζουν που μπορούν να προσφύγουν για βοήθεια. Για παράδειγμα, αναφέρω τη δράσηwww.mporoume.gr, που τις τελευταίες μέρες έπεσε στην αντίληψή μου και ήταν για μένα μια έκπληξη.
Και τώρα οι στάχτες. Όλοι τις μυρίζουμε, τις αναγνωρίζουμε ή τις πληροφορούμαστε από τα ΜΜΕ. Τις αναφέρω σε αντιδιαστολή με τα προηγούμενα και περιληπτικά.
Είναι οι κουκουλοφόροι, που άνανδρα κρύβουν τα πρόσωπα τους από την κοινωνία, καίνε και καταστρέφουν την Αθήνα με ανυπολόγιστες κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες.
Είναι και οι οργανωμένοι κουκουλοφόροι ή μη των γηπέδων που αμαυρώνουν κάθε έννοια αθλητισμού, καταστρέφουν την περιουσία του ελληνικού λαού και κάνουν ένα παιδάκι τυλιγμένο με τη σημαία της ομάδας του να σπαρταράει στο κλάμα
Είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι σε όλους τους χώρους της κρατικής μηχανής, που δημιουργώντας άνομα κυκλώματα λυμαίνονταν και λυμαίνονται για χρόνια το κράτος. Μόνο από αυτά που ξεσκεπάστηκαν εκτιμάται ότι 4 δισ. ευρώ πήγαν σε ατομικές περιουσίες, δηλαδή περίπου όσα είναι όλες οι περικοπές από τις συντάξεις και τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων!
Είναι η επιδημία γιαουρτωμάτων και οι οργανωμένες μικροομάδες που καταπατούν κάθε έννοια Δημοκρατίας προσκαλώντας, ως επικίνδυνες σειρήνες, σε αντιδημοκρατικές πρακτικές τους πολίτες εκμεταλλευόμενοι το δικαιολογημένο θυμό τους. Από κοντά και οι ενέργειες κάποιων συνδικαλιστών που έχουν παρανοήσει τον κοινωνικό τους ρόλο.
Τα προβλήματα μας δεν θα λυθούν με τις στάχτες, αλλά με τα διαμάντια, που ευτυχώς για τη χώρα μας είναι παρόντα, σιωπηλά, ωραία και με απόλυτη καθαρότητα.
Τα διαμάντια θα μας οδηγήσουν σ ένα συλλογικό «γνώθι σαυτόν», που μας είναι απαραίτητο όσο ποτέ, για να μπορέσουμε να καταλάβουμε τι έφταιξε για τα προβλήματα που βιώνουμε και ποια είναι η ατομική και συλλογική ευθύνη μας μέσα σ αυτά, αλλά και για την έξοδο απ αυτά.
Έχουμε πέσει αρκετούς ορόφους από εκεί που ήμασταν και, ίσως, πέσουμε ακόμα πιο κάτω. Αλλά το θέμα δεν είναι η πτώση, το θέμα είναι Η πρόσκρουση, όπως έλεγε ένας ήρωας μιας γαλλικής ταινίας με τίτλο «Το Μίσος», που είχε αποφασίσει να αυτοκτονήσει πέφτοντας από ένα ψηλό κτίριο. Αυτό μονολογούσε περνώντας τον έναν όροφο μετά τον άλλο κατά την πτώση του.
Το ζητούμενο είναι να αποφευχθεί η πρόσκρουση με κάθε θυσία για να έχουμε ελπίδα παραπάνω ορόφου, κι αυτό πρέπει να το διασφαλίσουμε όλοι μαζί στοχαζόμενοι, συμμετέχοντες και προτείνοντας πρωτότυπες και συνάμα ρεαλιστικές διεξόδους.
Πιστεύω ότι αντλώντας πνοή και ελπίδα από τα διαμάντια μας θα νικήσουμε και ίσως διακριθούμε.
ΥΓ. Δανείστηκα τον τίτλο του κειμένου από τον ομώνυμο τίτλο του βιβλίου του Jerzy Andrezejewski, που θεωρείται ως ένα από τα λογοτεχνικά αριστουργήματα του προηγούμενου αιώνα. Η κινηματογραφική γραφή του από το διάσημο σκηνοθέτη Αντρέι Βάιντα το έκανε παγκόσμια γνωστό.
[*φωτο από την ταινία]
*Η Ουρανία Χρυσαφίνου είναι Ομότιμη Καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών.
