μας, διότι ναι μεν οι
εποχές που ζούμε δεν
είναι καθόλου σέξι αλλά μερικές φορές,όταν δεν υπάρχουν γεγονότα, ο
καλός δημοσιογράφος
πρέπει να τα δημιουργεί.
Κι όταν μία ενότητα του protagon ζητάει βοήθεια, ο καλός ο συνεργάτης προσπαθεί να κάνει ο,τι καλύτερο μπορεί.
Πήγα, λοιπόν, μιά βόλτα στα Ίντερνετ το απόγευμα της 31ης Οκτωβρίου, ελπίζοντας να εντοπίσω κάποιο ερέθισμα για να ενισχύσω το ξεφουσκωμένο Σεξ μας - αλλά πού πας για Σεξ ανήμερα Halloween; Κι αντί για σέξι υλικό, έπεσα πάνω στις ρίζες του μύθου των ζωντανών-νεκρών κι άντε τώρα να με πείσεις να αφήσω τα ζόμπι και να γράψω για σεξ.
Απο την Αϊτή του 17-18ου αιώνα, Άγιο Δομίνικο τότε, μας ήρθαν τα ζόμπι. Απο τους σκλάβους των Γάλλων αποικιοκρατών, που πίστευαν ότι ζωντανός-νεκρός είναι ο άνθρωπος που πεθαίνει αλλά δεν μπορεί να φτάσει στην δική τους εκδοχή του Παραδείσου, την lan guinée, την οποία στην κυριολεξία συμβόλιζε η απέναντι Γουϊνέα, στις ακτές της Δ. Αφρικής. Ακόμα και σήμερα αυτή η φράση σημαίνει «παράδεισος» στην γλώσσα των Creole της Αϊτής κι όπως κάθε παράδεισος, έχει τον πορτιέρη του.
Σύμφωνα με την παράδοση Βουντού της Αϊτής, ο Baron Samedi, ντυμένος με σακκάκι, σκληρό καπέλο και μαύρα γιαλιά, είναι εκείνος που σκάβει τον τάφο και καλωσορίζει την ψυχή στην άλλη πλευρά. Κι όπως συμβαίνει με όλους τους συναδέλφους του άλλων θρησκειών, αν ο Baron δεν ανοίξει την πόρτα, ο αποθανών την πάτησε. Η lan guinée μένει άπιαστη και η ψυχή περιφέρεται για πάντα στον κόσμο των ζωντανών-νεκρών.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο, διαβάζω, το γεγονός ότι ο δικτάτορας Φρανσουά Ντυβαλιέ, γνωστός και ως Πάπα Ντόκ, υιοθέτησε το στυλ του Baron και κυβέρνησε την Αϊτή (1957-1971) λες και κρατούσε τα κλειδιά του Παραδείσου. Ντυνόταν σαν τον Baron, μιλούσε με ψιθύρους και η Μυστική Αστυνομία του σκότωνε «με την απόλυτη ανηθικότητα και την υπακοή των ζόμπι».
Ως εδώ, εντάξει. Ναι μεν έχω μια ψύχωση με τα ζόμπι αλλά δεν είχα ψάξει ποτέ την ιστορία τους και δεν ήξερα τίποτα απο τα παραπάνω. Μόνο τον Πάπα Ντοκ ήξερα κι αυτόν όχι ως Αρχηγό των ζόμπι. Εκείνο που με ενόχλησε (βαθύτατα) ήταν η απόλυτη άγνοιά μου ως προς την κρισιμότερη λεπτομέρεια της υπόθεσης των ζωντανών-νεκρών της Αϊτής.
Υπάρχει ελπίς, κυρίες και κύριοι. Την οποία επιμελώς αποκρύπτουν όλες οι ταινίες και οι τηλεοπτικές σειρές και τα βιβλία και τα games με ζόμπι. Διότι δεν τους συμφέρει. Διότι αν η λύση είναι τόσο απλή και τόσο εύκολη, τα ζόμπι αντιμετωπίζονται σε 28 δευτερόλεπτα και όλα τα σχετικά σενάρια αποκεφαλίζονται με συνοπτικές διαδικασίες. Χωρίς σφαίρες, χωρίς τόξα, χωρίς σπαθιά, χωρίς φτυάρια και τσουγκράνες, χωρίς ακέφαλα πτώματα και, κυρίως, χωρίς αίμα και ειδικά εφέ.
Το μόνο που χρειάζεται είναι λίγο αλάτι. Αυτό αρκεί για να ξαναβρεί ένας ζωντανός-νεκρός την ψυχή και την ελεύθερη βούλησή του, λέει ο μύθος Βουντού της Αϊτής. Δώστε στα ζόμπι να φάνε αλάτι κι αφήστε τους Ρομέρο, τους Ντάνι Μπόϊλ και τους Στήβεν Κίνγκ να ζουν στον κόσμο τους και να φαντάζονται τα φρικτότερα για τους καημένους τους ζωντανούς-νεκρούς. Εμείς πλέον ξέρουμε την αλήθεια.
Κι εγώ προσωπικά, που όταν ζορίζομαι απο το άγχος βλέπω τον κλασσικό εφιάλτη ότι έρχονται τα ζόμπι, απο χθες κοιμάμαι αγκαλιά με την αλατιέρα.
Οδηγός ταχύρρυθμης εισαγωγής στα Ζόμπι (χωρίς αλάτι)
Ταινίες: Night of the Living Dead, 28 Days Later, 28 Weeks Later, Resident Evil (όλα), Shaun of the Dead.
Σειρά: The Walking Dead (ο τρίτος κύκλος άρχισε καλύτερα απο τους δύο προηγούμενους).
Βιβλίο: "World War Z", Max Brooks (σύντομα και σε ταινία με τον Μπραντ Πιτ).
Games: Left4Dead, Plants vs. Zombies
Οδηγός ταχύρρυθμης εισαγωγής στα Ζόμπι (χωρίς αλάτι)
Ταινίες: Night of the Living Dead, 28 Days Later, 28 Weeks Later, Resident Evil (όλα), Shaun of the Dead.
Σειρά: The Walking Dead (ο τρίτος κύκλος άρχισε καλύτερα απο τους δύο προηγούμενους).
Βιβλίο: "World War Z", Max Brooks (σύντομα και σε ταινία με τον Μπραντ Πιτ).
Games: Left4Dead, Plants vs. Zombies
