`

Thanks, merci, gracias, efharisto*

Σε ποιες περιπτώσεις μπορείς να φιλοξενήσεις κάποιον που δεν 
γνωρίζεις καθόλου;

Να ανοίξεις την πόρτα του σπιτιού σου, να σερβίρεις φαγητό σε πιάτα που έχεις χρησιμοποιήσει, να μοιραστείς την ίδια λεκάνη τουαλέτας και να στρώσεις σεντόνια για άλλο κορμί πάνω στο στρώμα που κοιμάσαι; Μπορείς να το κάνεις για συγγενείς και φίλους. Άντε και για όσους γνωρίζεις στο ίντερνετ και έχεις μια κάποια οικειότητα ή έστω σε όσους ασχολούνται με το couchsurfing και με παρόμοιες πλατφόρμες. Αλλά και πάλι, έχεις μιλήσει μαζί τους, έχεις μάθει κάποιες από τις παραξενιές τους και -σίγουρα- ξέρεις αρκετά από τα γούστα τους. Ο Νάτσο Σουάρες προσφέρεται να το κάνει οποιαδήποτε στιγμή για 20.000 κόσμο, από όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη.


Είναι Ισπανός και μένει στην πλευρά που ατενίζει τον Ατλαντικό. Το Οβιέδο είναι μια μικρή πόλη για τα δεδομένα της χώρας. Η 21η για την ακρίβεια, κάτι σαν το αντίστοιχο Μαρούσι εδώ, όσο αξιόπιστα και συγκρίσιμα μπορεί να είναι αυτά τα στοιχεία. Φανατικός οπαδός της Ρεάλ Οβιέδο ο Νάτσο. Κάποιοι θα τη θυμόσαστε, ήταν η ομάδα στην οποία αγωνίστηκε ο Χουάν Χοσέ Μπορέλι, μετά τον Παναθηναϊκό. Εδώ και 12 χρόνια, μετά τον υποβιβασμό της από την πρώτη κατηγορία, βολοδέρνει μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας στις μικρές κατηγορίες των ισπανικών πρωταθλημάτων.
Πίσω στο 2001, θα βρούμε ακόμη και πολιτικές μάχες στις πλάτες του συλλόγου. Ο τότε πρόεδρος της ομάδας και ο τότε δήμαρχος της πόλης ήταν μέλη αντιπάλων κομματικών σχηματισμών. Έκτοτε άρχισε η προσπάθεια σωτηρίας της Οβιέδο. Αλλαγή ονόματος, επιδοτήσεις από αυτόνομες ισπανικές κοινότητες, έρανοι. Η ομάδα πουλούσε κάθε χρόνο περισσότερα από 10.000 εισιτήρια διαρκείας, όσα σχεδόν και οι Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός. Περισσότερα από την ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ (δείτε εδώ αναλυτικά τα στοιχεία). Τα πράγματα, όμως, συνέχισαν να πηγαίνουν άσχημα.
Πριν λίγους μήνες, η θηλιά έσφιγγε τόσο πολύ που ακόμη και τα καθημερινά έξοδα των στελεχών της ομάδας έπρεπε να περιοριστούν και τα χρήματα να επενδυθούν στον σύλλογο. Και τότε έγινε το αναπάντεχο, μια ιστορία βγαλμένη από τις σελίδες παραμυθιών. Το θαύμα.
Φίλοι του ποδοσφαίρου από όλο τον κόσμο προσέφεραν χρήματα για τη διάσωση της Οβιέδο. Μέσα σε δύο εβδομάδες, ο ισπανικός σύλλογος πούλησε μετοχές και έβαλε στα ταμεία του 1,93 εκατομμύρια ευρώ. Μέτοχοι; Κάτι περισσότερο από 20.000 άτομα, από 60 χώρες! Χωρίς να γνωρίζονται μεταξύ τους, χωρίς να έχουν μεγαλώσει με αφίσες της Οβιέδο στα εφηβικά τους δωμάτια οι περισσότεροι εξ αυτών και σίγουρα όχι πλούσιοι. Αμφιβάλλω εάν οι μεγάλες πολυεθνικές έχουν τόσο μεγάλη διασπορά, η Άρσεναλ -πάντως- έχει σημαντικά μικρότερη. Η ανταπόκριση του κόσμου έκανε τον Κάρλος Σλιμ να ασχοληθεί με τον σύλλογο, επενδύοντας δύο εκατομμύρια ευρώ και αποκτώντας το κουμάντο του. Λεπτομέρεια: Ο Μεξικανός επιχειρηματίας ήταν από το 2010 μέχρι φέτος ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο, με βάση τη σχετική λίστα του Forbes. Μέχρι πριν λίγους μήνες, αγνοούσε την ύπαρξη ενός ποδοσφαιρικού συλλόγου, σε μια μικρή ισπανική πόλη. Εκτός του Σλιμ, στους μετόχους βρίσκονται ποδοσφαιριστές από την Πρέμιερ Λιγκ, η ίδια η Ρεάλ Μαδρίτης (η οποία χάρισε τις μετοχές που αγόρασε στον δήμο της πόλης), ένας Μεξικάνος τερματοφύλακας που αγωνίζεται στη Γαλλία, αρκετοί Άγγλοι που παρακινήθηκαν μέσω του twitter, οπαδοί από το Σουδάν, την Μποτσουάνα, την Αυστραλία, την Γκάνα, τον Λίβανο και έξι Έλληνες. Κάθε μετοχή κόστιζε 10,75€ και η τελευταία ζαριά αποδείχθηκε γούρικη. Το 40,81% του συλλόγου ανήκει στους οπαδούς του, οι οποίοι αποτελούν το αίμα που κυλά στις φλέβες του.
Για να γίνουν όλα τα παραπάνω χρειάστηκε η βοήθεια του Σιντ Λόου. Άγγλος δημοσιογράφος, απεσταλμένος της Guardian στην Ισπανία, ο οποίος είχε σπουδάσει στο Οβιέδο το 1997, με το πρόγραμμα Erasmus. Ένα απλό μήνυμά του στο twitter ήταν η σπίθα και η φωτιά κατέληξε στην Αμερική. «Ο τυφώνας Sandy κατέστρεψε τον υπολογιστή μου, αλλά όταν αγοράσω καινούριο θα αγοράσω μετοχές», ήταν το μήνυμα ενός Αμερικανού από το Πόρτλαντ, ο οποίος έπεισε 300 συμπολίτες του να κάνουν το ίδιο.
Κάπως έτσι εξελίχθηκε η ιστορία σε μια πινέζα στον χάρτη, στη βορειοδυτική Ισπανία. Μπορείτε να αφιερώσετε 15’ από τον χρόνο σας και να δείτε τη μίνι εκπομπή του Copa 90, η οποία βγήκε την περασμένη εβδομάδα. Θα ακούσετε να βγαίνει μια λέξη από όλα τα στόματα, η οποία, όμως, τα περικλείει όλα. Την απογοήτευση, την ανάγκη για ομαδική δουλειά όταν πιάνεις πιάτο, την υποχρέωση να σηκωθείς, το πείσμα που δημιουργείται από τα συνεχή χαστούκια, τη γαλήνη που προσφέρει το αίσθημα της αλληλεγγύης. «Ευχαριστώ».
Υ.Γ.: Μπορείτε να αγοράσετε κι εσείς μετοχές, πατώντας εδώ.
*Σύνθημα σε πανό των οπαδών της ομάδας.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...