τα παπούτσια τους οι διαδηλωτές, ναι ή όχι;
Το μείζον αυτό ερώτημα -που σημαίνει πολλά για τους ευσεβείς μουσουλμάνους- απασχόλησε την πολιτική ατζέντα της Τουρκίας, αλλά και την κοινωνία της. Ο Τ. Ερντογάν, τις τελευταίες τρεις βδομάδες, επανειλημμένα κατήγγειλε τους διαδηλωτές ότι μπήκαν να προστατευθούν στο τζαμί του Ταξίμ, παραβιάζοντας δύο θεμελιώδεις κανόνες της ισλαμικής πίστης. Χτες όμως ήρθε η μαρτυρία του μουεζίνη, που κατέρριψε τον σοβαρότερο πρωθυπουργικό ισχυρισμό.
Ο Φουάτ Γιλντιρίμ κατέθεσε επί έξι ώρες στις ανακριτικές αρχές, όπου εκλήθη επειδή οι τραυματίες διαδηλωτές κατέφυγαν στο τζαμί στο διάστημα 31 Μαϊου-3 Ιουνίου για πρώτες βοήθειες. «Δεν είδα κάποιον να πίνει αλκοόλ, ούτε να κρατά μπουκάλι. Δεν μπορώ να μιλήσω για κάτι που δεν είδα. Είδα ένα μπουκάλι έξω απ΄ το τζαμί που έμοιαζε με μπουκάλι μπύρας» δήλωσε, υπενθυμίζοντας ότι ως ευσεβής μουσουλμάνος δεν ψεύδεται…
Το σχετικό δημοσίευμα της «Χουριέτ» ήρθε να διεμβολίσει την κυβερνητική προπαγάνδα και μάλιστα εκ των ένδον. Και ήταν κρίσιμο, καθώς φαίνεται πως οι πρωθυπουργικές καταγγελίες ήταν προσεκτικά στοχευμένες. Είναι χαρακτηριστικό, πως μια ανταπόκριση του «Spiegel» περιγράφει τους δύο κόσμους που υπάρχουν μέσα στην ίδια οικογένεια.
Ο Σαχμί είναι οπαδός του Ερντογάν και είναι εξοργισμένος με τους διαδηλωτές που κατέστρεψαν τα όμορφα παρτέρια, έκαψαν λεωφορεία, έκλεψαν περιπολικά, ούρησαν, μέθυσαν και άφησαν προφυλακτικά στο πέρασμά τους. Ο Μουράτ, ο γιος του, είναι διαδηλωτής στο Εσκί Σεχίρ όπου σπουδάζει. Για πρώτη φορά στη ζωή του εκφράζει δημόσια τη διαμαρτυρία του – για έναν πρωθυπουργό που ονομάζει «άρρωστους» τους ομοφυλόφιλους και που αναγγέλλει τις αποφάσεις του προλογίζοντας «με το θέλημα του Θεού». «Κι αν δεν πιστεύω στον Θεό; Οι αποφάσεις της κυβέρνησης δεν με αφορούν;» λέει αφοπλιστικά.
Ο Σαχμί μιλά για τους «σιωπηλούς», αφοσιωμένους εκλογείς του Ερντογάν - που χαίρονται τον πρωθυπουργό τους επειδή έχουν πια δωρεάν σχολικά βιβλία, γιατί δεν περιμένουν για ώρες στις ουρές για μια ακτινογραφία, γιατί παίρνουν επιδόματα ασθενείας και γιατί ο πληθωρισμός έχει πέσει κάτω από 10%. Μιλά για όλους αυτούς που καμάρωσαν όταν είδαν τον πρωθυπουργό τους να τα βάζει με τους ευρωπαίους αξιωματούχους – «γιατί δεν κοιτάτε τι γίνεται στην Ελλάδα;» τους είπε όταν τον επέκριναν για τη βίαιη καταστολή των διαδηλωτών. «Εμείς δεν είμαστε μέλος της ΕΕ ακόμη. Ποιοι είστε ‘σεις που μας κρίνετε;».
Ο ανταποκριτής του «Spiegel», τουρκικής καταγωγής, καταγράφει επίσης τις παρατηρήσεις του αδελφού του. Ο Οζγκούρ λοιπόν δεν τρόμαξε με τα δακρυγόνα και τις ρίψεις νερού. «Αυτά γίνονται παντού στον κόσμο» είπε. Τρόμαξε όμως με τις συλλήψεις δικηγόρων επειδή είπαν ανοιχτά τη γνώμη τους, με τις συλλήψεις του κόσμου που χρησιμοποιούσε το twitter, με τις ανακρίσεις των γιατρών που βοήθησαν τους τραυματίες, αλλά και των δημοσιογράφων που κάλυπταν τα επεισόδια. «Τι είδους χώρα είναι αυτή;» αναρωτήθηκε.
Είναι μια χώρα που κινείται σε δύο ταχύτητες και που έχει δύο ψυχές. Φυσικά, στις ανεπτυγμένες δημοκρατίες, υπάρχουν διαδικασίες σύγκλισης και αναδιανεμητικοί μηχανισμοί. Δεν είναι όμως αυτή η περίπτωση της Τουρκίας. Εκεί, η συνοχή της κοινωνίας ράγισε και ο καθένας βλέπει τις εξελίξεις μέσα από το πρίσμα της θέσης όπου στέκεται. Έτσι γίνονται οι εμφύλιοι.
www.protagon.gr
