και μαζί με άλλους,μας
πονά και μας λιώνει.
Μπορεί όταν το νιώσει κανείς να βουτήξει σε γλυκά και λιπαρά, να πέσει στα ναρκωτικά, να πιει όσο ποτέ και να καπνίσει ολόκληρα- ασταμάτητα –πακέτα τσιγάρα. Στη λίστα περιλαμβάνονται και τα όργια(!), σύμφωνα με τις προηγμένες καταγραφές των επιστημόνων, που έχουν πια προσδιορίσει στην Κλίμακα Αξιολόγησης της Μοναξιάς, τις αντιδράσεις και τα συμπτώματα ανάλογα με τον βαθμό στον οποίο την υφίσταται κανείς.
Ο John T. Cacioppo από το πανεπιστήμιο του Σικάγο στο βραβευμένο βιβλίο του «Loneliness” που μόλις κυκλοφόρησε, συγκεντρώνει όλα τα καινούργια επιστημονικά ευρήματα και αποδεικνύει ότι το χτύπημα της μοναξιάς στις, πολύ ευαίσθητες, νοητικές και ψυχικές μας χορδές, μπορεί να οδηγήσει τον εγκέφαλο αμέσως σε οτιδήποτε θα μπορούσε να καλύψει το κενό.
- Λιπαρές τροφές, και γλυκά: Σε μια «κρίση μοναξιάς» ο εγκέφαλος αναζητεί γλυκόζη και λίπη για να ικανοποιήσει τα κέντρα ευχαρίστησης που έχουν απορυθμιστεί. Γενικότερα, το αίσθημα της αληθινής μοναξιάς, υπογραμμίζει ο Cacioppo, υπονομεύει την ικανότητα του ατόμου να αυτο-ρυθμίζεται. Η μοναξιά, μ άλλα λόγια, μπορεί εύκολα να ωθήσει εύκολα στο να χάσεις τον έλεγχο κανείς. Αυτό μπορεί να συμβεί με πολλές συμπεριφορές που χαρακτηρίζονται από την ψυχολογία «τοξικές»
- Με την αύξηση της ταχύτητας στην οδήγηση για παράδειγμα.
- Με το φαγητό, το ποτό, το κάπνισμα, τις καταχρήσεις, και το ανεξέλεγκτο σεξ.
Και εξηγεί ο ειδικός επιστήμονας ότι οι άνθρωποι όταν νιώθουν μόνοι έχουν την τάση να κάνουν ό,τι μπορούν ώστε να αισθανθούν προσωπικά καλύτερα, έστω και μόνο προσωρινά.
Τι κρύβει όμως ο μανδύας της μοναξιάς μέσα στον ίδιο τον οργανισμό αυτού που η ψυχή υποφέρει? Και πόσο βόμβα τελικά αποτελεί για την υγεία η μοναξιά, βραδυφλεγή ή κεραυνοβόλο? Μια ανασκόπηση της έρευνας που δημοσιεύθηκε από το 1988 διαπίστωσε ότι "η κοινωνική απομόνωση είναι το ίδιο απειλητική για αιφνίδιο θάνατο ως παράγοντας κινδύνου, με την υψηλή αρτηριακή πίεση, την παχυσαρκία, την έλλειψη άσκησης ή το κάπνισμα "όπως αναφέρει στο βιβλίο του ο Δρ Cacioppo, που όσο συνεχίζει να το εξηγεί, τόσο τρομάζει.
Πρώτα από όλα η μοναξιά φουντώνει και μεγιστοποιεί σε χρόνο μηδέν την φλεγμονή. Κάθε φλεγμονή, από έναν απλό πονοκέφαλο, μέχρι πονόδοντο ή ωτίτιδα, την φλεγμονή στο σώμα, στις αρτηρίες, όπου υπάρχει φλεγμονή, και όπου μπορεί να δημιουργηθεί.
Ακόμα και χωρίς να έχει υιοθετήσει κανείς ανθυγιεινές συνήθειες, το αίσθημα της μοναξιάς οδηγεί σε αύξηση των επιπέδων των ορμονών του στρες και αύξηση της φλεγμονής σε κάθε σύστημα του σώματος και στην λειτουργία του εγκεφάλου.
Όπως ανακοινώθηκε, επίσης, φέτος στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Εταιρείας για την Ψυχολογία, την Κοινωνία και την Προσωπικότητα, οι άνθρωποι που νιώθουν μόνοι αποδείχθηκε επιδημιολογικά ότι φέρουν ισχυρότερα αντισώματα σε συγκεκριμένα είδη ιών, όπως π.χ ο ιός του έρπητα. Αυτό μπορεί να είναι καλό ως προς τον συγκεκριμένο κίνδυνο, σημαίνει όμως ότι συγκεντρωτικά, σε πολύ μεγαλύτερη συχνότητα, ο οργανισμός των μοναχικών και μόνων εκτίθεται στον κίνδυνο των ιών.
Εκτενής μελέτη επίσης έχει καταδείξει υψηλότερα επίπεδα φλεγμονής τα οποία μπορεί να προκληθούν από επικίνδυνες ουσίες στο αίμα των ανθρώπων που υποφέρουν από μοναξιά. Έτσι, σε μεγάλο ποσοστό η μοναξιά μπορεί να δημιουργεί και χρόνια φλεγμονή σε αυτούς που πλήττει, η οποία συνδέεται με νοσήματα της καρδιακής και αρτηριακής λειτουργίας, αρθρίτιδα, διαβήτη τύπου 2, αλλά και με και απόπειρες αυτοκτονίας, όπως προειδοποιεί ο μεταδιδακτορικός expert στο θέμα, από το πανεπιστήμιο του Οχάιο, Δρ Jaremka
«Οι άνθρωποι που είναι μοναχικοί αντιδρούν πιο έντονα σε αρνητικά γεγονότα,και ούτως ή άλλως αντιλαμβάνονται την καθημερινή ζωή ως πολλαπλάσια πιο αγχωτική, επισημαίνουν οι πρωτοπόροι ερευνητές, και θυμίζουν ότι γενικότερα το στρες αυτό εξασθενεί το ανοσοποιητικό σύστημα.
Άλλη πολύ ενδιαφέρουσα μελέτη από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια καταγράφει με στοιχεία και ανάγλυφα πόσο βαραίνει την καθημερινή ζωή η μοναξιά του πάσχοντα σε νου και σώμα. Σε μεγάλη πλειοψηφία, μεγαλώνοντας όσοι νιώθουν μόνοι, φθάνουν να αγκομαχούν στην ίδια τους την μέρα. Δυσκολεύονται να ντυθούν, να κολυμπήσουν, να ανέβουν σκάλα ή και να περπατήσουν, σύμφωνα με την πολυετή και εμπεριστατωμένη μελέτης.
Σε μεγαλύτερες ηλικίες επίσης η μοναξιά συνδέεται και με την ανάπτυξη άνοιας, και μάλιστα έχει βρεθεί ότι όσοι από τους ηλικιωμένους νιώθουν μόνοι έχουν 64% αυξημένη πιθανότητα να εμφανίσουν άνοια, ακόμη και αν δεν ζουν μόνοι, αλλά περιτριγυρισμένοι από οικογένεια και γνωστούς, σε σύγκριση μάλιστα και με εκείνους τους ηλικιωμένους που κι αν ζουν μόνοι δεν δηλώνουν ότι υποφέρουν από μοναξιά.
Το να νιώθεις μόνος, επισημαίνει μια σπουδαία σχετική ολλανδική έρευνα, αφορά το πώς αντιλαμβάνεται κανείς την κατάστασή του, και έχει σαφέστερο αντίκτυπο στην υγεία από το πρακτικό μέρος που μπορεί να ορίζει την μοναξιά, το να ζει κανείς δηλαδή χωρίς οικογένεια και χωρίς κοινωνικές σχέσεις.
Διαζευγμένοι, έχει αποδειχθεί ότι μετά το διαζύγιο, μπορεί να νιώθουν πολύ λιγότερο μόνοι από ότι προηγουμένως, εντός ενός «κακού» γάμου που μπορεί να μεγιστοποιήσει στην ζωή κάποιου το συναίσθημα της μοναξιάς. Το ίδιο μπορεί να συμβάινει και με τις παρέες.
Αυτό που λείπει, και γεννά την μοναξιά, εξηγούν οι ψυχολόγοι, είναι μι ισχυρή συναισθηματική σύνδεση. Το ίδιο το γονίδιο του ανθρώπου είναι φτιαγμένο έτσι που το απαιτεί. Η υγεία μας, από κατασκευής μας άλλωστε, καταλήγει η σύγχρονη έρευνα ανθίζει με αγάπη, φροντίδα και αλληλεγγύη αληθινής ψυχής.
Πηγή: www.lifo.gr
