ο ηθοποιός Νίκος Ορφανός υποδύεται έναν...
χρεοκοπημένο άνθρωπο, που ψάχνει διέξοδο σε ένα βιβλίο επιστημονικής φαντασίας και μας μιλά για την παράσταση «Ένας άνθρωπος υπό χρεοκοπία».
Εγκαινιάζοντας τον νέο χώρο πολιτισμού Skrow, η ομάδα Skrow Theatre Group παρουσιάζει τη μαύρη κωμωδία του David Lescot, «Ένας άνθρωπος υπό χρεοκοπία», έως τις 23 Ιουνίου.
Ο Νίκος Ορφανός βιώνει τη συρρίκνωση μιας αμετάκλητης χρεοκοπίας και, καθώς αρχίζει να χάνει την αίσθηση του χώρου, του χρόνου, της πραγματικότητας και της ίδιας του της ύπαρξης, μιλά για το έργο και την αντανάκλασή του στη σύγχρονη πραγματικότητα.
Μιλήστε μας για τη φιλοσοφία της ομάδας Skrow Theatre Group και το όραμά της για τον καινούριο της χώρο πολιτισμού.
Εγώ δεν ανήκω στα ιδρυτικά της μέλη, αλλά είδα ότι η ομάδα θέλει να ενεργοποιήσει νέες δημιουργικές δυνάμεις του ελληνικού θεάτρου, σε μια βάση συνεργατική, χωρίς σκηνοθετικές βεντέτες και καλλιτεχνικούς ανταγωνισμούς, στηριζόμενη σε έργα του σύγχρονου, κυρίως, ρεπερτορίου και στις νέες εκφραστικές μεθόδους της υποκριτικής. Και, παράλληλα, να δώσει βήμα και σε άλλες ομάδες να δείξουν τη δουλειά τους. Μου θυμίζει λίγο το ξεκίνημα του Θεάτρου Τέχνης από τον Κουν στο υπόγειο της Σταδίου, πριν από 60 περίπου χρόνια. Και γι’ αυτό, συμμετέχω με χαρά στην πρώτη της παράσταση.
 |
Εγκαινιάζετε τον χώρο με μία μαύρη κωμωδία. Ποια θέματα πραγματεύεται;
Το έργο είναι αρκετά πολυδιάστατο. Όσο το δουλεύαμε, ανακαλύπταμε συνεχώς καινούρια πράγματα και μια απίστευτη ομοιότητα με την ελληνική κοινωνική πραγματικότητα. Ένας άνθρωπος χάνει τη δουλειά του, τη γυναίκα του και, σιγά σιγά, όλα του τα υπάρχοντα. Χάνει όλο αυτό, που μέχρι τότε τον χαρακτήριζε, το λεγόμενο κοινωνικό του στάτους και αρχίζει να ζει μέσα σε μια φαντασίωση, που, παραδόξως, αντί να τον οδηγήσει στην τρέλα, τον οδηγεί σε έναν προσωπικό φανταστικό παράδεισο. Ψυχωτικός; Ίσως. Αλλά αυτή η προσωπική του αναγκαιότητα τού είναι ευφρόσυνη, και γι’ αυτό οι δραματικές σκηνές εναλλάσσονται με γερές δόσεις χιούμορ και σουρεαλισμού.
Ποιοι είναι οι ήρωες της και τι καταστάσεις βιώνουν;
Ο άνδρας που υποδύομαι, χρεοκοπεί. Η σύζυγός του τον παρατάει και έρχεται και ένας «εκκαθαριστής» από μια κρατική υπηρεσία, ο οποίος εκποιεί όλα του τα υπάρχοντα, προκειμένου να εξοφλήσει τα χρέη του. Ο εκκαθαριστής μπαίνει όλο και περισσότερο στη ζωή του άνδρα, ο οποίος - επηρεασμένος από το μυθιστόρημα φαντασίας «Ο άνθρωπος που ζάρωνε» - αρχίζει να φαντασιώνεται μια παρόμοια κατάσταση, καθώς αισθάνεται όλο και πιο ασήμαντος, όλο και πιο «μικρός». Παράλληλα, προσπαθεί να τα ξαναβρεί με τη γυναίκα του και, αφού όλες του οι προσπάθειες δεν έχουν αποτέλεσμα, αποφασίζει να… Δε θα σας πω, αλλά δεν είναι καθόλου δραματικό.
 |
Πού τους οδηγούν οι παράξενες σχέσεις που δημιουργούνται μεταξύ τους;
Οι σχέσεις τους δεν είναι ακριβώς παράξενες. Καταλήγουν να μη συναντώνται, γιατί προσπαθούν να υπάρξουν σε μη φυσιολογικές συνθήκες. Το γεγονός ότι σήμερα είσαι ό,τι έχεις και, αν δεν έχεις, δεν είσαι σχεδόν τίποτα, διαπερνά τις σχέσεις του έργου. Χωρίς «κτήματα» και «υπάρχοντα», οι ήρωες δεν ξέρουν που να σταθούν και πώς να συμπεριφερθούν. Σας θυμίζει κάτι;
Πώς θα περιγράφατε τον χαρακτήρα που υποδύεστε;
Είναι κάποιος, που στερείται προσωπικής φιλοσοφίας. Απλώς, υπάρχει δουλεύοντας. Δεν έχει μάθει να έχει άποψη για τη ζωή και, έτσι, το να ζει το μπερδεύει με το να έχει ιδιοκτησιακή εξουσία και ένα πλήθος πραγμάτων. Όταν αυτό παύει να υπάρχει, αντί να στραφεί προς τη λογική και το συναίσθημά του, για να επαναπροσδιορίσει τον εαυτό του, στρέφεται προς τη φαντασία του και ξεφεύγει στο σουρεαλιστικό ονειρόδραμα.
Πόσο επίκαιρο είναι το έργο για τα σύγχρονα ελληνικά δεδομένα;
Απίστευτα επίκαιρο. Κάναμε ατέλειωτες πολιτικές συζητήσεις στις πρόβες, με αφορμή τις καταστάσεις του. Φέτος, που το επαναλαμβάνουμε, είναι 30 φορές πιο επίκαιρο από πέρυσι, είναι ανατριχιαστικό. Σε επίπεδο συμβόλων, ο Άνδρας είναι η Ελλάδα, ο Εκκαθαριστής η Τρόικα και οι σχέσεις του βασικού ήρωα αντανακλούν την ανικανότητά μας να βρούμε το πραγματικό κέρδος της ζωής στην ουσία των πραγμάτων και στη δημιουργία. Ο φαντασιακός κόσμος του πρωταγωνιστή είναι η νεοελληνική μας μυθολογία, που γεννάει εθνικισμούς και βάζει τους ναζιστές στη Βουλή.
 |
Ο χρεοκοπημένος ήρωας του έργου βρίσκει καταφύγιο σε ένα βιβλίο επιστημονικής φαντασίας. Εμείς που μπορούμε να βρούμε καταφύγιο;
Η τέχνη πάντα θα είναι η παρηγοριά μας, αλλά μόνο σε αντιδιαστολή με την πραγματικότητα. Διαφορετικά, μετατρέπεται σε ένα είδος ναρκωτικού και σε μια υπεκφυγή από την αλήθεια. Οι αρχές και οι αξίες, το να έχουμε στόχους στη ζωή και να πιστεύουμε στην αλληλεγγύη ανάμεσά μας. Αυτά είναι τα δικά μου καταφύγια και τα αγαπημένα μου χόμπι. Μαζί με το να βοηθάμε και να νοιαζόμαστε τους άλλους και τον κόσμο.
Τι πιστεύετε ότι θα αφήσει πίσω της αυτή η θύελλα, αν και όταν περάσει;
Όλα περνάνε. Τίποτα δεν είναι ισχυρότερο από τον χρόνο, που περνάει και παίρνει μαζί του τα πάντα, καλά και κακά. Η θύελλα πάντα φέρνει τη νηνεμία. Οπότε, ελπίζω να είμαστε σοφότεροι, πιο συνετοί, πιο ψύχραιμοι και περισσότερο δημιουργοί. Στην τρικυμία, αν περιμένεις να περάσει κανένα κλαδί, για να πιαστείς, μάλλον θα πνιγείς. Πρέπει να κολυμπήσεις, για να σωθείς. Εύχομαι να έχουμε μάθει κολύμπι. Και να μην ξεχνάμε ότι τίποτα δεν είναι το τέλος του κόσμου. Η θύελλα θα φέρει μια καινούρια μεγάλη αρχή.
Ταυτότητα παράστασης: Μετάφραση: Μαρία Ευσταθιάδη, σκηνοθεσία: Βασίλης Μαυρογεωργίου, σκηνικά - κοστούμια: Κλεοπάτρα Κατσαλή, μουσική: Αριστοτέλης Ρήγας, φωτογραφίες: Ορφέας Εμιρζάς, βοηθός σκηνοθέτη: Έφη Χριστοδουλοπούλου. Παίζουν: Νίκος Ορφανός, Θανάσης Δόβρης, Δανάη Επιθυμιάδη.
Πληροφορίες: Θέατρο Skrow, Αρχελάου 5 – Παγκράτι (στάση μετρό: Ευαγγελισμός), τηλ.: 210 7235842. Ημέρες και ώρες παραστάσεων: έως 23 Ιουνίου: Τετάρτη έως Κυριακή: 21.30. Τιμές εισιτηρίων: Πέμπτη έως Κυριακή: 12, 8 (φοιτητικό - ανέργων) ευρώ, Τετάρτη: γενική είσοδος: 8 ευρώ, ατέλειες: δεκτές καθημερινά.
ΓΙΩΡΓΟΣ Σ. ΚΟΥΛΟΥΒΑΡΗΣ
