πράγματα, τα μικρά,
τα τόσο δα ελάχιστα,
αυτά που σου...
φτιάχνουν ευχάριστα την
ημέρα, που σου αλλάζουν
τη διάθεση, μερικές φορές
ακόμα και τη ζωή.
“Τα ψιλά δεν έχουν αξία”.
Λάθος, νομίζουμε ότι δεν
αξίζουν και όπως σε ένα
μηχάνημα δεν μπορείς να
πάρεις ένα καφέ, ένα
αναψυκτικό για να σου προσφέρει εκείνη τη μικρή απόλαυση, την τόση δα χαρά,
αν δεν έχεις μαζί σου κάποια κέρματα και κανείς δεν μπορεί να σου χαλάσει ένα
χαρτονόμισμα, έτσι λειτουργούν και αυτά, στη ζωή μας πάντα…
Μερικές φορές λες: “Δεν έχω ψιλά για να αφήσω πουρμπουάρ” κι εκείνη τη
στιγμή, άθελά σου, στέρησες ένα μικρό κομμάτι από τη χαρά που αυτά τα ψιλά
θα μπορούσαν να προσφέρουν σε κάποιον που ο μισθός του δεν είναι πλέον
επαρκής.
Τα “ψιλά γράμματα” σε ένα ασφαλιστικό, νομικό συμβόλαιο, μια σύμβαση
εργασίας, είναι τόσο σημαντικά που η παράβλεψή τους μπορεί να σου
δημιουργήσει μεγάλα προβλήματα στο παρόν και το μέλλον.
Μικρές, “ψιλές χαρές”, μια βόλτα στη θάλασσα, ένα τραγούδι, μια αγκαλιά,
ένα χαμόγελο, ένα σημείωμα, μια φράση, ένα “είμαι κοντά σου”. Ακόμα και
τα “μεγάλα σ’ αγαπώ” μπροστά τους ακούγονται τόσο μικρά, αν δεν
συνοδεύονται από αυτά. Κανένας, ούτε ο θεσμός του γάμου, δεν μπορεί να τα
κρατήσει ζωντανά. Αυτές οι λεπτομέρειες είναι που σου δίνουν τη δύναμη να
προχωρήσεις στη ζωή και να μη σηκώσεις ψηλά τα χέρια σου για να παραδοθείς,
αλλά να αντέχεις το όποιο βάρος, όλα εκείνα “τα μεγάλα”, τα σημαντικά
πράγματα που χαράζουν την πορεία σου.
“Μικρά πράγματα”, όμως όταν συνοδεύονται από το μεγαλείο της καρδιάς
μπορεί να κάνουν θαύματα. Μερικές φορές στη λεπτομέρεια κρύβεται τελικά
η ουσία, εκεί και η ανθρώπινη ψυχή.
Μικρές καθημερινές χαρές, εξάλλου η ζωή μας δεν είναι παρά μόνο μια
“θάλασσα μικρή” ανάμεσα σε ένα απέραντο ωκεανό, οπότε ας πάψουμε να
είμαστε μερικές φορές τόσο “μικροί”, ο εγωισμός δε θα μας δώσει μπόι, ίσα
ίσα, όλο και πιο κοντά στο έδαφος, “τόσο χαμηλά” μας πάει …
Σταματώ εδώ γιατί, “τα πολλά λόγια … είναι φτώχεια!”
