Αυτό είναι η πραγματικότητά μας.

Πώς γίνεται ορισμένοι 
να μην εξοργίζονται, 
να μη σπαράζουν με 
αυτό -- και να 
συγκινούνται με 
την ποίηση και 
το φεγγάρι;

Ένα ποστ στο facebook με αποσπάσματα απ' τη ζωή γύρω μας. Το έγραψε η Αγγελική: "Χτες στο streetwork γνωρίσαμε τον κύριο Ν. Κοιμάται σ ένα παγκάκι του Πνευματικού Κέντρου  είναι εικονολήπτης με σπουδές στο εξωτερικό  είναι ένας από τους απλήρωτους πρώην εργαζόμενους στο ALTER και βρίσκεται εδώ και μερικούς μήνες στο δρόμο. Τον ξυπνήσαμε για να τον ρωτήσουμε τι χρειάζεται και όταν γυρίσαμε από το αμάξι κρατώντας μερικά πουλόβερ τον είδαμε να σκουπίζει τα μάτια του. Αν υπάρχει μέλος που δραστηριοποιείται στον ίδιο εργασιακό χώρο  ας κάνει μια προσπάθεια , παρακαλούμε πολύ, για να του βρει δουλειά."

"Πήρα μπουφάν, πάπλωμα και παπούτσια για ένα φίλο Αφγανό που καθόταν έξω από ΑΒ Πετραλώνων πέρσι όλο το χρόνο και μένει κάπου εκεί κοντά έξω..είχα μήνες να τον δω και τον είδα χτες πάλι στο ίδιο σημείο πήρα μεγάλη χαρά που είναι καλά με όλα αυτά που συμβαίνουν.πέρσι είχε πέσει και θύμα ξυλοδαρμού,ενώ είχε αλλάξει "πόστο" είχε πάει praktiker γιατί είχαν τσινίσει από ΑΒ. Φορούσε παπούτσια 2 νούμερα μικρότερα που τα είχε κάνει δλδ παντόφλα και μου είπε πως έχει μείνει με μια κουβέρτα."   

"Στην Κεντρική Λαχαναγορά του Ρέντη  διαβιώνει σε εγκαταλελειμμένα κτίρια μια ομάδα 12-13 αστέγων. Ένας κύριος από την ομάδα αυτή, μας είπε χτες το βράδυ ότι τον περυσινό χειμώνα πέθαναν από το κρύο 6 ( ΕΞΙ) μέλη του γκρουπ. Το άκουσε κανείς στις ειδήσεις ;;;;" 

"35 παιδάκια από 4 μηνών έως 12 ετών στο ΠΙΚΠΑ Πεντέληs, για υιοθεσία, ζητούν παπούτσια και ρούχα, δείτε τι χρειάζονται ακριβώς στη λίστα. 

ΑΝΑΡΡΩΤΗΡΙΟ ΠΕΝΤΕΛΗΣ - ΦΙΛΟΞΕΝΟΥΜΕΝΑ ΠΑΙΔΙΑ 

Α/Α Όνομα Ηλικία Νο Παπουτσιού 
1. Πέτρος 20 μηνών No 21 
2. Βιβή 3,5 ετών No 25 
3. Χάρης 2 ετών No 23 
4. Νίκος 12 μηνών Νο 20 
5. Ραφαήλ 1,5 ετών No 19 
6. Παναγιώτης 1,5 ετών No 20 
7. Έλλη 2 ετών No 22 
8. Νίκος 12 μηνών Νο 18 
9. Μυρτώ 2 ετών No 21 
10. Αναστασία 2 ετών No 22 
11. Γιώργος 8,5 ετών Νο 36 
12. Σήφης 6 ετών Νο 30 
13. Βαγγέλης 7 ετών Νο 31 
14. Αποστόλης 4,5 ετών Νο 24 
15. Αλεξάνδρα 9 ετών Νο 29-30 
16. Χριστίνα 5,5 ετών Νο 24 
17. Σωτήρης 5,5 ετών Νο 30-31 
18. Νικόλαος 3 ετών Νο 23 
19. Ρεβέκκα 2 ετών Νο 23 
20. Αντώνης 2,5 ετών Νο 23 
21. Αλέξανδρος 12 ετών Νο 41 
22. Γιάννης 10 μηνών 
23. Ανδριάννα 11 μηνών 
24. Στέλλα-Ρόζα 7 μηνών 
25. Ηλίας 11 μηνών 
26. Νάντια 9 μηνών 
27. Μαρίνος 9 μηνών 
28. άρρεν 4 μηνών 
29. άρρεν 4 μηνών 
30. άρρεν 4 μηνών 
31. άρρεν 5 μηνών 
32. άρρεν 7 μηνών 
33. άρρεν 7 μηνών 
34. άρρεν 11 μηνών 
35. θήλυ 11 μηνών" 

Αυτό. Αυτό είναι η πραγματικότητά μας. Πώς γίνεται ορισμένοι να μην εξοργίζονται, να μη σπαράζουν, να μην τους νοιάζει να αγωνιστούν για κάτι καλύτερο από αυτό, και να συγκινούνται με την ποίηση και το φεγγάρι;   

=====

     

*Κι ένα δικό μου σχόλιο:   

Πάντα υπήρχε η φτώχεια και η δυστυχία - και οι απαισιόδοξοι πιστεύουν ότι πάντα θα υπάρχει.    

Πριν από 10 χρόνια θεωρούσαμε ότι οι φτωχοί ήμασταν εμείς. Γκρινιάζαμε πως δεν βγάζαμε αρκετά λεφτά, θεωρούσαμε πως οι φόροι ήταν δυσβάσταχτοι, πιστεύαμε πως οποιαδήποτε αλλαγή θα μας κατέστρεφε, νοιαζόμασταν για το κάθε παραμικρό οικονομικό μας δικαίωμα (χωρίς να δίνουμε δεκάρα -μεταφορικά και κυριολεκτικά- για τις υποχρεώσεις μας) και αγνοούσαμε  όσους υπέφεραν πραγματικά.    

Σήμερα όσοι ζούμε σε σπίτι, έχουμε πρόσβαση στο ίντερνετ και έχουμε φάει μεσημεριανό συνειδητοποιούμε ότι τελικά ήμασταν (και είμαστε) τυχεροί.   

Δεν είναι τα λεφτά που μας έλειπαν πριν από 10 χρόνια. Ήταν η ανθρωπιά.

        
Πηγή: www.lifo.gr