Γιατί η πραγματικότητα
δεν είναι πάντα αυτή
που νομίζουμε.
Το τέρας: Οι Γερμανοί ενδιαφέρονται για τον ήλιο μας και θα γεμίσουν τη χώρα με φωτοβολταϊκά.
δεν είναι πάντα αυτή
που νομίζουμε.
Το τέρας: Οι Γερμανοί ενδιαφέρονται για τον ήλιο μας και θα γεμίσουν τη χώρα με φωτοβολταϊκά.
Το ρεπορτάζ:
Ενώ το πρόγραμμα «Ήλιος» ανακοινώθηκε με τυμπανοκρουσίες ως «μοχλός ανάπτυξης» που θα μπορούσε να συμβάλει στη μείωση του χρέους και να φέρει στα κρατικά ταμεία έως 15 δισ. ευρώ, έχει εγκαταλειφθεί άναυλα.
Ενώ το πρόγραμμα «Ήλιος» ανακοινώθηκε με τυμπανοκρουσίες ως «μοχλός ανάπτυξης» που θα μπορούσε να συμβάλει στη μείωση του χρέους και να φέρει στα κρατικά ταμεία έως 15 δισ. ευρώ, έχει εγκαταλειφθεί άναυλα.
Από το χθεσινό «τέρας» του protagon απουσίαζαν οι Γερμανοί επενδυτές, παρ' όλο που δεν έκρυψαν ποτέ το ενδιαφέρον τους για επενδύσεις στον τομέα των φωτοβολταϊκών. Ωστόσο, η ελληνική γραφειοκρατία αλλά και το οικονομικό περιβάλλον που δεν έχει, ακόμη, πείσει, για την «ευστάθειά» του, μαζί με δομικά προβλήματα του υπερφιλόδοξου προγράμματος «Ήλιος», απομάκρυναν και αυτούς τους μικρούς επενδυτές που ενδιαφέρθηκαν.
Ενδεικτική των δυσκολιών της επένδυσης στον τομέα των φωτοβολταϊκών είναι η παρακάτω ιστορία, όπως την αφηγείται ο φίλος πρωταγωνιστής της.
«Τον Νοέμβριο του 2011 μπλέχτηκα με δυο Γερμανούς που ήθελαν να επενδύσουνε σε φωτοβολταϊκά. Όχι πολλά πράγματα, περίπου στα 5-6 εκατομμύρια ευρώ, σε πάρκο με περίπου 5MW ισχύ ή μικρότερα πάρκα που συγκεντρωτικά θα έδιναν το ίδιο μέγεθος.
Όταν τους γνώρισα, είχαν ήδη προσεγγιστεί από κάποιους συμπατριώτες μας λαμόγια, μέσω ενός Έλληνα μηχανικού από το Μόναχο, και προσπαθούσαν να τους πουλήσουν ανύπαρκτες άδειες. Τους έσωσα. Ήρθαμε τον Φεβρουάριο στην Ελλάδα για να δούμε ανθρώπους που πουλούσαν άδειες.Σοβαρούς, αλλά και γελοίους.
Με τα πολλά, βρήκαμε μια ευκαιρία και κάναμε μια συμφωνία με μια εταιρία που θα κατασκεύαζε, επιπλέον, το πάρκο. Το επόμενο βήμα ήταν να φτιάξουμε εταιρία στην Ελλάδα. Εγώ ήδη είχα προσληφθεί σαν υπάλληλος στην γερμανική εταιρία του ενός.
Προσπαθώντας να τα ετοιμάσω όλα στην Ελλάδα, διαπίστωσα ότι εταιρία σε μια μέρα και με μια στάση δεν κάνεις με τίποτα. Αρχικά, επειδή η εταιρία δήλωσε και εμπόριο, στην ουσία τις φωτοβολταϊκές κυψέλες που θα έφερνε από έξω για να εγκαταστήσει στο δικό της πάρκο, έπρεπε να έχει γραφείο, έδρα. Οι Γερμανοί ήδη είχαν κάνει μια επένδυση στη Βουλγαρία και είχαν ξεκινήσει μια εταιρία στην Ουγκάντα. Και στις δυο χώρες τελείωσαν τις διαδικασίες σε μάξιμουμ 2 μέρες και το γραφείο τους ήταν το γραφείο του λογιστή. Στην Ελλάδα, ο διαχειριστής της ΕΠΕ έπρεπε να είναι μόνιμος κάτοικος της χώρας, οπότε αναγκαστικά έγινα εγώ ο διαχειριστής και ας είχα ήδη 6 μήνες στη Γερμανία.
Κάναμε 3 μέρες να πάρουμε ΑΦΜ και περίπου έναν μήνα για να θεωρήσουμε βιβλία. Πράγμα που σήμαινε ότι έπρεπε να κατέβω από τη Γερμανία μόνο και μόνο για να υπογράψω ένα χαρτί μπροστά στην έφορο προκειμένου να συνεχίσει τη θεώρηση ο λογιστής.
Παρότι τα τελειώσαμε όλα σε έναν μήνα, η δουλειά που είχαμε συμφωνήσει χάλασε, καθώς ο πωλητής δεν κράτησε την προφορική συμφωνία και ώσπου να κάνουμε την εταιρία είχε πουλήσει ήδη το έργο.
Τον Ιούλιο προχωρήσαμε σε νέα συμφωνία και υπογράψαμε προσύμφωνο. Ήδη είχα ανοίξει λογαριασμό όψεως στην Εθνική και είχα πάρει τα απαραίτητα έγγραφα και μηχανήματα ώστε να έχωInternet Banking. Το μόνο που μου έλειπε ήταν το password για να μπορέσω να ενεργοποιήσω τον λογαριασμό μου. Η τράπεζα έστειλε με συστημένη επιστολή το password στο πατρικό μου. Όπως τα είχα υπολογίσει, η ειδοποίηση για την επιστολή θα ερχόταν λίγο πριν φύγω για Γερμανία. Είχα υπολογίσει χωρίς τις άδειες των ΕΛΤΑ. Η επιστολή ήρθε όντως, όπως έμαθα αργότερα, 2 μέρες πριν φύγω από την Ελλάδα, στο γραφείο των ΕΛΤΑ της περιοχής μου, αλλά λόγω αδειών παρέδωσαν την ειδοποίηση μια βδομάδα αργότερα, παρότι ο εσωτερικός κανονισμός τους υποχρεώνει να την παραδώσουν την επόμενη μέρα.
Έφαγα 3 μέρες με το να σκοτώνομαι τηλεφωνικά από Γερμανία με τους υπαλλήλους των ΕΛΤΑ, ώσπου στο τέλος εδέησε να με "εξυπηρετήσει" κάποια προϊσταμένη. Αφού έστειλα φαξ, παρέδωσαν την επιστολή στον αδελφό μου τον οποίο γνώριζαν προσωπικά, μια και εργάστηκε κάποια στιγμή για ένα διάστημα σε εκείνο το γραφείο των ΕΛΤΑ. Φυσικά και δεν ζητήθηκε ποτέ συγγνώμη.
Ο καιρός, βέβαια, με αυτά και με αυτά είχε περάσει και ήδη ήμασταν στον Αύγουστο του 2012, έχονταςχάσει την προθεσμία για να ολοκληρώσουμε την αγορά. Ευτυχώς, βέβαια, γιατί τον Αύγουστο η σημερινή κυβέρνηση αποφάσισε, δείχνοντας την αφερεγγυότητα της χώρας, να θάψει τις επενδύσεις των φωτοβολταϊκών. Θα μπορούσα να πω ότι έτσι πως εξελίχθηκαν τα πράγματα τα ΕΛΤΑ σώσανε τους Γερμανούς. Ένα τυχαίο γεγονός, δηλαδή, εν αντιθέσει με την ολιγωρία των ΕΛΤΑ.
Από τον Αύγουστο η εταιρία δεν έκανε και τίποτα και περιμέναμε όλοι μαζί να λήξει το συμβόλαιό μου τον Μάρτιο, ώστε να κλείσουμε και την ελληνική εταιρία.
Μετά από πολλές περιπέτειες, που έχουν να κάνουν με την αντιεπαγγελματική συμπεριφορά της συμβολαιογράφου και εν μέρει του λογιστή, ήρθα στις 8 Απριλίου να κλείσω την εταιρία στην Ελλάδα. Έφαγα μια βδομάδα μεταξύ Επιμελητηρίου, εφορίας και λογιστή για να καταλήξω να με "εξυπηρετήσει" η έφορος ώστε να βάλω μπροστά της μια τελική υπογραφή και να διεκπεραιώσει 10 μέρες αργότερα την τελική πράξη ο λογιστής, έτσι ώστε να μπορέσω να φύγω για Γερμανία και να μην ξανάρθω.
Το καταπληκτικό; Δεν έχει ολοκληρωθεί, ακόμη, το κλείσιμο της εταιρίας, γιατί πρέπει να κάνει φορολογική δήλωση ηλεκτρονικά και το σύστημα ήταν κλειστό! Όταν ανοίξει, θα γίνει η φορολογική δήλωση και παρότι η εταιρία δεν έχει καμία κίνηση εκτός των εξόδων του γραφείου, άρα εμφανίζει ζημία, θα πρέπει να πληρώσω και τέλος επιτηδεύματος 800 ευρώ γιατί απλά είχα μια ΕΠΕ που κάποτε ήθελε να επενδύσει, αλλά που στο τέλος η κυβέρνηση, αλλά και το σύστημα που δεν λειτουργεί, δεν της επέτρεψε να επενδύσει.
Δεν ξέρω τι τάζουν και πώς φέρονται στους Κινέζους ή Αμερικάνους επενδυτές, αλλά σε μικροεπενδυτές των 5-6 εκατομμυρίων ευρώ όπως οι δικοί μου, το όνομα "Ελλάδα" μόνο με επενδύσεις δεν μπορεί να συνδυαστεί».
