πόλης που επέστρεψε
στην αγροτική ζωή,
τώρα σε ντοκιμαντέρ.
Ο πληθυσμός του
Ντιτρόιτ ξέρει πολύ
καλά την έννοια της «κρίσης» εδώ και...
πολλά χρόνια, για την ακρίβεια από το 1960. Από τότε που οι αυτοκινητοβιομηχανίες μάζεψαν τα μπογαλάκια τους και πήγαν εκεί όπου τα μεροκάματα είναι πιο φτηνά, ο κόσμος άρχισε να εγκαταλείπει την περιοχή και οι λίγοι που δεν έφυγαν, ήταν αυτοί που δε μπορούσαν. Αυτή τη στιγμή η άλλοτε μεγαλούπολη έχει 700.000 κατοίκους, το 32% ζει κάτω από το όριο της φτώχιας και περισσότεροι από τους μισούς αυτού του ποσοστού είναι κάτω των 18 χρονών. Μία έρευνα υποστήριξε ότι ο μισός πληθυσμός της πόλης αδυνατεί να συμπληρώσει μία αίτηση ή να κατανοήσει γραπτές οδηγίες. Η φτώχια, η άγνοια και τα εγκαταλειμμένα σπίτια αφθονούν.
Αυτό που επίσης αφθονεί είναι τα άδεια οικόπεδα από οικογένειες που έχουν εγκαταλείψει την πόλη και δεν κατάφεραν να τα πουλήσουν. Πολύ λίγα σπίτια έχουν γείτονες και στις δύο πλευρές, πράγμα που πολλαπλασιάζει τις ανεκμετάλλευτες εκτάσεις. Αυτό ώθησε μερικούς κατοίκους στο να αρχίσουν να καλλιεργούν την παρατημένη γη σε ένα πλαίσιο ημιπαρανομίας. Αυτοί οι κοινοτικοί κήποι είναι εντελώς κοινόχρηστοι: είναι τόσο εκτεταμένοι που οποιοσδήποτε μπορεί να πάρει ό,τι θέλει χωρίς απαραίτητα να συμμετέχει. Αρκετοί αστικοί αγρότες καταφέρνουν σχετική αυτονομία όχι μόνο σε λαχανικά αλλά και σε άλλα προϊόντα όπως μέλι και αβγά, μέρος των οποίων πουλούν και εξασφαλίζουν επιπλέον εισόδημα.
Το Ντιτρόιτ ενέπνευσε έναν ντόπιο, τον MarkMacInnis, oοποίος επέστρεψε εκεί το 2009 για να καταγράψει τις δραστηριότητες των κατοίκων. Η ταινία λέγεται UrbanRootsκαι περιγράφει τι συμβαίνει σε μια πόλη όταν η βιομηχανία της καταρρέει και προτείνει ένα αμερικάνικο όνειρο νέου τύπου: την κοινότητα που ανθίζει μέσω της τοπικής οικονομίας. Σε μια πόλη όπου το 46,6% των παιδιών ζουν κάτω από το όριο της φτώχιας, η αλλαγή είναι επιτακτική.
Ο MacInnisπήρε συνέντευξη από 50 ανθρώπους σε διάρκεια δύο ετών και δημιούργησε μια ταινία που δείχνει το «θετικό πνεύμα» των αστικών κήπων. «Υπάρχει προοπτική στα 40.000 παρατημένα οικόπεδα της πόλης – και στην αγορά που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν.»
Μέχρι σήμερα η ταινία έχει παιχτεί σε όλο τον κόσμο, σε εκκλησίες, σε φεστιβάλ, σε μπυραρίες, και εκτιμάται ότι την έχουν δει εκατό χιλιάδες άνθρωποι. Τον Ιούλιο θα παιχτεί και σε κινηματογραφικές αίθουσες αλλά ο δημιουργός του παρακινεί όσους ενδιαφέρονται να επικοινωνήσουν με τηνTree Media για να οργανωθεί μια προβολή.
Τώρα που και το Μαρούσι στρέφεται προς αυτή την κατεύθυνση, μακάρι να πάει κάποιος για να καταγράψει την διαδικασία.
