στη Νέα Υόρκη διαρκεί
περίπου δέκα ώρες.
Χθες,για να βγεις από το αεροδρόμιο χρειαζόσουν σχεδόν άλλες πέντε.
Όρθιος. Σε μία τεράστια ουρά.Την είδα από ψηλά
και απελπίστηκα.
Περισσότερο απελπίστηκαν οι άνθρωποι που ήθελαν να τρέξουν στον μαραθώνιο της Νέας Υόρκης. Ο μαραθώνιος που επρόκειτο να γίνει αύριο δεν θα ξεκινήσει ποτέ. Η αφετηρία του ήταν στο Staten Island και το νησί δεν τρέχει μαραθώνιο, ανεβαίνει Γολγοθά-είναι τεράστιες οι καταστροφές, ανυπολόγιστο το κόστος. Τρεις ώρες ζωντανή σύνδεση είχε το CNN, χάζευα και εγώ από την ουρά μπροστά στον έλεγχο διαβατηρίων. Το αεροδρόμιο άρχισε από χθες να υποδέχεται περισσότερες πτήσεις και η υποδομή του ελέγχου απλώς δεν αντέχει. Δεν αντέχουν και τα νεύρα των ανθρώπων.
«Είμαι εξαντλημένος» είπα στον άνθρωπο που πήρε το διαβατήριο μου. Είδε τη δημοσιογραφική βίζα και έβαψε μαύρα τα γαλάζια του μάτια. «Το ξέρεις ότι μπορώ να σε στείλω πίσω στην ουρά, έτσι δεν είναι; Όλοι είμαστε εξαντλημένοι και όλοι έχουμε νεύρα.» Όχι, όλοι. Αν μένεις ψηλά στο Μανχάταν έχεις ρεύμα και δεν έχεις νεύρα. Αν είσαι χαμηλά ή σε συγκεκριμένες περιοχές του Νιου Τζέρσεϊ, τότε θα δεις πολλούς να ζουν την τραγωδία τους ή εκείνα τα μικρά δράματα που σου μαθαίνουν ότι η έννοια του πολιτισμού είναι απολύτως υποκειμενική. Ακόμα και αν δεν έχεις χάσει σπίτι ή δουλειά, είναι πιθανό να είσαι χωρίς ρεύμα.
Όχι η Νέα Υόρκη δεν έχει νεύρα. Είναι λυπημένη. Και εντάξει, ήταν λογικό να μην κάνει Halloween. Για την ακύρωση του Μαραθωνίου, όμως, έχει ξεκινήσει έντονο debate: έπρεπε να ακυρωθεί ή όφειλε ο δήμος να το διοργανώσει με κάθε κόστος; Τέσσερις μέρες πριν τις εκλογές η πόλη δεν ασχολείται με τη μάχη για το Λευκό Οίκο. Κοιτάζει τις πληγές της. Ούτως ή άλλως είναι και μία Πολιτεία που οι Δημοκρατικοί την κερδίζουν και χωρίς καμπάνια. Οι άνθρωποι συζητούν για το αν η κυβέρνηση ήταν αποτελεσματική-έχουν θετική γνώμη-και παρακολουθούν τους τόνους να ανεβαίνουν στα κανάλια. Οι Ρεπουμπλικάνοι φωνάζουν επειδή ο Ομπάμα πήγε Νεβάδα και δεν έμεινε στη Νέα Υόρκη. Και από δίπλα του καταλογίζουν υστέρηση στα γεγονότα της Λιβύης, που κόστισαν τη ζωή στον Αμερικανό πρέσβη. Ανεργία, φόροι και τα άγχη της μεσαίας τάξης. Και όλοι ρίχνονται στην πολιτεία που παραδοσιακά κρίνει τη μάχη, στο Οχάιο, στη Β' Αθηνών της Αμερικής.
