Είναι καιρός για
μια γενναία και
στιβαρή αντίσταση
με όλες βέβαια τις ταλαιπωρίες που
αυτό μπορεί να
φέρνει μαζί του;
Μπα, δεν το βλέπω.
Αν όμως χαμηλώναμε
αρκετά τον πήχη;
Να καμωθούμε έτσι μιαν αντίσταση χωρίς να ζοριστούμε και πολύ; Κάτι σαν κι εκείνες τις δίαιτες που πιο πολλή είναι η κουβέντα τους παρά η διάρκειά τους; Αλλά έστω και στην πλάκα μπορεί να χάνουμε και κανένα κιλό; Δίνω μερικά παραδείγματα:
μια γενναία και
στιβαρή αντίσταση
με όλες βέβαια τις ταλαιπωρίες που
αυτό μπορεί να
φέρνει μαζί του;
Μπα, δεν το βλέπω.
Αν όμως χαμηλώναμε
αρκετά τον πήχη;
Να καμωθούμε έτσι μιαν αντίσταση χωρίς να ζοριστούμε και πολύ; Κάτι σαν κι εκείνες τις δίαιτες που πιο πολλή είναι η κουβέντα τους παρά η διάρκειά τους; Αλλά έστω και στην πλάκα μπορεί να χάνουμε και κανένα κιλό; Δίνω μερικά παραδείγματα:
Φράουλες Μανωλάδας και αίμα. Ας γράφουν και ας λένε μερικοί ρομαντικοί για το μαφιόζικο τρόπο οργάνωσης των μεγαλεμπόρων φράουλας εκεί στην Ηλεία. Κανείς δεν τολμάει να τους αγγίξει. Ξύλο στους εργάτες που κάνουν λόγο για τα δικαιώματά τους και τις άθλιες συνθήκες διαμονής και εργασίας, επιθέσεις στους δημοσιογράφους που επιμένουν να χώνουν τη μύτη τους στα φραουλοχώραφα, κράτος εν κράτει με μπράβους, περιπολίες, όπλα, μέχρι και δυναμίτες. Κάτω από τα απαθή βλέμματα των αστυνομικών του στωμύλου Χρυσοχοΐδη, που προφανώς δεν ακούει για τα όσα γίνονται στην Μανωλάδα. Εμείς όμως εδώ μπορούμε να δώσουμε τη λύση και να τους γονατίσουμε, χωρίς να κουνήσουμε καν το δαχτυλάκι μας. Άμα ξέρεις τι συμβαίνει, πόσοι άνθρωποι υποφέρουν για να έλθουν στα χέρια σου αυτές οι γ..ο-φράουλες, σου πάει να τις αγοράσεις και να τις τρως αμέριμνος και με λίγη σαντιγί να σου πασαλείβει το επάνω χείλι; Άφησέ τες εκεί που είναι στα κουτάκια τους. Μέχρι να δεχτούν οι τύποι να τους γίνεται έλεγχος και να πηγαίνει όποιος θέλει στα μέρη τους χωρίς να κινδυνεύει. Το επάνω χέρι το έχουμε εμείς και μπορούν να το νιώσουν αυτό.
Στις σφυγμομετρήσεις λέμε ΟΧΙ. Κανένα συμφέρον δεν έχει ο απλός πολίτης να απαντάει στις ερωτήσεις των διαφόρων εταιρειών για το τι σκέπτεται να ψηφίσει. Αντίθετα μπορεί αυτό και να είναι κόντρα στα συμφέροντά του καθώς τα διάφορα κόμματα προσαρμόζουν τις εξαγγελίες τους και προσπαθούν να χειραγωγούν με βάση την προηγούμενη σφυγμομέτρηση. Μόλις είδαν την άνοδο της Χρυσής Αυγής, για παράδειγμα, φόρεσαν κι άλλοι τις ναζί-στολές τους. Ακόμη χειρότερο πάντως είναι να απαντάς αμέσως μετά την έξοδο από την κάλπη, στα EXIT-POLL, την ημέρα των εκλογών. Διότι εκεί υπάρχει σύνδεση με τα γραφεία των κομμάτων και μπορούν να παρακολουθούν την εξέλιξη της ψηφοφορίας οπότε κάνουν ανάλογα κινητοποιήσεις. Κατάφωρη δηλαδή και αντισυνταγματική παραβίαση της μυστικότητας της ψήφου. Μην απαντάτε. Είναι πιο εύκολο και πιο συμφέρον.
Μοτσαρέλα etc. Ανήκω στη γενιά που μεγάλωσε χωρίς να ξέρει τι είναι η μοτσαρέλα και αναρωτιέμαι τώρα στις ουρές του Σούπερ-Μάρκετ, βλέποντας τα ψώνια μερικών, πώς τα καταφέραμε χωρίς αυτήν. Και χωρίς μανιτάρια Πολωνίας επίσης να ομορφαίνουν την άχαρη ζωή μας και βέβαια, τώρα που το σκέφτομαι, περάσαμε ως ενήλικες χρόνια λειψά αφού ούτε καν μερικές σταγόνες λάδι τρούφας δεν χάιδεψαν ποτέ τα χείλη μας. Παρ’ όλα αυτά, συνεχίζουμε όπως μάθαμε. Χωρίς αυτά. Δύσκολοοοοο!
Radio-(dumb)Heads. Το ραδιόφωνο μετά την αποτυχία των τηλεοπτικών εκπομπών μαζεύει κόσμο. Και οι σοφές (μπουμπουνο)κεφαλές των ραδιοφωνικών σταθμών όχι μόνο επαναλαμβάνουν το λάθος των εφημερίδων, αφού διαγκωνίζονται για το ποιος θα ταΐσει με πιο πολλά δωράκια τους ακροατές του, αλλά έχουν παραδοθεί εντελώς και στις ορέξεις αυτών που βάζουν διαφήμιση. Τα εξυπνακίστικα μηνύματα διακινούνται και επαναλαμβάνονται με κτηνώδη συχνότητα, διαλύοντας την όποια συνοχή ενός προγράμματος και τσακίζοντας τα νεύρα των ακροατών. Μακρόσυρτα δήθεν ευφυολογήματα και στερεότυπα του παρελθόντος εναλλάσσονται σε μια ατελέσφορη, ελπίζω, προσπάθεια προσέλκυσης πελατών. Λες και έχουν απολύσει τους επαγγελματίες κειμενογράφους και αφήνουν τον θυρωρό της πολυκατοικίας, εκεί που κάθεται να τους γράφει και τα κείμενα. Έφθασε να μου φαίνεται η πιο ανώδυνη διαφήμιση αυτή ενός ζαχαροπλαστείου που απλά λέει ότι έχει τσουρέκια, κουλούρια, γλυκά και περιμένει να πάμε ν’ αγοράσουμε. Επίσης ακούω ευχάριστα την πολύ απλή διαφήμιση ενός μπαρ στην Κλεισόβης, με τη φωνή του Δημήτρη Πουλικάκου, που μπορεί να έχει επιτακτικό τόνο αλλά μόνο γέλιο σου φέρνει όταν λέει: «Φακ δη κράισες» με το δικό του μοναδικό τρόπο. Και βέβαια η πιο μεγάλη πληγή είναι πάντα αυτό το μεγαλο-παιχνιδάδικο με τις εντελώς μπαρόκ διαφημίσεις. Τόσο ωραίο πράμα τα παιδικά παιχνίδια και αυτοί καταφέρνουν να σου έρχεται αλλεργία μόλις αρχίζει κάθε φορά (άπειρες φορές μέσα στην ημέρα) το ίδιο κακόγουστα βιολί. Γι αυτό κι εγώ δεν βάζω καν το πόδι μου μέσα στα μαγαζιά τους. Έχουμε κι εμείς όπλα.
Επίσης οι φανατικοί, ακροατές του ραδιοφώνου θα έχουν ανακαλύψει πια τη συμπαιγνία των σταθμών. Να διακόπτουν δηλαδή για διαφημίσεις την ίδια ακριβώς ώρα, κάθε δέκα λεπτά περίπου, ώστε ο δυστυχής που ακούει να μην έχει οδό διαφυγής προς άλλους σταθμούς. Αντιδρούμε όμως κι εδώ. Όχι μόνο κλείνουμε για λίγο το ραδιόφωνο, δεν είναι δα και τόσο δύσκολο, μόλις αρχίζουν οι εξυπνάδες, αλλά κυρίως, σαμποτάρουμε αυτούς που εννοούν να μας πουλήσουν πράγματα και υπηρεσίες θεωρώντας μας αιχμαλώτους των χρημάτων που διαθέτουν. Με άλλα λόγια αρνούμαστε να αγοράσουμε τα προϊόντα σας όταν γίνεστε τόσο αφόρητα καταπιεστικοί.
Chrysochoidis-Resort. Κάθε μέρα κοιτάζω στο γραμματοκιβώτιο. Μήπως έλθει και για μένα ένας φάκελος από Αμερική. Με τα διακριτικά κάποιου Υπουργείου απ’ έξω. Και μέσα να με καλούν στις Ηνωμένες Πολιτείες για λίγες έστω ημέρες με όλα πληρωμένα. Συμβιβάζομαι να είναι και απλό τηλεφώνημα από την πρεσβεία των Η.Π.Α. εδώ στην Αθήνα. Ας πούμε ότι θα ήθελαν να με τιμήσουν για την εξαιρετική αρθρογραφία μου εδώ στο protagon.gr. Δεν θα μου κάνουν χάρη άλλωστε γιατί, το αξίζω. Και εγώ με τη σειρά μου διαβεβαιώνω όλους πως αλλού θα πατάω και αλλού θα βρίσκομαι από τη χαρά μου. Και όταν γυρίσω θα είμαι κάργα ψωνισμένος από το συμβάν αυτό. Δεν θα με αναγνωρίζετε αλλά πολύ που θα με νοιάζει…
Γι αυτό ίσως είμαι από τους λίγους που καταλαβαίνουν πώς ψωνίστηκε ο κ. Χρυσοχοΐδης, βραβευμένος και αυτός στις Ηνωμένες Πολιτείες για το απελπιστικά «πλούσιο» έργο του στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξης. Και μας περνάει τώρα όλους για πρωτόγονους, κουνώντας κάτι καθρεφτάκια, κάτι θέσεις δεσμοφυλάκων και θέσεις για ακόμη περισσότερους χασομέρηδες αστυνομικούς. Θυμήθηκε λοιπόν τους μετανάστες αλλά και το μεζέ των χιλιάδων Ευρώ που δίνει η Ευρωπαϊκή Ένωση για κέντρα υποδοχής μεταναστών και στην Ελλάδα μένει αφάγωτος. Πρόκειται για το πιο άθλιο πολιτικάντικο παιχνίδι που σκαρφίστηκε Υπουργός τα τελευταία χρόνια. Αντί να κάτσει να σκεφτεί πώς θα χτυπήσει πραγματικά την εγκληματικότητα εκεί που ξέρει ότι αυτή υπάρχει. Δεν μπορεί να μην έχει πληροφορηθεί για τα όσα γίνονται και το πώς ζουν οι άνθρωποι π.χ. στον Ασπρόπυργο. Από το ολονύχτιο τοξικό κάψιμο των καλωδίων μέχρι τις συμμορίες εκεί στα… ψηλά όπου υπάρχουν κάποια εργοστάσια. Ούτε βέβαια που νοιάστηκαν τα τσακάλια του για το ξύλο και τους τραυματισμούς φοιτητών στη Φυσικομαθηματική Σχολή από άγνωστους «κουκουλοφόρους» όπως ανέφερε το πάντα αντικειμενικό και έγκυρο Mega. Αν και το άσυλο καταργήθηκε η Αστυνομία θα μπαίνει στις σχολές όποτε τη βολεύει εκείνη και προφανώς όχι όταν το πάνω χέρι θα έχουν οι ακροδεξιοί φίλοι της. Αυτοί οι φουσκωμένοι σαν γαλοπούλες τύποι της ΔΙΑΣ μόνο για παρέλαση είναι και όταν δεν πίνουν με ύφος το φραπέ τους, πληρώνονται για να ρολάρουν με τα μηχανάκια τους και μπλινκ-μπλινκ ν’ αναβοσβήνουν τα μπλε φωτάκια δείχνοντας ότι τάχα μου υπάρχουν; Αλλά εκεί που βρωμάει μπαρούτι πάνε αλάργα (κατά τον αρχηγό και οι από κάτω). Γι αυτό πρέπει να αποδοκιμάσουμε κάθε προσπάθεια για το πρόχειρο και ψηφοθηρικό μάντρωμα των μεταναστών, επειδή δεν θέλουν στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. να υστερήσουν της Χρυσής Αυγής σε σκληρότητα. Μην πιστεύετε τα λόγια ενός ψωνισμένου Υπουργού, που νομίζει ότι παραμυθιαζόμαστε με τα νέα κέντρα του, που θα είναι τόσο υπαρκτά όσο και τα σπίτια στο έργο «Dogville» του Λαρς φον Τρίερ, αλλά, κατ’ αυτόν καλύτερα και από το Elunda Beach.
Πρώη Ύλη: Ψιλο-Αντισταθείτε στο Chrysoxoidis-Resort πηγαίνοντας να δείτε το έργο του Χρήστου Καρακέπελη «Πρώτη Ύλη». Άρχισε να το φτιάχνει από το 2004, τότε που παρασυρμένοι οι περισσότεροι από την ανοικονόμητη και με αχαλίνωτες φιλοδοξίες Γιάννα, νόμιζαν ότι η μύγα-Ελλάς θα μπορούσε να καβαλήσει τον κόσμο όλο. Από τότε παρακολουθούσε τους ρακοσυλλέκτες που έψαχναν στα σκουπίδια για κάτι. Για ένα θησαυρό ή απλά την πρώτη ύλη για ένα μεροκάματο. Μια πικρή αφήγηση για το πώς φθάσαμε στο σήμερα που αξίζει να την ενισχύσουμε κόντρα στο ψέμα που μας γεμίζουν κάθε ημέρα για μια Ελλάδα που δεν υπάρχει. Άκουσα και μια συνέντευξή του στο ραδιόφωνο. Μου άφησε πολύ θετική εντύπωση. Ήταν απλός και εξοικειωμένος με το θέμα του. (Δείτε ενδεικτικές σκηνές εδώ ) Ταινιοθήκη της Ελλάδος, Αίθουσα 2, ώρες: 19.00, 20.15, 22.30.
*Κ. Βήτα Μέσα σε μια εβδομάδα οι δωρεάν εφημερίδες, το Αθηνόραμα, το Ιντερνέτ, τα πάντα μας μπούκωσαν για το νέο του CD. Ούτε το Jumbo πριν τις γιορτές δεν κάνει έτσι. Για να μάθουμε απέξω τους φοβερούς στίχους: «Οι σκέψεις περνούν σαν τοίχοι ασβεστωμένοι... τώρα για μια βαθιά βουτιά πέφτω στα νερά κλπ». Δεν μας φτάνουν τα βάσανα μας έχουμε και τις καταιγιστικά οργανωμένες αυτές «προβολές». Τι φόλες πάνε να σε ταΐσουν και να μην μπορείς να ξεφύγεις από πουθενά.
**Εσείς έχετε να μας υποδείξετε άλλες μικρο-αντιστάσεις; Χωρίς όμως να μας φύγει κανένας πόντος…
