Η μυστική μας απεσταλμένη εισχώρησε στο Κόμμα...Ιστορίες από το Βαθύ Λαρύγγι #2: [ΑΠΟ ΤΗN ΕΛΕΝΑ–ΧΡΙΣΤΙΑΝΑ ΚΑΡΝΕΡΗ]. (Καθόλου science, περίπου fiction, σίγουραstories, για ένα κόμμα δεξιών στροφών).
Ιστορία 2Η : Στο Γραφείο Τύπου
... Τι ψυχή έχει ένα σκατοφτερό τώρα που αρχίζει το πάρτι; Αντέχω και ανεβαίνω στον 3ο. Η μυρωδιά από το τουρλού δυναμώνει. Η μεγάλη ταμπέλα απ’ έξω γράφει «Γραφείο Τύπου – Τομέας Επικοινωνίας και Δημοσίων Σχέσεων». Γραφεία έξι, σκληρά εργαζόμενος ένας, σε κατάσταση ζεν τέσσερις, σε παράκρουση μία: η προϊσταμένη του Γραφείου.
Ετών 50plus, μαλλί πλατινέ, μάτι γυάλινο, στόμα απύλωτο, αυτι σε μόνιμη συνουσία με το i-phone. Δεν είναι το δεξί χέρι του Προέδρου. Δεν είναι το μάτι και το αυτί του. Είναι Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ. Ο Θεός (της δεξιάς), η τύχη και η ικανότητα της την έβγαλαν στον δρόμο του, όταν εκείνος ήταν ακόμη νεολαίος και εκείνη δόκιμη πολιτική σύντακτρια. Και ενώ τότε ήλπιζε μόνο σ’ έναν καλό γάμο με γόνο από ονομαστό πολιτικό τζάκι, τώρα μπορεί να ονειρεύεται με μάτια ανοιχτά την καρέκλα αυτού του άχρηστου, του Εκπροσώπου Τύπου.
«ΒΥΣΜΑΤΑ» ΤΗΣ ΠΑΝΤΕΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΙΣΤΑΣ
Από τα δικά της χέρια περνάνε όλες οι αδιόρθωτες, ανορθόγραφες και ασύντακτες (παρλα)πίπες του Πολιτικού Σχεδιασμού. Εκείνη δίνει το τελικό “ok”, για κάμερες, μικρόφωνα, ποιός καθίζει τον κώλο του που και σε ποια σειρά στο πλάνο πίσω από τον Πρόεδρο. Εκείνη γλείφει, φτύνει, γαλιφιάζει τους πολιτικούς συντάκτες. Ω, προϊσταμένη, εσύ έχεις το «κλειδί» που ανοίγει τα «ΝΕΑ», το Mega, to “Ράδιο Κωλοπετινίτσα».
Στην καμπούρα της και στο Γραφείο Τύπου φορτώνουν όλα τα «βύσματα» που πρέπει κάπου να παρκαριστούν αξιοπρεπώς για λίγο καιρό. Κάθε μέρα, δυο μήνες τώρα, η κατεψυγμένη καλημέρα της απευθύνεται σε μια παλιά δόξα της πίστας, μια πρώην γκόμενα στελέχους που επιμένει ότι έχει τελειώσει ΜΜΕ της Παντείου, ένα φοβισμένο κοριτσάκι, έναν part time φωτογράφο/ animater / εικονολήπτη και τον αγαπημένο της Δούλο του Σκότους, το προσωπικό της Μουτζαχεντίν στην κομματική γαλέρα.
Αυτός και το Google κάνουν υποφερτή την αναμονή της δόξας της. Εκείνη ονειρεύεται την καρέκλα του Εκπροσώπου, το Μουτζαχεντίν τη δική της και η πρώην τραγουδιάρα, τσιφτετέλια με γαρύφαλα τα μεσάνυχτα της 6ηςΜαϊου. Δίκαιες προσδοκίες.
Ονειροπόληση τέλος. Ο Πρόεδρος, ό,τι έχει ανακοινώσει το Ψηφοδέλτιο Επικρατείας και εκείνη πρέπει να σφουγγαρίσει τα μπουγαδόνερα των αντιδράσεων των ΜΜΕ. Ξανακοιτάει τα ονόματα στο χαρτί. Όλεθρος. Ο ένας πιο «άγνωστος» απ’ τον άλλον. Οι συνάδελφοι στουμπώνουν τις κλήσεις στο κινητό της.
«Ποιος είναι αυτός; Με ποιο κριτήριο τον διάλεξε ο Πρόεδρος; Ρε συ, το σκεφτήκατε καλά; Είδες το ΠΑΣΟΚ; Έβαλε Πύρρο Δήμα στο Επικρατείας; Εσάς πως δεν σας “έκοψε” να κάνετε κάτι τέτοιο; Ή μήπως δεν σας “έκατσε”;».
Τους μσεί όλους. «Δεν μας “έκοψε”, ηλίθιε, γιατί έχει εμένα να μιλάω μαζί σας! Γιατί, εμένα, που μου “κόβει” μ’ έχει Φιλιππινέζα του, ο ανίκανος, επειδή δεν έχω πτυχίο! Και εμπιστεύεται κάτι πληρωμένα τομάρια σαν και του λόγου σας».
Δεν μιλάει, όμως. Είναι εκπαιδευμένη να καταπίνει και να απαντάει δεξιά και αριστοκρατικά, με φλέγμα και γυψαρισμένη υστερία. Ξεπετάει τις επαφές για το Επικρατείας και παίρνει στα χέρια της τη σύντομη απάντηση του Προέδρου στη δήλωση Συμπιλίδη ότι τον έφαγε το πολιτικό κατεστημένο των Αθηνών. Το Μουτζαχεντίν περιμένει ήσυχο εντολές. Τι πιστό εργαλείο! Μάη μήνα, χωμένο πάντα στην ίδια ζακετούλα με τους ρόμβους του Πουρνάρα, γράφει, γράφει... Και δίπλα του η παλιά δόξα της Εθνικής Οδού Αθηνών – Λαμίας, τσατάρει, στριμάρει, ποστάρει ακαταπαύστως.
«Δε μου λες, καρντάση; Σου ‘χω πει για τότε που είχα τραγουδήσει live στην εκπομπή της Αλιμπέρτη; Μιλάμε για ΤΟΝ χαμό!».
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΝ “LIKES”
Ο καρντάσης απαντά μέσα απ’ τα δόντια, οι μέρες σπρώχνονται στο σκαλωμένο ημερολόγιο, ο διευθυντής του Πολιτικού Γραφείου του Προέδρου σκούζει στ’ ακουστικό για λάθη στα Δελτία Τύπου. Τον ακούει και δεν τον ακούει. Σκέφτεται κουλαμάρες και μαυρίζει. Γιατί δεν παντρεύτηκε; Γιατί δεν έκανε ένα παιδί; Γιατί δεν την ήθελε για πάντα ο Πρόεδρος; Κλαίει κρυφά στην τουαλέτα και λέει τον πόνο της στη Γραμματέα του Προέδρου, στον 6ο. Πότε ήταν η τελευταία φορά που έγραψε κάτι πραγματικό δικό της. Να πάρει ο διάολος! Δημοσιογράφος είναι!
Ποστάρει μία πολιτικάντικη εξυπνάδα στη σελίδα της στο Facebook. Το επόμενο δίωρο που πρέπει να δουλέψει σοβαρά, εκείνη θα ρίχνει κλεφτές ματιές στο αριθμό των “like” που μάζεψε η «σοφία» της. Αν είναι λιγότερα από 50, θα πέσει στο μαξιλάρι κλαίγοντας (πάλι). Αν είναι περισσότερα θα κεράσει ποτά στο “JK” και κανένας δεν θα ξέρει γιατί. Της είπε κάποτε μια παπαριά και ο Πρόεδρος της Νεολαίας του Κόμματος για τη «δημοκρατία των likes» και το ‘δεσε κόμπο.
«Δημοσιογραφάρες μου! Αυτό είναι το καζάνι του κόμματος! Εδώ βράζουν οι ειδήσεις!». Πόσο τον σιχαίνεται τον σύμβουλο του Προέδρου... Πόσο παρακαλάει να μη βρει ούτε τον δικό του σταυρό στη Β’ Αθηνών! Πόσο ξερνάει, επειδή ξέρει ότι στο Γραφείο Τύπου κατεβαίνει για να χαζέψει το λαστιχαρισμένο στήθος της τραγουδιάρας που «βοηθάει στον αγώνα μας!». Πόσο θα ‘θελε στ’ αλήθεια αυτό το γραφείο να βράζει από ειδήσεις. Αλλά το μόνο βραστερό εδώ μέσα είναι εκείνη στο ζουμί της.
Πατάει εκδικητικά το send για να φύγει στα Μέσα η δήλωση του Προέδρου για το... διακύβευμα της 6ης Μαΐου. Τον βλάκα! 6 μέρες πριν από τις εκλογές και εκείνος μιλάει για σκληρή δουλειά και «πλάτη» που πρέπει να βάλουν οι πολίτες. Μα δεν βρέθηκε ένα ζώον να του θυμίσει πώς έχασε ο μακαρίτης ο Έβερτ απ’ τον Σημίτη το ’96; Βράδυ, πάλι μόνη στο Γραφείο.
Σβήνει PC, σβήνει φώτα, χάνω τον δρόμο, μύγα είμαι, χωρίς φως κλάψε με, μόνος οδηγός η μυρωδιά προς το γραφείο του Προέδρου...
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΝ “LIKES”
