στην Κυψέλη
47 χρόνια.
Αν δε δω την Πατησίων νύχτα, μου φαίνεται ότι είμαι σε άλλη πόλη. Φωκίωνος, Σελέκτ, Δημοτική Αγορά και τα ρέστα. Τα τελευταία χρόνια με έθλιβε το κατάντημα της Δημοτικής Αγοράς. Ο ένας Δήμαρχος ήθελε να την κάνει γκαράζ. Αντέδρασαν ορισμένοι και το σχέδιο εγκαταλείφθηκε. Ο επόμενος ήθελε να στεγάσει ένα Ίδρυμα. Αντιδράσεις, τα παράτησε. Στο μεταξύ ένας-ένας οι μαγαζάτορες έκλειναν - θαρρώ με εξώσεις και αποζημιώσεις. Ο θάνατος του Εμποράκου. Τα μαγαζιά κείτονταν κουφάρια και σου μετέδιδαν θλίψη. Ο επόμενος δήμαρχος για να ησυχάσει παρέδωσε τα κλειδιά στην παράταξη του Σύριζα. Κατάληψη, κάποιες εκδηλώσεις - ανάμεσά τους και μια ωραία πρωτοβουλία με την Άννα Δαμιανίδη για μαθήματα Ελληνικών σε μετανάστες. Αλλά οι προσπάθειες αραίωσαν και συνέβη αυτό που γίνεται όταν δεν υπάρχει στέρεο έδαφος και καθαρές λύσεις. Ο απόλυτος μαρασμός. Οι γείτονες έλεγαν και για κάτι ποντίκια θεριά στα υπόγεια. Μπα, έλεγα, συντηριτικούρες είστε. Ώρες είναι να φωνάξετε τη Χρυσή Αυγή να πάρει αμπάριζα ανθρώπους και ποντίκια.
«Συντηριτικούρες» έλεγα τους γείτονες, αλλά συχνά-πυκνά έπιανα και τον εαυτό μου να αποφεύγει τη βόλτα μέχρι την Αγορά. Πέρναγα στο απέναντι πεζοδρόμιο. Ακόμα και με το αυτοκίνητο, κατεβαίνοντας τη Σποράδων, η κεφαλή έκλινε επ’ αριστερά μη δω τη ξεθωριασμένη ταμπέλα «Εδώδιμα», «Ιχθυοπωλείον» και ένα αχνοσβησμένο σφυροδρέπανο να, με το συμπάθιο, του ΚΚΕ και μελαγχολήσω.
Προχτές ξεκίνησα για το ΚΕΠ στην πλατεία Βικτωρίας. Απολαμβάνω τον περίπατο με τις καλημέρες στον ρολογά, στο τυράδικο και την ποδοσφαιροκουβέντα στο γκαράζ. Και το «κύριε, Κώστα» δε μου κακοφαίνεται πια. Ο Γιώργος, ο «πάρκιν», στο γκαράζ του κυρ Αχιλλέα στη Μηθύμνης, ανταπέδωσε το πείραγμα για την ΑΕΚάρα - 20 χρόνια το ίδιο ανέκδοτο, αλλά δεν το βαριέται. «Ποια Βικτώρια; Άνοιξε ΚΕΠ στη Φωκίωνος, στη Δημοτική Αγορά». Πλάκα κάνεις, του είπα, αλλά με έβαλε στη θέση μου. «Τι πλάκα. Ήρθε ο Καμίνης και το εγκαινίασε. Το έδειξε και η τηλεόραση». Επειδή ζούμε στη χώρα, όπου ό,τι παίζει η TV υπάρχει ακόμα και αν δεν είναι πραγματικό, έκανα μεταβολή και πήγα.
Ασπρισμένη και αγνώριστη η Αγορά. Το ΚΕΠ αριστερά και ένα άλλο, σαν ΚΕΠ, μου φάνηκε δεξιά. Δυο-δυο τα κάνει τα ΚΕΠ ο Καμίνης;» αναρωτήθηκα, αλλά οι κυρίες στο ΚΕΠ μου εξήγησαν. Είναι το ΣεΔ- σημείο εξυπηρέτησης του Δημότη.
ΣΕΔ, σεδ… θυμήθηκα ένα status της Νέλλης Παπαχελά στο FB που το ‘κανα μάλιστα και like. «Και τι κάνουμε εδώ, που δεν το κάνουμε απέναντι»; ρώτησα τον κύριο στο γκισέ. Και μου είπε ότι παραδίδονται πιστοποιητικά, που τα έπαιρνες μόνο από τη Λιοσίων και ότι, σε λίγο, θα δίνουν και πιστοποιήσεις σε κάθε δημότη να τραβάει πιστοποιητικά από το Ίντερνετ μόνος του, να πληρώνει λογαριασμούς. 175 συναλλαγές με τον Δήμο και το Δημόσιο.
Μου ήρθε να ρωτήσω «μιλάτε σοβαρά»; Είχε φέξει η μούρη μου. Είχα να αισθανθώ έτσι από τότε που πρωτομπήκα στο μετρό. Έγινε και κάτι για μας, ρε γμτ. Άλλος Μπένος μας προέκυψε. Εκείνος τα ΚΕΠ, ετούτος, ο Καμίνης, τα ΣΕΔ. Και εμείς σταυρώναμε τον Μανιτάκη πόσους θα κρατήσει και πόσους θα διώξει. Σημείο εξυπηρέτησης Δημότη. ΣεξυΔήμο. Είμαι και σλογκανάκιας, από μικρός.
www.protagon.gr
