μόνος δρόμος.Αφού
πρώτα θάψουμε τους νεκρούς μας. Στις τελευταίες εκλογές
είχαμε μια βίαιη
απόσυρση κομματικών δομών και προσώπων
/πολιτικών.
Σε μια άλλη πιο ώριμη, πιο βαθειά κοινωνία, οι περισσότεροι θα είχαν ήδη μπει στην άκρη προ καιρού, μέσα απο συλλογικές διαδικασίες ή την εφαρμογή των νόμων. Στην Ελλάδα αυτά τα έλεγχε μια μικρή κάστα, που ποδηγετούσε τις κοινωνικές διεργασίες και είχε τη δυνατότητα να αποφεύγει την εφαρμογή των νόμων.
Οι αυτοκρατορίες της Ρώμης και των Μάγια κατέρρευσαν όταν ήταν αδύνατον να προχωρήσουν σε ενέργειες Αλλαγής, ενός συστήματος που ήταν πλέον σάπιο και πανάκριβο. Υπάρχουν στιγμές στην Ιστορία, που ο βηματισμός αλλαγών ενός Οργανισμού ειναι πολύ μικρότερος απ' ό,τι χρειάζεται για να σωθεί απο το θλιβερό εαυτό του.
Μια προϋπόθεση για να αποφύγει η Ελλάδα αυτη τη μοίρα ειναι να βρεθεί διαδικασία ταφής πολλών απο τα ‘πτώματα’ που κυκλοφορούν γύρω μας. Πολιτικοί που θα έπρεπε να αποσυρθουν προ πολλού, λόγω αναποτελεσματικότητας ή διαφθοράς. Κόμματα που έχουν σαπίσει. Χρεωκοπημένες Εταιρείες, που επιβιώνουν μόνο χάρη στη μη τήρηση των νόμων, τις κρατικές ενισχύσεις και τη καταπάτηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, τη φοροδιαφυγή/ εισφοροδιαφυγή.
Οι νόμοι εφαρμόζονται μόνο σε ένα , ας πούμε, 20% της οικονομικής και κοινωνικής ζωής. Το υπόλοιπο 80% που διευρύνεται, επιτρέπει μέσα απο τη μη τήρηση των κανόνων , να κυκλοφορούν κανονικά τα ‘πτώματα’.
Θα έχετε ακούσει για δεκάδες επιχειρήσεις που πτώχευσαν, φέσωσαν την αγορά με δεκάδες εκατομμύρια, άφησαν τους εργαζόμενους δίχως αποζημίωση, αλλά το πλούσιο αφεντικό, έφτιαξε μια καινούργια εταιρεία, που επωφελείται απο τα κονέ του. Συνήθως δεν έχει άλλο ατού. Θα έχετε δει δεκάδες πολιτικούς, που έχουν βάλει τις υπογραφές τους στους ‘νόμους’ , που έφεραν την Ελλάδα στη χρεωκοπία. Φτιασίδωσαν λιγο το προφίλ τους, άλλαξαν ελαφρά τη φρασεολογία τους και εμφανίζονται ως αυτοί που θα μας σώσουν απο τη καταστροφή που έφεραν.
Θα συνεχίσουν τα ‘πτώματα’ να κυκλοφορούν όρθια, να ελέγχουν και το νόμο και τον υπόκοσμο; Είτε ονειρευόμαστε μια κυβέρνηση Μοντι, είτε μια κυβέρνηση Τσάβες μερικά πράγματα τραβάνε το δρόμο τους. Η ανατριχιαστική ανάρτηση του 'Ερμιππου λέει οτι είμαστε δυο πράξεις πριν τη τελική κατάρρευση, στην οποία θα συμβάλουν τόσο οι ‘μνημονιακές’ όσο και οι αντιμνημονιακές δυνάμεις, απο μια πράξη η κάθε μια.
Τα μαθηματικά μου με κάνουν να διατηρώ μια ελαφρά συγκρατημένη αισιοδοξία. Να για ποιους λογους:
ΤΕΚΤΟΝΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ όχι απλώς απόσυρση: ακόμα και πριν τις εκλογές φαινόταν οτι το ελληνικό πολιτικό σύστημα είναι σε διαδικασία ριζικής ανασύνθεσης. Τα ‘μεγάλα’ κόμματα έμειναν χωρίς πελάτες, χωρίς εργαλείο (πελατειακό κράτος), δίχως τα τοτέμ (Παπανδρέου, Καραμανλή), τα οποία έχουν ταπεινωθεί. 'Ολα σχεδόν τα κόμματα, έχουν βαθειές εσωτερικές ρωγμές. Οι αμέσως επόμενες εκλογές, μάλλον θα γίνουν μέσα στο 2012 με τελείως διαφορετική γκλαμα κομμάτων. Αφού απλώθηκε ο τραχανάς με τη δυνατότητα να συμμετέχουν πολλά μικρά κομματα, στις επόμενες εκλογές εικάζω οτι θα μαζευτεί ξανά. Δραματικά..
ΠΕΤΑΕΙ ΤΟ ΠΟΥΛΑΚΙ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ εκτός της χώρας: ανίκανες ή εξωνημέρες ελίτ συνέβαλαν ώστε ολοένα και περισσότερες αποφάσεις να λαμβάνονται, πλέον, εκτός Ελλάδος. Κάποιοι απο αυτούς προσπαθούν τώρα να γίνουν αντιπρόσωποι ξένων συμφερόντων, πχ να γίνουν μεσάζοντες για ιδιωτικοποιήσεις μέσα σε μια νύχτα. Το ρεζουμέ ειναι ότι η πτωχευμένη χώρα δεν μοιράζει τόσο χαρτί, ώστε να έχουμε τόσο μεγάλη Εκαλη, αλλά τόσο μικρή βιομηχανία. Ούτε τόσο πλούσιους τραπεζίτες με τόσο φτωχές επιχειρήσεις.
ΦΕΥΓΟΥΝ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΠΑΙΔΙΑ και οι παραγωγικότεροι μετανάστες: οι εγχώριες ελίτ έστησαν μια τόσο προσοδοφόρα παράγκα, χάρη και στο οτι είχαν στη διάθεσή τους δεκάδες χιλιάδες νέες/ νέους με πτυχία, φιλοδοξίες, ευστροφία. Τα τελευταία 20 χρονια είχαν στη δούλεψή τους και ένα εκατομμύριο μετανάστες, που δούλευαν χωρίς ασφάλιση και με μισθούς πείνας. Τώρα, πετάνε και οι δύο κατηγορίες προς το εξωτερικό. Οι νέοι για να αποφύγουν τη ταπείνωση και την ανεργία, φεύγουν όπως-όπως. Και οι παραγωγικοί μετανάστες αναχωρούν απο μια χώρα που ποτέ δεν τους σεβάστηκε, ενώ τώρα δεν μπορεί να τους δώσει δουλειά.
Τα όρθια ‘πτώματα’ θα μειωθούν λοιπόν....Δυστυχώς όχι επειδή θα λειτουργήσει ο αναποτελεσματικός νόμος περί πτωχεύσεων, που μεταξύ των άλλων κατέληξε ως το εργαλείο που νεκρανασταίνει χιλιο-πτωχευμένες ποδοσφαιρικές ομάδες και έκανε άρχοντες της πολιτικής (οχι μόνο της ποδοσφαιρικής) ζωής του τοπου Μάκηδες και Μπέους. Τα ‘πτώματα’ θα σταματήσουν να περπατούν γιατι μειώθηκε η δυνατότητα του κράτους να τα χρηματοδοτεί ξετσίπωτα και εξαντλήθηκε η δική μας ανοχή που τους εξέθρεψε.
Η θεωρία της Διαδικασίας Αλλαγών λέει οτι δεν μπορεί να προχωρήσει μια αλλαγή χωρίς κόστος ή επένδυση. Μια χώρα πτωχευμένη και μια κοινωνία λεηλατημένη δεν έχουν πολλά να δώσουν μια τέτοια Αλλαγή. Μα αυτό δεν πρέπει να μας τρομάξει. Η Αλλαγή ειναι ο μονος δρόμος. Σάρκες, δάκρυα, αλλά και εφεδρείες που αμελήσαμε, αγνοήσαμε.. Πρώτα να θαψουμε τα ‘πτώματα’, παρ' ότι αντιστέκονται με το τόσο πλούτο που αποθησαύρισαν απο 40 χρονια.
