δρόμου στο Λονδίνο. Τους δύο σταθμούς τους ενώνουν, όμως,
150 χρόνια ιστορίας. Στις
9 Ιανουαρίου, το υπόγειο σιδηροδρομικό δίκτυο του
Λονδίνου έκλεισε το μισό του
δεύτερο αιώνα ζωής του και
την ώρα που διαβάζετε αυτές...
τις γραμμές στην αγγλική πρωτεύουσα γιορτάζουν.
Στις μεταλλικές ράγες θα τσουλήσει και πάλι το βαγόνι 353, το οποίο ανακατασκευάστηκε, ενώ τα εισιτήρια μπορούν να αγοραστούν με τα νέα κέρματα 2 £, τα οποία κυκλοφορούν ειδικά για την περίσταση. Ταυτόχρονα, διάφορες θεματικές εκθέσεις θα πραγματοποιούνται όλο το έτος, ενώ όποιος επιθυμεί μπορεί να κάνει τα αντίστοιχα δώρα στον εαυτό του ή σε φίλους του, ψωνίζοντας από το μουσείο (περισσότερα εδώ). Οι Άγγλοι, όμως, δεν μένουν μόνο στις γιορτές. Κοιτούν την επόμενη ημέρα. «Ταυτόχρονα χτίζουμε για το μέλλον, μετασχηματίζοντας και ανακαινίζοντας σταθμούς και αντικαθιστώντας συρμούς», τόνισε τον περασμένο Οκτώβριο ο Mike Brown, εκ μέρους της London Underground.
Η περίπτωση με το μετρό του Λονδίνου θα μπορούσε άνετα να διδάσκεται στα τμήματα marketing των Πανεπιστημίων. Ως case study για τη δημιουργία ενός brand και για τη συντήρηση ενός μύθου. Πως μεταλλικές ράγες και σκουριασμένα βαγόνια έχουν καταφέρει να αποτελέσουν πολλές φορές συνώνυμο μιας μητροπολιτικής πρωτεύουσας και πως επιστρατεύτηκε ακόμη και η Βασίλισσα Ελισάβετ σε ρόλο μηχανοδηγού. Δεν είναι μικρή υπόθεση να μετατρέπεις ένα μέσο μεταφοράς σε τουριστικό αξιοθέατο και να δημιουργείς την επιθυμία στον τουρίστα να επισκεφτεί κάτι βρώμικο, κάτω από την επιφάνεια της γης, μόνο και μόνο για να φωτογραφηθεί δίπλα στο σήμα με τον κόκκινο κύκλο.
Δεν γίνεται να μπεις σε συγκρίσεις για το πώς λειτουργούν τα ΜΜΜ στην Αγγλία και γενικότερα στο εξωτερικό και πως στην Ελλάδα για τον απλό λόγο πως από το δημοτικό μαθαίνεις πως δεν μπορείς να συσχετίσεις τα μήλα με τα πορτοκάλια. Θα δεις πως στη μία ιστοσελίδα υπάρχει live ενημέρωση για την κατάσταση στο δίκτυο και στην άλλη μόνο το πρόγραμμα των δρομολογίων. Προφανώς, καμία πρόβλεψη για social media, μόνο πέντε βίντεο κι αυτά -τα περισσότερα- αντιγραφή από τον ασπρόμαυρο κινηματογράφο. Δεν είναι όλα ρόδινα στο μετρό του Λονδίνο. Παράπονα πολλά, μέχρι και ειδικό site υπάρχει γι αυτό το λόγο. Καθυστερήσεις υπάρχουν κι εκεί, πολυκοσμία επίσης. Στην Αθήνα –τουλάχιστον- βρίσκεις παρηγοριά στην καθαριότητα των χώρων. Σε κάθε περίπτωση, όμως, τα όσα συμβαίνουν σχεδόν 2.500 χιλιόμετρα μακριά θα μπορούσαν να δώσουν ιδέες στους εδώ υπευθύνους, τουλάχιστον στον τομέα της επαφής του κοινού με τις υπηρεσίες.
Δείτε παρακάτω μερικά στοιχεία για το London Underground
-Κατά τους πρώτους έξι μήνες λειτουργίας, περισσότεροι από 26.000 επιβάτες χρησιμοποιούσαν καθημερινώς τη γραμμή του μετρό.
-Η Metropolitan Railway, η οποία ανέλαβε τη χρηματοδότηση και την κατασκευή της πρώτης γραμμής, ήταν ιδιωτική και δημιουργήθηκε γι αυτόν τον λόγο, το 1854.
-Η πρώτη γραμμή του μετρό ονομάζονταν Metropolitan Line και είχε μήκος έξι χιλιόμετρα.
-Η πρώτη αναγνωρίσιμη μορφή στους χάρτες του μετρό είναι προϊόν του Harry Beck και δημιουργείται το 1933.
-Το πιο νέο τμήμα είναι η Jubilee Line (εγκαίνια το 1979)
-Στην πυρκαγιά του 1987, στον σταθμό King Cross, σκοτώνονται 31 άτομα.
-Το 1994 επιβάλλονται τα πρώτα πρόστιμα.
-Στις 7/7/2005, 52 άτομα σκοτώθηκαν σε βομβιστικές επιθέσεις σε τρεις σταθμούς του μετρό και σε ένα λεωφορείο.
-Το 2007 το μετρό του Λονδίνου έσπασε για πρώτη φορά το φράγμα του ενός δισεκατομμυρίου επιβατών, σε ετήσια βάση.
-Η Metropolitan Railway, η οποία ανέλαβε τη χρηματοδότηση και την κατασκευή της πρώτης γραμμής, ήταν ιδιωτική και δημιουργήθηκε γι αυτόν τον λόγο, το 1854.
-Η πρώτη γραμμή του μετρό ονομάζονταν Metropolitan Line και είχε μήκος έξι χιλιόμετρα.
-Η πρώτη αναγνωρίσιμη μορφή στους χάρτες του μετρό είναι προϊόν του Harry Beck και δημιουργείται το 1933.
-Το πιο νέο τμήμα είναι η Jubilee Line (εγκαίνια το 1979)
-Στην πυρκαγιά του 1987, στον σταθμό King Cross, σκοτώνονται 31 άτομα.
-Το 1994 επιβάλλονται τα πρώτα πρόστιμα.
-Στις 7/7/2005, 52 άτομα σκοτώθηκαν σε βομβιστικές επιθέσεις σε τρεις σταθμούς του μετρό και σε ένα λεωφορείο.
-Το 2007 το μετρό του Λονδίνου έσπασε για πρώτη φορά το φράγμα του ενός δισεκατομμυρίου επιβατών, σε ετήσια βάση.
