Θα διαβάζατε για την καρδιά του πρωταθλητή, για το τσαγανό των παικτών του Αργύρη Πεδουλάκη μέσα στο φλεγόμενο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας και για την κάκιστη εικόνα των Πειραιωτών σε όλη τη σειρά των play offs. Επίσης θα διαβάζατε πολλά για τα επεισόδια που οδήγησαν σε οριστική διακοπή και στην «απονομή» πρωταθλήματος με αμήχανα χαμόγελα. Αν θέλετε. δίνουμε πρωταθλήματα που κατά βάθος κανένας δεν θέλει να τα πάρει. Άξιοι οι του Παναθηναϊκού, αλλά πια θυμόμαστε όσα έγιναν εκτός γραμμών. Πόσο κρίμα... Τίποτα από αυτά δεν θα διαβάσετε, μόνο και μόνο γιατί το ματς δεν μεταδόθηκε από την ΕΡΤ.
Παράξενη φάρα ο Έλληνας. Ακόμη πιο παράξενη ο Έλληνας πολιτικός. Άλλες φορές βγάζει ένα «λαγό» για να μετρήσει τις αντιδράσεις και να κινηθεί ανάλογα, άλλες πάλι ρίχνει μια βόμβα και κάθεται ως άλλος Νέρωνας να απολαύσει το έργο του. Όπως έκανε ο Σίμος Κεδίκογλου.
Προσπαθώ να αναλογιστώ τι διαφορετικό θα είχε γίνει εάν το λουκέτο στην ΕΡΤ έμπαινε μια ημέρα αργότερα. Όταν, δηλαδή, ο τηλεοπτικός χρόνος θα είχε «γεννήσει» και θα είχε φέρει έσοδα στη Μεσογείων. Όταν, δηλαδή, δεν θα χρειάζονταν να παραχωρηθεί σε συγκεκριμένο ιδιώτη το τρίτο ματς των play offs, έναντι μόνο 60.000 ευρώ (εδώ το σχετικό έγγραφο). Προσπαθώ να σκεφτώ γιατί ενώ σε αρκετές περιοχές η ΕΡΤ εμφανίζεται ακόμη στις τηλεοράσεις μέσω της EBU γιατί βγήκε κερδισμένος συγκεκριμένος επιχειρηματικός όμιλος. Προσπαθώ να θυμηθώ πόσες φορές έχει μιλήσει ο υπουργός Οικονομικών για γραφειοκρατία, ενώ μέσα σε λιγότερο από 24 ώρες έγινε διαγωνισμός με δύο εταιρείες να καταθέτουν προσφορές, πάρθηκε απόφαση, υπογράφτηκαν τα σχετικά έγγραφα, στήθηκαν μηχανήματα και βρέθηκε κάποιος μη δημοσιογράφος για να κάνει τη μετάδοση, αφού η ΕΣΗΕΑ είχε προκηρύξει 24ωρη απεργία. Είδατε που όταν θέλουμε μπορούμε και αφήνουμε τη γραφειοκρατία στην άκρη;
Παραβλέπω το ότι πατάμε το χώμα της μοναδικής χώρας της Ε.Ε. που δεν έχει δημόσια/κρατική τηλεόραση. Αφήνω στην άκρη και το γεγονός πως οι περισσότεροι θα τα βρούμε στο ότι η Μεσογείων ήθελε αναδιοργάνωση και απλά διαφωνούμε στο εάν αυτό πρέπει να γίνει με ανοιχτές τις συχνότητες ή κλειστές. Να μην πιάσουμε το ότι έπρεπε να πέσει το σήμα της ΕΡΤ για να δεις το πραγματικό πρόσωπο της δημοσιογραφίας χωρίς λογοκρισία και ας ξεχάσουμε πως βλέπουμε «πειρατικά» τη ΝΕΤ, το 2013. Ούτε ο David Lynch τέτοιο σενάριο.
Αλλά αυτό το «θαύμα» της αποτελεσματικότητας στην πάταξη της γραφειοκρατίας πώς να μην το αγαπήσεις; Ειδικά όταν θυμάσαι πως ο Οργανισμός Ανεγέρσεως του Μουσείου της Ακρόπολης παραμένει ενεργός (τα εγκαίνιά του έγιναν τέτοιες μέρες πριν τέσσερα χρόνια). Τόσο ενεργός, μάλιστα, που τα τηλέφωνα του κοστίζουν 595,45 ευρώ, η βενζίνη 300ευρώ, τα χαρτικά και οι προβολείς άλλα 500 ευρώ. Όχι γενικά, αλλά στο τελευταίο δίμηνο μόνο. Δείτε αναλυτικά εδώ. Έπειτα πάρτε μια βαθειά ανάσα και συνεχίστε να τσακώνεστε με το διπλανό σας για την ΕΡΤ και για το ποιος κερδίζει από το άμεσο κλείσιμό της.
Για όσα έγιναν στο ΣΕΦ θα μπορούσαν να γραφτούν πολλά. Ακόμα χειρότερα: θα μπορούσαν, απλώς, να ανακληθούν παλαιότερα κείμενα και περιγραφές. Ίσως τελικά η καλύτερη λύση είναι να μην αναπαράγουμε την ασχήμια. Να γίνουμε αρνητές της. Και ας υπήρξε.
