από αυτή τη χώρα τη συγκεκριμένη περίοδο
θα το καταλάβαινα.
Τόσο μελάνι και δη ηλεκτρονικό για μια παρέλαση των gay δεν δικαιολογείται. Ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του. Και η υποφαινόμενη το ίδιο. Γιατί όχι άλλωστε;
Ο καθένας θέλει να περάσει το κομμάτι του. Οι ενάντιοι να κράζουν τις αδερφές που κράζονται έτσι κι αλλιώς μόνες τους. Γι αυτό πανηγυρίζουν άλλωστε. Τους ενοχλούν τα γυμνά κολαράκια πάνω στα άρματα να χορεύουν ξέφρενα. Τους ενοχλούν τα φτερά, τα πούπουλα, οι ξεφωνημένες, οι σοβαρές, οι τραβεστί, οι τριγύρω, τα περίπτερα, οι λεσβίες, ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΔΗΜΑΡ, ακόμη και το γρασίδι τους ενοχλεί που είναι πράσινο. Κι αυτοί οι ενάντιοι να ήταν μόνο αδελφές, πάει στο διάολο. Γιατί είναι η μόνοι που πρέπει να έχουν άποψη αφού αυτούς αφορά. Τα δικά τους δικαιώματα.
Ελα που έχουμε και τους «φυσιολογικούς» με τη στρωμένη τους ζωούλα, τη δουλίτσα τους, το ζεύγος παραμάσχαλα να παρακολουθεί από τα γύρω πεζοδρόμια, αλλά αν προσέξεις λίγο καλύτερα κάποια ποδαράκια κουνιούνται λίγο πιο ζωηρά και συγκρατημένα ταυτόχρονα .Τη βλέπεις τη ζήλεια. Να μπορούσε να πεταχτεί για 5 λεπτά εκεί στο χορό, στα τύμπανα , στη σάμπα, να το λικνίσει το κορμί το στερημένο, το μονόπλευρα «άπραγο».
Δεν θα σταθώ σ αυτούς. Τους οικτίρω!
Ένα τουρλουμπούκι εν ολίγοις. Οι σοβαρές να ξεφωνίζουν τις κραγμένες. Οι ξεφωνημένες να κράζουν τις σοβαρές γιατί δεν βγαίνουν απ τη ντουλάπα. Οι ξενέρωτοι να αναρωτιώνται , γιατί οι gay πρέπει να κάνουν παρέλαση; Καρναβάλι είναι; Πιό ανόητη ερώτηση δεν υπάρχει!
Δεν θα υπερασπιστώ τους gay όμως πάλι.Το έκανα σε προηγούμενο κείμενο. Νισάφι. Για την εμπειρία μου θέλω να πώ. Πρώτη φορά έκανα παρέλαση.
Και με ρώτησαν γιατί; Τι δουλειά έχω εγώ εκεί; Την ταυτότητα μου την έχω, θέση στην κοινωνία έχω, ακριβώς επειδή έχω ταυτότητα. Κρίση ταυτότητας απ την άλλη δεν έχω. Εν ολίγοις τα θεματάκια μου περί ταυτότητας φύλου και μη ,τα έχω λύσει. Αλλά... Υπάρχουν δεκάδες παιδιά που χρειάζεται να περάσουν απο δικαστήριο για να καταχωρηθεί μια αστυνομική ταυτότητα μετά από ...9 με 12 μήνες. Και ποιός δικαστής αποφασίζει και με τι κριτήριο αν εγώ δικαιούμαι να έχω γυναικεία ταυτότητα; Κι αν αυτός είναι μια στερημένη αδερφή και σκάει απ το κακό της που εγώ είχα το θάρρος να κάνω αυτό που ήθελα πραγματικότητα; Αν η δικαστής έπιασε το προηγούμενο βράδυ τον άντρα της στο κρεββάτι με κάποιον άλλο άντρα θα ήταν αντικειμενική μαζί μου;
Δεν θα υπερασπιστώ τους gay όμως πάλι.Το έκανα σε προηγούμενο κείμενο. Νισάφι. Για την εμπειρία μου θέλω να πώ. Πρώτη φορά έκανα παρέλαση.
Και με ρώτησαν γιατί; Τι δουλειά έχω εγώ εκεί; Την ταυτότητα μου την έχω, θέση στην κοινωνία έχω, ακριβώς επειδή έχω ταυτότητα. Κρίση ταυτότητας απ την άλλη δεν έχω. Εν ολίγοις τα θεματάκια μου περί ταυτότητας φύλου και μη ,τα έχω λύσει. Αλλά... Υπάρχουν δεκάδες παιδιά που χρειάζεται να περάσουν απο δικαστήριο για να καταχωρηθεί μια αστυνομική ταυτότητα μετά από ...9 με 12 μήνες. Και ποιός δικαστής αποφασίζει και με τι κριτήριο αν εγώ δικαιούμαι να έχω γυναικεία ταυτότητα; Κι αν αυτός είναι μια στερημένη αδερφή και σκάει απ το κακό της που εγώ είχα το θάρρος να κάνω αυτό που ήθελα πραγματικότητα; Αν η δικαστής έπιασε το προηγούμενο βράδυ τον άντρα της στο κρεββάτι με κάποιον άλλο άντρα θα ήταν αντικειμενική μαζί μου;
Και τόσους μήνες, ούσα γυναίκα κυκλοφορούσα με αντρική ταυτότητα. Συγκλονιστικό δεν είναι; Όχι δεν είναι Γελοίο και τραγικό μαζί είναι Γι αυτό γράφτηκα στο Σ.Υ.Δ. ίσως γι αυτό εκλέχθηκα Γενική Γραμματέας αλλά σίγουρα γι αυτό ήμουν στην παρέλαση. Για να σταματήσει αυτός ο εξευτελισμός. Ας μη κρυβόμαστε.Ο καθένας έχει τους λόγους του που βρέθηκε εκεί.Δεκάδες οι λόγοι, χιλιάδες ο κόσμος. Αναλώνονται σε αριθμούς.Τι σημασία έχει;Σ είστηκε το κέντρο από χορό, χαρά , τυμπανοκρουσίες και πολλές φορές βουβή διαμαρτυρία. Πρίν πολλά χρόνια με την Αλόμα αρχηγό, μόνες μας, απροστάτευτες με την αστυνομία να μας δέρνει, ενώ τώρα μας προστάτευε από κάτι χειρότερο απ αυτούς.
Τότε έβλεπα ντομάτες να εκτοξεύονται στα «ούφο» που τόλμησαν να ξεθαρέψουν. Και αυγά. Και γέλια και χλευασμό.Παιδί ήμουν.Τώρα μας πετούσαν κομφετί γυαλιστερά. Τώρα είδα κάποια απορημένα βλέμματα, δε λέω, αλλά είδα και πολλά μάτια λαμπερά. Νιάτα να πορεύονται δίπλα μας Να μη ντρέπονται. Οι φωτογράφοι χαμογελαστοί και αγχωμένοι για την καλύτερη λήψη και όχι σαν χάνοι να κοιτούν τα εξωγήινα όντα.Γονείς να κρατούν μωρά στην αγκαλιά με τα χρώματα του ουράνιου τόξου ντυμένα. Πως να μη νοιώσεις περηφάνια ρε φίλε τριάντα χρόνια μετά; Γιατί όλοι εκ του ασφαλούς έχετε γίνει ειδήμονες.
Τότε έβλεπα ντομάτες να εκτοξεύονται στα «ούφο» που τόλμησαν να ξεθαρέψουν. Και αυγά. Και γέλια και χλευασμό.Παιδί ήμουν.Τώρα μας πετούσαν κομφετί γυαλιστερά. Τώρα είδα κάποια απορημένα βλέμματα, δε λέω, αλλά είδα και πολλά μάτια λαμπερά. Νιάτα να πορεύονται δίπλα μας Να μη ντρέπονται. Οι φωτογράφοι χαμογελαστοί και αγχωμένοι για την καλύτερη λήψη και όχι σαν χάνοι να κοιτούν τα εξωγήινα όντα.Γονείς να κρατούν μωρά στην αγκαλιά με τα χρώματα του ουράνιου τόξου ντυμένα. Πως να μη νοιώσεις περηφάνια ρε φίλε τριάντα χρόνια μετά; Γιατί όλοι εκ του ασφαλούς έχετε γίνει ειδήμονες.
Εγώ γι αυτό ένοιωσα περήφανη. Γι αυτό το μωρό που θα μεγαλώσει και δεν θα κρίνει τους φίλους του, τους συμμαθητές του, τους συναδέλφους του από τον τρόπο που κάνει σεξ Αυτό το μωρό, το πολύχρωμο είναι η ελπίδα.Και οι γονείς του τόσο υπέροχα όμορφοι στην απλότητα του χαμόγελου τους. Όλα τα υπόλοιπα τα ακούω βερεσέ. Σε τελευταία ανάλυση εμείς οι τράνς, δεν κάναμε απλά παρέλαση. Διαδήλωση κάναμε και το δήλωσα δυνατά στον χαιρετισμό μας. Ε αν κουνήσαμε και λίγο το γοφό, η μουσική έφταιγε που ερχόταν δυνατά στ αυτιά μας. Το κέφι για ζωή παρά τις αντιξοότητες. Η γυναίκα μέσα μας ρε αδερφέ που τόσο επιλεκτικά γουστάρετε να κράζετε ανάλογα τα κέφια του πάνω ή του κάτω κεφαλιού. Γιατί οι γυναίκες μας γουστάρουν τελικά πολύ περισσότερο κι αυτό ήταν τόσο έντονο το Σάββατο όλη μέρα. Και δεν εννοώ τις λεσβίες.
Ο Καμίνης απ την άλλη.... Άσε θα γίνω κακιά. Και του χρόνου.
Ο Καμίνης απ την άλλη.... Άσε θα γίνω κακιά. Και του χρόνου.
