Δύσκολα θα πετύχεις άνθρωπο να επιτρέπει
στο μικρό παιδί του να
δεχτεί μια καραμέλα
από έναν άγνωστο.
Είναι το ένστικτο που
μας προστατεύει.
Οι φόβοι –τρομακτικά συχνά στηριγμένοι στην λογική- που θέλουν έναν τύπο να χαρίζει μια καραμέλα στο παιδί, με απώτερο σκοπό. Πάρα ταύτα, η φράση που λιγότερα από τα παιδιά που την άκουσαν την θυμούνται ως ενήλικες, αποτέλεσε εξαιρετικό πείραμα για τις ανάγκες αποσαφήνισης της Συναισθηματικής Νοημοσύνης.
Εξηγώ.
Το «τεστ της καραμέλας» ήταν ένα πείραμα που πραγματοποιήθηκε στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ. Σε αυτό συμμετείχαν τετράχρονα παιδιά από το νηπιαγωγείο της πανεπιστημιούπολης του Στάνφορντ. Η διαδικασία ήταν απλή. Όπως ακριβώς και ο τίτλος του πειράματος. Τα παιδιά έμπαιναν σε ένα δωμάτιο το ένα μετά το άλλο. Μπροστά τους, σε ένα τραπέζι, υπήρχε μια καραμέλα. Οι ερευνητές επαναλάμβαναν σε κάθε παιδί την ίδια φράση: «Εάν θέλεις, μπορείς να φας τώρα αυτή την καραμέλα. Εάν, όμως, δεν την φας μέχρι να κάνω μια δουλειά και να επιστρέψω, τότε θα σου δώσω δύο»…
Ανάλογα με την επιλογή που έκαναν, τα παιδιά χωρίστηκαν σε δύο ομάδες. Οι λίστες μπήκαν στο συρτάρι και κλείστηκαν καλά. 14 περίπου χρόνια μετά, την εποχή που τα παιδιά αποφοίτησαν από το σχολείο, τα αποτελέσματα ξανά μπήκαν στο μικροσκόπιο των ερευνητών. Αποτελέσματα που –αν μη τι άλλο- είχαν ενδιαφέρον.
Τα ανυπόμονα παιδιά σε σύγκριση με αυτά που έκαναν υπομονή για να πάρουν δύο καραμέλες, είχαν περισσότερες πιθανότητες να καταρρεύσουν υπό συνθήκες στρες. Φαίνεται πως ήταν πιο ευερέθιστα και λιγότερο ικανά να κρατήσουν την ψυχραιμία τους, όταν χρειαζόταν, ώστε να πετύχουν τους στόχους τους. Επιπλέον, τα έχοντα υπομονή παιδιά, φάνηκε πως είχαν, κατά μ.ο αρκετά υψηλότερα αποτελέσματα στα τεστ ακαδημαϊκών επιδόσεων.
Υ.γ Για περισσότερες πληροφορίες πάνω στην Συναισθηματική Νοημοσύνη μπορείτε να ανατρέξετε στα βιβλία του Daniel Goleman, πατέρα –κατά πολλούς- του εν λόγω θέματος.
*Ο Γιάννης Παπαμικρουλέας είναι τελειόφοιτος οικονομικών
