οξέος είναι συχνό παθολογικό πρόβλημα
και παρατηρείται με αυξανόμενο ρυθμό σε
νέα άτομα. Συνήθως εντοπίζεται στα πλαίσια
check up ρουτίνας. Στην κλινική πρακτική, ένα σύνηθες ερώτημα των πασχόντων από αυξημένο ουρικό οξύ, είναι τι...
διατροφή πρέπει να ακολουθούν. Το ουρικό οξύ είναι μια χημική ουσία που σχηματίζεται στον οργανισμό μετά από διάσπαση των πουρινών, οι οποίες είναι μέρος της χημικής δομής των γονιδίων και υπάρχουν σε όλα τα κύτταρα του σώματος και σε όλα σχεδόν τα τρόφιμα. Είναι γεγονός ότι όταν η αιτία της αύξησης του ουρικού οξέος είναι η διατροφή, η διατροφική θεραπεία και η απομάκρυνση των πουρινών από το διαιτολόγιο έχει κεντρικό ρόλο. Αυξημένες συγκεντρώσεις πουρινών υπάρχουν σε αλκοολούχα ποτά, σε ψάρια (π.χ. σαρδέλες, ρέγγα), σε κρέατα (π.χ. αλλαντικά, εντόσθια), σε όσπρια (π.χ. ξερά φασόλια, μπιζέλια), σε λαχανικά (π.χ. μανιτάρια, σπαράγγια). Η κατάχρηση αλκοόλ κρέατος και τροφίμων ζωικής προέλευσης είναι βασικοί παράγοντες που προκαλούν αύξηση ουρικού οξέος διατροφικής αρχής.
Το ουρικό οξύ ωστόσο, δεν εισέρχεται στο ανθρώπινο σώμα μόνο μέσω των τροφίμων, αλλά παράγεται και ενδογενώς λόγω de novo παραγωγής πουρινών και αποικοδόμησης πουρινών, που συγκροτούν το ανθρώπινο γονιδίωμα. Επίσης υπάρχει μια ευαίσθητη ισορροπία που αφορά την άθροιση του ουρικού οξέος και την κάθαρσή του από τα νεφρά και στο έντερο. Όταν κατά την ιατρική εξέταση και τον εργαστηριακό έλεγχο διαπιστωθεί ότι η αύξηση ουρικού οξέος οφείλεται κατά κύριο λόγο σε μη διατροφικούς παθολογικούς παράγοντες, που οδηγούν σε αυξημένη άθροιση πουρινών (π.χ. καρκινώματα, ραβδομυόλυση) ή σε μη διατροφικούς παθολογικούς παράγοντες που προκαλούν μειωμένη κάθαρση φυσιολογικά αθροιζόμενου ουρικού οξέος (π.χ. νεφρική βλάβη, δυσμενής κληρονομικότητα), η σωστή θεραπεία του υποκείμενου παθολογικού παράγοντα έχει κεντρικό ρόλο. Η επαρκής πρόσληψη νερού είναι σημαντική σε κάθε περίπτωση.
fe-mail.gr
