να βρεις δουλειά,
δεν είναι εποχή για επιχειρήσεις, δεν
είναι εποχή για να παντρευτείς, για να μεγαλώσεις παιδιά,
για να ψωνίσεις, για
να δημιουργήσεις,δεν
είναι εποχή για λόγια,
για ταξίδια, για
τραγούδια…
Και κάπως έτσι πάψαμε να ορίζουμε εμείς την εποχή αλλά η εποχή εμάς. Και μέσα σε αυτό το κλίμα, μεγαλώνουν άνθρωποι, διαμορφώνουν συνειδήσεις, χτίζουν μέλλον. Όμως τι μέλλον είναι αυτό χωρίς τις επιλογές; Χωρίς να μπορείς να διαλέξεις, χωρίς να μπορείς να επενδύσεις στο χρόνο σου, στον εαυτό σου, στη ζωή σου. Δεν υπάρχει χρόνος λένε, ούτε και χώρος για να χωρέσεις κάπου κι εσύ. Κι εκείνοι που τα λένε, έζησαν, επέλεξαν, έκαναν τη ζωή τους όπως εκείνοι επιθυμούσαν και αποφάσισαν να...
είναι εκείνοι η τελευταία ελεύθερη γενιά. Γιατί ελεύθερος δεν είσαι όταν αναγκάζεσαι, αλλά μόνο όταν επιλέγεις.
Δεν είναι εποχή για να ζήσεις. Αλλά και πώς να πάψουμε να ζούμε; Η μήπως αρκεί να αναπνέουμε; Πώς να υπάρξει δημιουργικότητα και έμπνευση όταν δεν υπάρχουν όνειρα και στόχοι; Μαζί με τα ψυγεία αδειάζουν και τις ψυχές των νέων που δεν θα έχουν ποτέ τη «πολυτέλεια» να τη θρέψουν.
Κι αν η εποχή αυτή δεν μοιάζει να τελειώνει σύντομα, μια άλλη εποχή, αυτή της άνοιξης κάνει τα πρώτα της βήματα. Αυτήν, δεν καταφέρατε να την ορίσετε.
Της Κατερίνας Μαρτζούκου
street-radio.gr 
