Βάση της
Σούδας,27
Μαρτίου –
Ηταν 12 το
μεσημέρι
όταν
περνούσα
την πύλη της
«Αμερικανικής
Βοήθειας»,του
τμήματος των...
Αμερικανών στην 115 Πτέρυγα Μάχης στα Χανιά.
Ο Πολ Χάρβει, ο εκπρόσωπος Τύπου με περίμενε στην πύλη για να με οδηγήσει στην αίθουσα αναμονής όπου ήδη είχαν συγκεντρωθεί και περίμεναν και οι αλλοι συνάδελφοι.
Απο το ΑΠΕ, το τουρκικό κανάλι NTV, Γερμανικά και Βρετανικά περιοδικά.
Απο το «Εντερπράϊζ» είχαν στείλει, για να μας μεταφέρει στο αεροπλανοφόρο, ένα μικρό μεταγωγικό αεροσκάφος, τύπου Grumman C-2 Greyhound που είχε ανάψει κινητήρες και ήταν έτοιμο, κοντά στον διάδρομο.
Επιβιβαστήκαμε αμέσως, βάζοντας τα κράνη που μας έδωσαν να φορέσουμε, με τις τεράστιες ωτοασπίδες, για να προφυλαχθούμε απο τον απίστευτο θόρυβο των μηχανών.
Μετά από μία ώρα πτήση, κάπου μεταξύ Μάλτας και Κρήτης ήμασταν έτοιμοι για προσνήωση στο κατάστρωμα του αεροπλανοφόρου.
Οι πιλότοι μας είχαν προειδοποιήσει ότι η προσέγγιση θα ήταν πολύ απότομη! Το αεροσκάφος πριν αγγίξει το κατάστρωμα βγάζει στο πίσω μέρος έναν γάντζο. Ο γάντζος αυτός πιάνει τα συρματόσχοινα που είναι τοποθετημένα στον διάδρομο προσνήωσης, για να βοηθήσουν το αεροσκάφος να σταματήσει. Οσες φορες και αν το κάνεις, νιώθεις ότι σου κόβεται η ανάσα, όταν το αεροσκάφος απο τους 140 κόμβους, απότομα σταματά στο μηδέν, μόλις πιάσει τον γάντζο. Μ’ αυτόν τον τρόπο σταματούν όλα τα μαχητικά αεροσκάφη στον διάδρομο του αεροπλανοφορου.
Αντίθετα, οι απονηώσεις γίνονται με τη βοηθεια μηχανισμου ατμοκαταπέλτη, που εκτινάσσει τα αεροσκάφη δίδοντάς τους ταχύτητα απονήωσης όμοια με εκείνη αν τροχοδρομούσε σε κανονικό αεροδρόμιο.
Στο κατάστρωμα, όλα ήταν στο κόκκινο! Μαχητικά, έρχονταν απο ασκήσεις, εκείνη την ώρα και το βοηθητικό προσωπικό των διαφόρων ειδικότητων, έτρεχε πάνω κάτω. Εμοιαζε σαν εμπόλεμο περιβάλλον. Οταν κατεβήκαμε μας περίμεναν οι αξιωματικοί του Γραφείου Τύπου για να μας οδηγήσουν δύο πατώματα κάτω, στο μικρό γραφείο του πλοίου, που χρησιμοποιείται και για στούντιο τηλεοπτικών εκπομπών καναλιού του «Εντερπράϊζ».
Εκει μας έγινε η πρώτη ενημέρωση για το πρόγραμμά μας, που θα διαρκούσε 24 ώρες και ήταν γεμάτο. Για το επόμενο 24ωρο θα ανεβοκατεβαίναμε συνεχώς τους 11 ορόφους και θα διασχίζαμε πολλές φορές τους μικρούς διαδρόμους του μήκους 342 μ. πλοίου.
Πριν ξεκινήσουμε τη δουλειά, μας οδήγησαν στα δωμάτιά μας. Τέσσερις τρίκλινες κουκέτες, προς απογόητευση των περισσοτέρων που πίστευαν πως θα μέναμε VIP σε δίκλινη καμπίνα..
Το “Εντερπράϊζ” ήταν το πρώτο πυρηνοκίνητο αεροπλανοφόρο των Ηνωμενων Πολιτιειών και έχει γράψει τη δική του ιστορία. Καθελκύστηκε το 1961 επί Προεδρίας Τζων Κέννεντι, κι έλαβε μέρος στην κρίση της Κούβας, τον Πόλεμο του Βιετνάμ, τους δυο πολέμους στον Περσικό, και στην Σομαλια.
Το αεροπλανοφόρο ήταν νότια της Πελοποννήσου. Είχε αποπλεύσει στις 11 Μαρτίου από τον ναύσταθμο στο Νόρφολκ της Βιρτζίνια για την τελευταία του αποστολή, πριν αποσυρθεί. Για τους επόμενους επτά μήνες θα επιχειρεί στη Μεσόγειο και τον Περσικό Κόλπο.
Οι Αμερικανοί συγκεντρώνουν δυνάμεις στην περιοχή. Θέλουν να αποτρέψουν τους Ιρανούς να κλείσουν τη δίοδο των πετρελαίων στα στενά του Χορμούζ.
Στο “Εντερπράιζ” προετοιμάζονται για όλα τα ενδεχόμενα, αλλά κανείς δε μιλάει για την αποστολή του πλοίου. “Ετοιμαζόμαστε για να πάμε όπου μας πουν”, λένε οι αξιωματικοί.
Επισήμως, γνωρίζαμε ότι το αεροπλανοφόρο -που συνοδεύεται από τέσσερα πολεμικά πλοία- κινείται με κατεύθυνση το λιμάνι του Πειραιά και εν πλω τα αεροσκάφη του θα πραγματοποιούν ασκήσεις.
Δεν γνωρίζαμε, φυσικά, ότι ήδη η αρμάδα του “Εντερπράϊζ” συμμετείχε σε κοινή άσκηση Ελλάδας -Ισραήλ -ΗΠΑ που θα διαρκούσε μέχρι τις 5 Απριλίου.
Οι χειριστές των αμερικανικών μαχητικών που “βγαίναν” κάθε μία ώρα σε εξόδους, πραγματοποιούσαν ασκήσεις με διάφορα σενάρια. Ένα από τα σενάρια περιελάμβανε και ρίψεις βομβών στο πεδίο βολής “Καράβια” ΝΑ της Πελοποννήσου. Μέσα σε 15 λεπτα, καθε ώρα απονηώνταν 20 αεροσκάφη.
Στο “Εντερπράιζ” υπηρετούν 4000 ανδρες και 950 γυναικες. Οι πιο νέοι δεν είχαν γεννηθεί το 1986, όταν στο αεροπλανοφόρο γυρίστηκε η θρυλική ταινία “Top Gun” με τον Τομ Κρουζ. Δεν υπάρχουν και πολλά πράγματα να κάνουν στο πλοίο, οι αξιωματικοί και το πλήρωμα όταν τελειώνουν τις βάρδιές τους. Είδα πολλούς να πηγαίνουν στο γυμναστήριο κι άλλους να τρέχουν στο τεράστιο υπόστεγο κάτω απ το κατάστρωμα, που είναι σαν κλειστό γήπεδο μπάσκετ
Το βράδυ, όταν τελείωσαν οι ασκήσεις οι πιλότοι αποσύρθηκαν στις κουκέτες τους ή στο δωμάτιο που έχει κάθε μοίρα και χρησιμοποιείται για την ενημέρωση των χειριστών αλλά και για λέσχη με υπολογιστές, τηλεοράσεις και ηλεκτρονικά παιχνίδια. Την επόμενη μέρα το πλοίο θα ήταν στον Πειραιά και θα είχαν τρεις μέρες να διασκεδάσουν και να χαλαρώσουν.
Μας ρωτούσαν για καλά κλάμπ και μπαρ και κάναν σχέδια για τα βράδια.
Τα εστιατόρια του πλοίου έχουν τα πάντα. Απο μπουρίτος, που τα τιμούν οι Μεξικάνικης καταγωγής ναύτες, μέχρι καραβίδες στο πριβέ εστιατόριο των πιλότων. Μέχρι και καφές “Στάρμπάκς” υπάρχει, αλλά πρέπει να τον πληρώσουν.
Την Τετάρτη το πρωί το “Εντερπράιζ” έμπαινε στον Σαρωνικό Κόλπο και σε λίγο θα ήταν στον Πειραιά. Ο διοικητής του πλοίου, υποναύαρχος Γουόλτερ Κάρτερ είχε έρθει ξανά στον Πειραιά, πριν απο 15 χρόνια ως αξιωματικός του αεροπλανοφόρου «Σαρατόγκα».
Ανυπομονούσε κι αυτος να βγει απ το πλοίο και να συναντήσει την οικογένειά του που είχε έρθει για να τον δει απο το Ροντ Αϊλαντ. Ο διοικητής θα ολοκληρώσει την αποστολή του τον Δεκέμβριο όταν θα αποσυρθεί το θρυλικό αεροπλανοφόρο.
Αμέσως θ’ αρχίσει η διαδικασία αφαίρεσης των οκτώ πυρηνικών αντιδραστήρων, των οπλικών συστημάτων και των καυσίμων του πλοίου -αναμένεται ότι θα κρατήσει μέχρι το 2015.
Σε λίγες μέρες το αεροπλανοφόρο αναχωρούσε απο τον Πειραιά, για το πιο δύσκολο μέρος της τελευταίας του αποστολής, παιρνώντας απο την γέφυρα του Σουέζ, τον κόλπο του Αντεν και τα στενά του Χορμούζ.
