Πολίτες κλήθηκαν
να επιλέξουν με τη
δύναμη της κρίσης και
της ψήφου κυβέρνηση
και πολιτική ως τη
σωτήρια λέμβο, που
θα τους έδινε πίσω
την ζωή που έχασαν
«εν μια νυκτί» για
λόγους εκτάκτου
ανάγκης, μέσω
κυβερνητικής και...
κοινοβουλευτικής πρακτικής. Το αποτέλεσμα αιφνιδίασε τους πάντες, πυροδοτώντας έως και εκρηκτικές αντιδράσεις ενώ δεν είναι λίγοι όσοι έσπευσαν αβασάνιστα (και εξακολουθούν ακόμα) να εξηγήσουν στροφές και ευθείες στην ξέφρενη πορεία του εκλογικού σώματος .
να επιλέξουν με τη
δύναμη της κρίσης και
της ψήφου κυβέρνηση
και πολιτική ως τη
σωτήρια λέμβο, που
θα τους έδινε πίσω
την ζωή που έχασαν
«εν μια νυκτί» για
λόγους εκτάκτου
ανάγκης, μέσω
κυβερνητικής και...
κοινοβουλευτικής πρακτικής. Το αποτέλεσμα αιφνιδίασε τους πάντες, πυροδοτώντας έως και εκρηκτικές αντιδράσεις ενώ δεν είναι λίγοι όσοι έσπευσαν αβασάνιστα (και εξακολουθούν ακόμα) να εξηγήσουν στροφές και ευθείες στην ξέφρενη πορεία του εκλογικού σώματος .
Γνωρίζουμε, ωστόσο, την ανθρωπογεωγραφία που ανέτρεψε τον δικομματισμό και ταρακούνησε τη διεθνή κοινή γνώμη ; Η απάντηση, ίσως, είναι και το πραγματικό μήνυμα, θα μπορούσε να αποτελεί τον προεκλογικό χάρτη με δεσμεύσεις που αγγίζουν μαλακά στις πληγές των ψηφοφόρων, ωστόσο κανείς δεν το διαβάζει… γιατί ;
Περίπου ο μισός ελληνικός πληθυσμός ακουμπά ή έχει περάσει άτσαλα και οδυνηρά το λεγόμενο όριο της φτώχειας και κανένα κόμμα δεν μιλά ξεκάθαρα για λύσεις, αλλά μόνο επαναστατικές ή φοβικές προτάσεις εκτοξεύονται μέσω στελεχών από τα ΜΜΕ έως τις πλατείες σαν σφόλια και όσοι πιστοί… κοντά μας.
Καθημερινά εργαζόμενοι χάνουν δικαιώματα με το φόβο της απόλυσης ενώ άτομα διαφόρων ηλικιών , κυρίως νέοι, όλων των ειδικοτήτων βιώνουν με φρίκη - μαζί και τα προστατευόμενα μέλη των οικογενειών τους- το κοινωνικό καρκίνωμα της ανεργίας που διαρκώς διογκώνεται χωρίς καμία θεραπεία. Τι κι αν μέσα σε λίγους μήνες αγγίζουν πληθυσμό ενός κρατιδίου; Κανένα κόμμα δεν πείθει πως μπορεί να σπάσει το απόστημα και να σταματήσει τη φονική για κάθε κοινωνία εξάπλωσή της. Μήπως θα μπορέσουν στις προσεχείς προεκλογικές εξαγγελίες ;
Αναρωτιέμαι … όταν οι πολιτικοί έπνεαν τα μένεα κατά των ψηφοφόρων, κουνώντας εκδικητικά το δάχτυλο, μαλώνοντας τους για το… άκρα και όχι μόνο πολυκομματικό αποτέλεσμα της κάλπης, έστρεψαν καθόλου το δάκτυλο στον εαυτό τους ; Δοκίμασαν μήπως, έστω με τη σκέψη, να περάσουν στην θέση των ανθρώπων που είχαν ραγδαία μεταβολή των συνθηκών ζωής ;
- Οι πολιτικοί πρέπει να μιλήσουν με ζευγάρια που «διέκοψαν» με βαριά οδύνη το όνειρο τους για οικογένεια λόγω της οικονομικής δυσχέρειας και να απαντήσουν…
- Να μιλήσουν με καρκινοπαθείς, βαριά ασθενείς και με τους συγγενείς τους, για να τους εξηγήσουν πειστικά το γιατί δεν μπορούν πια να διαβιούν με αξιοπρέπεια…
- Οι πολιτικοί πριν κρίνουν τους ψηφοφόρους για την ψήφο τους είναι υποχρεωμένοι να βρεθούν εκεί που η κοινωνία πονά και βγάζει κραυγές επιβίωσης. Στα συσσίτια και στους χώρους αστέγων, στα σημεία δράσης της κοινωνικής αλληλεγγύης…
- Στις γεμάτες κλινικές για να μετρήσουν πόσοι ιατροί και νοσηλευτές αντιστοιχούν σε ποιο αριθμό ασθενών, αλλά και στην Παιδεία και στις αίθουσες όλων των βαθμίδων της Εκπαίδευσης να μετρήσει έμψυχο δυναμικό και βιβλία.
Το μήνυμα κινδύνου των εξαντλημένων ψηφοφόρων δεν ελήφθη… παραμένει στο μπουκάλι ! Προφανώς. στην ακτή οι κομματικοί παρατηρητές ζαλισμένοι από τους κεραυνούς εντόπισαν από τα φερτά υλικά που άφησε η εκλογική φουρτούνα, αυτά που θα τους έδιναν επιχειρήματα για τη δική τους επιβίωση και όχι ό,τι θα τους έφερε αντιμέτωπους με τα σκανδαλώδη λάθη τους. Γιατί δεν διάβασαν το μήνυμα απόγνωσης; Άραγε, η δυναμική του περιορίζεται στα αναπάντεχα ποσοστά που «τραυμάτισαν» ή ανέδειξαν κόμματα και υποσχέσεις, και στις όποιες ερμηνείες φιλοξενούνται στα μίντια;
Δεν βλέπουν το μήνυμα γιατί αυτό είναι ο καθρέφτης της ανυπαρξίας τους, μέσω της ανικανότητας ή της αδυναμίας τους να προλάβουν το κακό, πριν απλωθεί σαν επιδημία εξαθλίωσης στην επόμενη ημέρα των χρεωμένων σε θολές ανάγκες πολιτών, οι οποίοι πλήρωναν ως δημόσιο ταμείο την ανερμάτιστη ετοιμότητα των κομμάτων και των μελών τους, που εκπροσώπησαν λαό χωρίς αποτέλεσμα υπέρ του λαού.
Το προρρηθέν ναυάγιο, αφενός των προεδρικών διερευνητικών εντολών, αφετέρου της αξιοπιστίας των μεθόδων που μετέρχονται τα κόμματα για ιερό ή ανίερο σκοπό, επιβεβαίωσε δραματικά την δυσπιστία και τη κατάπληξη των πολιτών για τη θολή οψίμως εφαρμοζόμενη πολιτική πρακτική. Μήπως κάτω από αυτή την «ταραγμένη συνθήκη» φτάσαμε και στο εκλογικό αποτέλεσμα που ξάφνιασε τόσο τους παροικούντες την κομματική Ιερουσαλήμ ;
