Παίζαμε ψαράκια
Και είχανε σκάσει
τα μπρατσάκια...
Και λίγο-λίγο κολυμπούσα
Ίσαμε εκεί που δεν πατούσα.
Θυμάσαι; Κάτω απ’ την ομπρέλα
Ο λουκουμάς ήτανε τρέλα
Κι έλαμπε τότε ακόμα ο ήλιος
Σχεδόν σαν άκακος, σαν φίλος.
Ο λουκουμάς ήτανε τρέλα
Κι έλαμπε τότε ακόμα ο ήλιος
Σχεδόν σαν άκακος, σαν φίλος.
Θυμάσαι; Μύδια και χταπόδια
Πιάναν μαζί τα δυο σου αγόρια
Κι εσύ, χατίρι μη χαλάσεις,
Έφτιαχνες φρούτα της θαλάσσης.
Πιάναν μαζί τα δυο σου αγόρια
Κι εσύ, χατίρι μη χαλάσεις,
Έφτιαχνες φρούτα της θαλάσσης.
Θυμάσαι; Στο έρημο "Ξενία",
Γλυκιά που ήταν η ανία
Και με του κύματος τη λύσσα
Ερχόταν η καρδιά στα ίσα.
Γλυκιά που ήταν η ανία
Και με του κύματος τη λύσσα
Ερχόταν η καρδιά στα ίσα.
Θυμάσαι; Κι όταν η αρρώστια
Μας κυνηγούσε ως την ξαπλώστρα
Χάπια δεν θέλαμε και φίλτρα
Μόνο της θάλασσας τη μήτρα.
Μας κυνηγούσε ως την ξαπλώστρα
Χάπια δεν θέλαμε και φίλτρα
Μόνο της θάλασσας τη μήτρα.
Θυμάσαι; Να ’χω μεγαλώσει
Να ’χουν τα γένια μου πυκνώσει
Μα εσύ στην άπλα τη γαλάζια
Να κάνεις του μωρού τα νάζια.
Να ’χουν τα γένια μου πυκνώσει
Μα εσύ στην άπλα τη γαλάζια
Να κάνεις του μωρού τα νάζια.
Γιατί θυμάμαι - είχαν οι ρόλοι
Αντιστραφεί. Και η ζωή μου όλη
Που άλλοτε κύλαγε για σένα
Τώρα ζητούσε χάδια ξένα.
Αντιστραφεί. Και η ζωή μου όλη
Που άλλοτε κύλαγε για σένα
Τώρα ζητούσε χάδια ξένα.
Και τώρα; Άραγε, θυμάσαι
Τα καλοκαίρια μας; Πού να ’σαι;
Κι αν θέλεις, κράτησε για φως σου
Τα λόγια ετούτα: είμαι ο γιος σου.
Τα καλοκαίρια μας; Πού να ’σαι;
Κι αν θέλεις, κράτησε για φως σου
Τα λόγια ετούτα: είμαι ο γιος σου.
