Πουθενά αλλού
παρά μόνο
στο θαυμαστό
μικρόκοσμο
του ποδοσφαίρου,
λίγα εκατοστά δεξιά
ή αριστερά δεν
συνθέτουν τόσο
απόλυτα ένα
θέατρο παραλόγου.
Αν το πέναλτι του Ντρογκμπά πήγαινε άουτ ή το έδιωχνε ο Νόιερ η Τσέλσι πιθανότατα θα είχε μείνει και πάλι χωρίς το Κύπελλο που αποζητούσε απεγνωσμένα όλα αυτά τα χρόνια. Αν του Τζον Τέρι, αντίθετα, είχε βρει στόχο στη βροχερή Μόσχα πριν τέσσερα χρόνια, τότε θα είχε θεωρηθεί επιτυχημένος ο Αβραάμ Γκραντ και, ίσως, να μην είχε απολυθεί αφού θα είχε κάνει τους «μπλε» πρωταθλητές Ευρώπης. Όπως τώρα ο Ντι Ματέο, προκρίνεται από όλους ως η πιο κατάλληλη λύση για να μείνει στον πάγκο, γιατί είναι αυτός που μέσα σε δύο μήνες έφερε τα πάνω κάτω και έκανε την Τσέλσι για πρώτη φορά πρωταθλήτρια στην γηραιά ήπειρο ενώ μέχρι τις 4 Μαρτίου που ανέλαβε υπηρεσιακός στη θέση του Αντρέ Βίλας Μπόας η ομάδα παρέπαιε! Αλλά ενώ ήδη έχει δύο τίτλους στην κατοχή του (το Κύπελλο Αγγλίας και το Τσάμπιονς Λιγκ) οι ψυχραιμότεροι σκέφτονται πως για κάποια εκατοστά μπορούσε να είχε μείνει με άδεια χέρια. Ο θρίαμβος με τη τραγωδία απέχουν ελάχιστα εκατοστά, όπως έχει αποδειχτεί ξανά και ξανά.
παρά μόνο
στο θαυμαστό
μικρόκοσμο
του ποδοσφαίρου,
λίγα εκατοστά δεξιά
ή αριστερά δεν
συνθέτουν τόσο
απόλυτα ένα
θέατρο παραλόγου.
Αν το πέναλτι του Ντρογκμπά πήγαινε άουτ ή το έδιωχνε ο Νόιερ η Τσέλσι πιθανότατα θα είχε μείνει και πάλι χωρίς το Κύπελλο που αποζητούσε απεγνωσμένα όλα αυτά τα χρόνια. Αν του Τζον Τέρι, αντίθετα, είχε βρει στόχο στη βροχερή Μόσχα πριν τέσσερα χρόνια, τότε θα είχε θεωρηθεί επιτυχημένος ο Αβραάμ Γκραντ και, ίσως, να μην είχε απολυθεί αφού θα είχε κάνει τους «μπλε» πρωταθλητές Ευρώπης. Όπως τώρα ο Ντι Ματέο, προκρίνεται από όλους ως η πιο κατάλληλη λύση για να μείνει στον πάγκο, γιατί είναι αυτός που μέσα σε δύο μήνες έφερε τα πάνω κάτω και έκανε την Τσέλσι για πρώτη φορά πρωταθλήτρια στην γηραιά ήπειρο ενώ μέχρι τις 4 Μαρτίου που ανέλαβε υπηρεσιακός στη θέση του Αντρέ Βίλας Μπόας η ομάδα παρέπαιε! Αλλά ενώ ήδη έχει δύο τίτλους στην κατοχή του (το Κύπελλο Αγγλίας και το Τσάμπιονς Λιγκ) οι ψυχραιμότεροι σκέφτονται πως για κάποια εκατοστά μπορούσε να είχε μείνει με άδεια χέρια. Ο θρίαμβος με τη τραγωδία απέχουν ελάχιστα εκατοστά, όπως έχει αποδειχτεί ξανά και ξανά.
Θυμίζω πως στον τελικό του Κυπελλου Αγγλίας ο Πετρ Τσεχ απέκρουσε με εκπληκτικό τρόπο την κεφαλιά εξ επαφής του Άντι Κάρολ και η μπάλα δεν πέρασε για ελάχιστο την γραμμή σε μία φάση που κάλλιστα μπορούσε να την πατήσει ο διαιτητής και να δώσει γκολ, όπως αντίθετα είχε δώσει γκολ υπέρ της Τσέλσι ο διαιτητής του ημιτελικού με την Τότεναμ σε ένα σουτ του Μάτα! Είναι κάποιες λεπτομέρειες που χαρακτηρίζουν, τελικά, την έκβαση της ιστορίας. Στον τελικό του Κυπέλλου η φάση έγινε σε μία χρονική στιγμή που η Λίβερπουλ πατούσε καλύτερα στο χορτάρι του Γουέμπλει. Στον ημιτελικό της Τσέλσι με την Μπαρτσελόνα, οι Καταλανοί είχαν βάλει …σημάδι τα δοκάρια, ενώ ο Μέσι στο πέναλτι που έκρινε ουσιαστικά τη βραδιά στο «Καμπ Νόου» έστειλε τη μπάλα μερικά εκατοστά πιο πάνω, στο οριζόντιο δοκάρι, οπότε η Τσέλσι πήγε στο Μόναχο και η Μπάρτσα έμεινε στο σπίτι της! Και στο Allianz Arena πρώτα ήρθε η απόκρουση του Τσεχ (παρεμπιπτόντως του απόλυτου πρωταγωνιστή της χρονιάς για την Τσέλσι) στο πέναλτι του Ρόμπεν στην παράταση, ύστερα εκείνη στο πέναλτι του Ολιτς και, κυρίως, το σουτ χαμηλά στη γωνία που βρήκε το δοκάρι από τον Σβάινστάιγκερ, για να ανοίξει ο δρόμος για τον Ντρογκμπά και το νικητήριο χτύπημα!
Το ποδόσφαιρο δεν είναι σοβαρή δουλειά, αφού δεν εξαρτάται η ζωή κανενός από την εξέλιξη ενός ματς, έλεγε πριν από τρεις δεκαετίες ο μεγάλος Ιταλός δημοσιογράφος και αναλυτής Τζιάνι Μπρέρα. Ας το πει κάποιος αυτό, ωστόσο, στον Αμπράμοβιτς που κάποτε έδιωξε τον Μουρίνιο που του πήρε το πρώτο πρωτάθλημα μετά από μισό αιώνα ή πέρσι τον Αντσελότι αν και δώδεκα μήνες πριν είχε κατακτήσει το double, επειδή έβγαλαν την ομάδα δεύτερη, ή στους Άραβες της Σίτι που αν δεν έπαιρνε με αυτό τον δραματικό τρόπο η ομάδα τους τον τίτλο στο τελευταίο λεπτό, ήδη θα είχαν διώξει τον Μαντσίνι! Μιλάμε, ας μη το ξεχνάμε, για ανώνυμες εταιρείες και από ένα γκολ, ένα πέναλτι, μία απόκρουση ή ένα δοκάρι κρίνονται τίτλοι, συνεπώς και εκατομμύρια κέρδη ή ζημιές. Αντιλαμβάνεται, λοιπόν, κανείς πως η πιο εύκολη λύση είναι να φύγει ο προπονητής! Και ας μην φταίει πάντα αυτός. Άλλωστε, κανείς δεν εγγυάται τώρα στον Ντι Ματέο, ακόμη και μετά την πιο μεγάλη επιτυχία πως θα μείνει στη θέση του!
Κάποτε, ο αείμνηστος Χένες Βαισβάιλερ όταν έφυγε μετά από μόλις εννιά μήνες στον πάγκο της Μπαρτσελόνα το 1976 γιατί είχε έρθει σε ανοιχτή σύγκρουση με τον Γιόχαν Κρόιφ, ο οποίος έλεγχε τα αποδυτήρια, είχε πει το ιστορικό «είναι πάντα πιο εύκολο να φεύγει ένας παρά 22». Μόνο που στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, που έχει γίνει αφόρητα πιεστική η ανάγκη για μόνιμη επιτυχία, το να πάρεις τελικά ένα τίτλο ή το να χάσεις έναν άλλο σε ένα ματς, σε μία φάση ή ακόμη χειρότερο στα πέναλτι κατάντησε ψύχωση και παράνοια!
